Luchtig zand

Vrijdag 29 maart, wat een luxe, we zitten weer rond hoog water! Vandaag zwemmen Hans, Jip, Kim, Loes en ik om twee uur. Het weer is prachtig maar de wind best fris. Het strand is dan ook minder vol dan eerder deze week. Hans had al een plaatje met informatie over het tij gestuurd en die bleek beter te kloppen dan de kwallenradar. Het is inderdaad hoog water, zoals was aangegeven. Als we het water inlopen horen we het vertrouwde geluid van Jip in de branding achter ons, Loes ondergaat de kou van het water wat rustiger. Bij hoog water is de bodem redelijk zacht en zit er veel lucht in zodat er steeds bellen naar boven komen. Hans zegt "kijk er zit weer lucht in het zand" en laat een berg bellen naar boven komen, ik zeg "je zit gewoon scheten te laten", "ja dat ook", "wat stinkt dat zand zeg". het is een kalme zee en we kletsen wat terwijl op de achtergrond de resten van Hotel Brittania in een container gegooid worden. Als we later terug lopen zegt Kim "die twee torens die nu blijven staan zijn ook niet echt mooi" waarop ik antwoord dat ik die als sloper ook gewoon om zou stoten. Eerst de bewoners vragen naar buiten te komen en vervolgens zeggen dat het per ongeluk ging. We hebben het water verlaten omdat we er, na de gebruikelijke discussie over tijd, achter kwamen dat we er al tien minuten in zaten, niet omdat het koud werd. Op het moment dat we het strand oplopen komt de zon achter de wolken vandaan en het voelt weer als een zomerdag. Even afdouchen en dan een foto met een hindernis, Jip heeft besloten niet weer gebukt achter Hans te verdijnen en staat nu op de voorgrond, als enige in beeld. Hans weet als goede selfiefotograaf met een list de compositie naar zijn hand te zetten, klik en daar is de foto.