Er gebeurt niets

Dinsdag negentien april, het werken is weer begonnen na een lang paasweekend. Om half zes staan Wouter en ik bij Hans en Kim voor de deur. Het weer is heerlijk, het tij is goed en het strand rustig. Wat wil je nog meer.
Hans zet zijn horloge klaar op de stopwatch stand en huppelt vervolgens als een dartelend hertje het water in gevolgd door de rest die wat verbaasd toekijkt op dit spontane jeugdige enthousiasme. Hij duikt ook vrij snel in het water en komt er na een poosje achter dat hij uiteindelijk toch vergeten is de klok te starten. Dit heeft natuurlijk wat effect op onze lachspieren. Het zal de omgevingstemperatuur wel zijn maar het water voelt ijskoud aan, zo erg dat Wouter lange tijd tot zijn middel in het water blijft staan alvorens zich er uiteindelijk aan over te geven.
Als we wat dieper het water in gaan zegt Hans dat de stroming wel heel erg sterk is vandaag, Kim, Wouter en ik voelen helemaal geen stroming en als ik vraag "welke kant op dan?" antwoord Kim "dat zegt wel genoeg, als je niet eens kunt voelen welke kant het opstroomt kan het nooit echt sterk zijn". Hans houdt voet bij stuk en gaat drijven om te laten zien hoe snel hij verplaatst, het zou mijn richting in moeten zijn dus ik zet me schrap voor het moment dat hij met hoge snelheid tegen me aan botst.
Er gebeurt niets.
Als er later een schip voorbij komt zeg ik "voel je de zuigende werking?" Dit wordt gevolgd door een reeks fantasieën die variëren van het plots tot je enkels in het water staan en een muur van water tegemoet ziet komen tot het rennen naar onze kleren om ze voor de vloedgolf te redden waarbij we net als we onze armen uitrekken om de tassen te pakken opgetild en over de tassen heengespoeld worden.
Er gebeurt niets.
Na zo'n acht minuten in deze zware stroming te overleven gaan we één voor één kopje onder, bang voor de onderstroom die ons mee zal sleuren.
Er gebeurt niets 
Eenmaal uit het water douchen we af om helemaal zoutloos op de foto te kunnen.
Onderweg naar huis zegt Wouter, die voor het eerst weer op teenslippers is, "toch wel relaxed met die slippers" om er vervolgens aan toe te voegen "met dit weer ook trouwens".

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen