Pentathlon

Maandag achtentwintig maart, om vijf uur is het weer zo ver. Céline, Hans, Kim en ik gaan ons weer onderdompelen in de zee. Het is mooi weer maar toch wel wat kouder dan voorgaande dagen en het optimisme waarmee ik in een T-shirt de fiets opstapte is snel de kop in gedrukt en onderweg heb ik dan ook mijn trui maar aangetrokken.
Als ik onderweg Hans, Kim, Jip en Loes ophaal gooit Kim snel de bal van Jip in mijn openstaande Jumbotas, dit geeft later een interessant effect want Jip had hem in de fietstas van Hans gedaan en is nu op zoek naar zijn bal. Ik zeg tegen hem dat hij misschien wel in mijn tas zit, Jip kijkt dan snel even in mijn tas maar over de bal heen. Als ik het nog een keer herhaal kijkt hij grondiger en ziet de bal, pakt de bal en zucht op een toon van "ik vond dit niet heel grappig", ik antwoord daarop dat ik de bal erin gegoocheld heb en Hans noemt mij daarna Harry Kazan, Jip heeft natuurlijk geen flauw idee waar dat naar verwijst.
Er is weer volop leven op het strand, voetballers, rugbyers, rustig spelende kinderen, Loes, Jip en Yindi, van wie de ouders dachten dat het een goed plan was om te gaan zwemmen.
Hans heeft voor Kim een horloge gekocht met een stopwatch, waarschijnlijk om van het gezeur over de juiste tijd af te zijn, dat is dus mislukt want al snel deed ik mijn beklag dat ze de honderdste seconden niet opnoemde.
In het water vertelt Hans dat hij, sinds hij een aantal maanden geleden ziek is geweest, geen poep meer kan ruiken. Hij vertelde dat hij onlangs op een boerderij moest spelen en zijn collega zei dat het naar koeiestront rook, en dat Hans dus niets rook. Céline geeft aan dat Hans altijd nog veeboer kan worden waarop Kim antwoord "dat lijkt me niet heel handig voor een veganist". Het lijkt mij ook lastig om als veganistische veeboer de kop boven water te houden.
Na acht minuten blazen we af en lopen we het hele eind terug naar onze spullen, die vanwege Kim haar recentelijk ontwikkelde vloedgolffobie ver van de waterlijn moesten blijven. Zo wordt het toch een soort van triathlon, eerst fietsen, dan lopen en zwemmen, of ja eigenlijk een pentathlon want we moeten ook nog terug.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen