Zwoeger en boven-zwoeger

Vijftien maart: de avondduik kwam wat chaotisch tot stand. Hans en Marie-Louise waren in de ochtend geweest en Evert-Jan en ik (de zwoegers die overdag niet konden vanwege het harde werken) zouden om vijf uur gaan. Toen kwam Kim om de hoek, "ik kan pas rond zeven uur". Hans gaf al snel aan om zwoeger Kim dan te vergezellen maar dat zou op z'n vroegst half acht zijn. Uit angst voor de vele toegiften die Hans nog zou moeten geven op de horeca beurs zagen we de duik van Kim al in het water vallen, of juist niet... Evert-Jan en ik hebben besloten gewoon nog langer door te werken en om half zeven (credits voor tijdsbepaling gaan naar Evert-Jan) te gaan zwemmen zodat we Kim niet thuis in de kou lieten zitten maar in de koude zee.

Als een soort van zwaan-kleef-aan waren we al snel met vijf want Simone en Mariëlle sloten ook aan. Dus terwijl wij als zwoegers een fijne duik in de zee namen was eigenlijk alleen Hans nog aan het werk, je hebt dus kennelijk zwoeger en boven-zwoeger.

Het water was niet anders dan de dag ervoor al was er nu door het vroegere tijdstip gewoon licht. Na een gevarieerd gesprek over sauna's, ijsbaden, ademhalingstechnieken en reigers verlieten we het water. Ongeveer acht minuten nadat we erin gingen, al bestaat er sinds vandaag ook een soort van definitiediscussie over het moment waarop je in het water bent, is dat met je voeten, tot je middel, schouders, nek of kopje onder. Ik waag me er niet aan.

Als we uit het water komen demonstreert Evert-Jan nog een oefening die hij op de Wim Hof workshop heeft geleerd, we doen mee maar als snel vraag ik of we dit niet op het droge zand kunnen doen, want je voeten warmen niet echt op in het koude zand.

Dan is het tijd voor de foto, hier missen we Hans (als professional group-selfie-fotograaf) maar na veel geklungel staan we er allemaal op, en zeg nou zelf, hij is best goed gelukt.