In de Gerbrandystraat regent het niet

De alarmcodes voor het weer vliegen ons nog rond de oren op zondag twintig februari. Het is wel maximaal geel maar windstil gaat het voorlopig niet worden. We zouden om elf uur gaan zwemmen maar de regen bleef maar aanhouden. Simone apte op een zeker moment dat het niet meer zou stoppen, niet te beroerd open ik buienradar en ja hoor om strak 11:30 is het droog. Afspreken om 11:35 dus.
Dankzij een wat rommelig vertrek ben ik wat aan de late kant, Hans en Kim stonden al ongeduldig te wachten in dit prachtige weer met toch nog een beetje regen. Bovenaan de Leeuwentrap (zo'n beetje de gevaarlijkste plek van Vlissingen als het waait) staat Evert-Jan te wachten en op de Boulevard treffen we Simone en Mirjam. Mirjam zwemt niet mee dus wordt op het strand als dagfotograaf aangesteld. Dit levert een mooie ietwat onheilspellende foto op als we naar de zee lopen.
Op het moment dat we het strand oplopen begint het weer te regenen dus kleren zo droog mogelijk opbergen en snel het water in, nat zijn we toch al.
Bij even blijft het niet want we hebben zelfs nog een licht hagelbuitje. Natuurlijk heb ik het zwaar te verduren want ik had iedereen overtuigd dat het droog zou blijven, Evert-Jan komt me tegemoet door te zeggen dat hagel ook droog is maar ik wuif het weg met de verdediging dat het over de Gerbrandystraat ging en niet het badstrand.
Het is een heel erg leuke ervaring om in dit weer te zwemmen, met uitzondering van het aankleden dan want dat is werkelijk niet te doen.
Op de terugweg worstelen we ons over de Leeuwentrap en gaan richting de fietsen, Simone is op de Boulevard al een andere richting ingeslagen en Evert-Jan en Mirjam wandelen vanaf hier richting huis.
Op de fiets regent het nog harder, Kim en ik vallen er bijna af van het lachen om deze absurditeit, zwemmen in een hagelstorm in februari... terwijl Hans in een dun "zomerjasje" onverstoorbaar voor ons uit fietst, die lijkt geen kou te kennen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen