De honderdste dag

Vandaag is het tweeëntwintig mei en als ik het goed geteld heb de honderdste dag dat ik ga zwemmen dit jaar. Dat betekent dat ik gemiddeld iedere maand meer dan twintig keer gezwommen heb, dat is meer dan ik ooit in een warme zeeuwse zomer heb gedaan en dan moet de zomer nog beginnen.

De app was vrij rustig vandaag, afgezien van Hans waren er geen aanmeldingen voor zwemmen vandaag.

Na een halve dag hard werken om de auto onder het wintervuil en saharazand vandaan te halen ben ik naar het Nollestrand gegaan waar Inge ook naartoe zou komen want de band Copycat was geboekt.

Céline, Matthijs, Kim, Mirjam en veel kinderen waren ook op het strand en bij aankomst werd ik gewaarschuwd dat de zee een waar kwallenbad was. Eigenwijs als ik ben ging ik toch even kijken en inderdaad een echte hel voor een kwallenfoob als ik.

Ondanks het feit dat er op iedere vierkante meter minstens vier kwallen te spotten zijn (en dat zijn dan alleen de kwallen die aan de oppervlakte zweven) besluit ik te gaan zwemmen.

Iedereen heeft zijn of haar portie kwallen wel gehad dus ik sta er alleen voor. Het wordt een korte duik, even diep het water in, scannen of er een plekje is zonder of in ieder geval met weinig kwallen, kopje onder en eruit. Die kwallenfobie is wel over denk ik maar de kwallen en ik zullen nooit echt vrienden worden.

Even afspoelen onder het kraantje want de douche werkt niet en dan gaan we genieten van de band, onder het genot van een biertje en chips.

Wat een rijkdom om dit op fietsafstand van je huis te kunnen beleven, zwemmen en dan een klein feestje op het strand met allemaal vrolijke en dansende mensen.