Een zachte stoep

Zondag drie april, Ans en ik spreken om half elf af, Evert-Jan een half uur later met zijn buurman, we zijn met z'n tweeën dus.

Als ik van mijn die fiets stap voelt de stoep onder mijn rechtervoet wel erg zacht aan, ik kijk en shit, ik sta in de stront. Gelukkig niet zo diep dat het mijn blote voeten raakt. Ik loop met een slepend been het strand op om mijn slipper schoon te schuren in het zand en gelukkig ziet het er weer prima uit. Als Ans en ik later naar het water lopen hou ik mijn slippers aan om in de zee nog een lichte nabehandeling te doen, die zijn schoner dan ooit tevoren. Als ik terugkom lopen om mijn slippers op het droge te leggen zegt Ans "lekker, in dat water moet ik nog zwemmen", ik antwoord "als dat het ergste is dan teken ik ervoor" en we besluiten gewoon het water in te gaan.

We blijven zo'n zes minuten in het water, koud is het niet en ook als we eruit komen is het lekker in de zon. Helaas hebben we onze kleren in de schaduw liggen, dat hebben we wat onhandig gepland. Na het aankleden uiteraard de selfie, een van de vrouwen van de andere zwemgroep die er op zondag is zegt nog, "geen selfie is niet gezwommen".

Op de fiets naar huis is nog steeds koud aan mijn tenen maar wel een aantal gradaties minder dan de voorgaande dagen. Het wordt weer lente! Dat hoop ik.