Winterkwallen

Maandag elf april, vandaag was ik aan het werk in Eindhoven en had de hoop opgegeven op tijd terug te zijn voor een frisse duik. Het was de hele dag prachtig weer en aangezien ik geen afspraken meer had staan besloot ik even voor vier naar huis te rijden en de spits voor te zijn, zodoende was ik toch nog ruim op tijd voor een avondduik met Hans en Kim.  Half zeven, op het nog warme strand, een afzwakkende zon en een zeer aangename temperatuur.

Vandaag zijn de douches aangesloten dus we kunnen na het zwemmen meteen onder de koude douche.

Als we in het rustige water dobberen komen we erachter dat we alledrie een horloge aanhebben, ik voel de discussie al weer aankomen.

Hans is aan het uitrekenen op wat voor dag 30 april valt als ik ineens een rare sprong maak (als een kat in het nauw). Hans, die nu de tel kwijt is en Kim kijken verschrikt op omdat ze denken dat ik door een orca onder water wordt gesleurd. "Niets aan de hand, er zat een kwal tegen mijn been", "het zijn toch gewoon witte kwallen" zegt Hans waarop Kim vraagt "zijn die er ook, winterkwallen". Ja, en zomerkwallen.

Als we uit het water lopen begint Hans over het warme zand dat als watten onder je voeten ligt, we praten over de warme mistral in onze rug en de brandende zon tot het moment dat deze dagdroom wreed verstoord wordt door een windvlaag die zorgt dat onze heel zwak verwarmde ruggen door de frisse mistral gezandstraald wordt met het spul dat Hans zojuist nog watten noemde.

Natuurlijk moeten we de douche meteen gebruiken, Hans als eerste en zonder haast, Kim en ik wachten geduldig op onze beurten maar Kim kan niet nalaten op te merken dat we volgende keer beter door kunnen lopen naar de andere douche als Hans eerst gaat. Als ik zeg dat ik wel wat kan schrijven over de douche zegt Kim "gelukkig niet over winterkwallen dan". Dankjewel, die had ik nodig.

Natuurlijk is er geen douche als hij niet op de selfie staat....