De kwallenvanger van Vlissingen

Bevrijdingsdag, 5 mei 2022. Als Hans in de ochtend voorstelt om rond vijf uur 's middags te gaan zwemmen, krijgt hij niet veel bijval. In verband met het bevrijdingsfestival ligt de voorkeur op eerder op de middag, om één uur. Het water is dan net aan het opkomen en volgens bepaalde personen (niet Hans) is het dan ook kwalvrij.
Om negen uur krijgen we een berichtje van Marie-Louise met een foto die een directe associatie opwekt met de meest gruwelijke Alfred Hitchcock horrorfilm. Het hele strand ligt bezaaid met kwallen. Céline, Evert-Jan, Kim en ik besluiten het erop te wagen en vergezeld door Loes en Jip gaan we naar het strand.
Op het strand willen we toch eerst even controleren of het water niet helemaal vol ligt met kwallen. Het ziet er ernstig uit maar Evert-Jan stroopt zijn broekspijpen op en loopt wat verder door. Hij zegt "op het moment dat het water tot mijn knieen komt zie ik geen kwallen meer", we gaan ervoor maar Jip en Loes haken af.
Zigzaggend tussen de gestrande kwallen lopen we terug naar het drogere zand om onze spullen weg te leggen en kleren uit te trekken, dan weer via dezelfde kwallenhindernisbaan naar het water. Het ziet er angstaanjagend uit maar we zetten door, op het moment dat mijn knieën al lang onder water zijn vraag ik mij af hoe lang die benen van Evert-Jan zijn want ik ben nog steeds omringt door kwallen. Dan ineens is het een stuk minder, zeker niet zonder kwallen maar "aanvaardbaar". Na zo'n vijf minuten near-misses en botsingen met kwallen besluit ik het voor gezien te houden. Ik loop het water uit, zigzag tussen de kwallen door, ren naar de douche en zie de rest al snel volgen. Weer een stapje verder in de overwinning van mijn kwallenfobie. We kunnen niet anders dan Hans weer gelijk geven, en aan Hans zal het niet gelegen hebben want die had vandaag speciaal een kwallen-shirt aan en zag eruit als de kwallenvanger van Vlissingen. Misschien had hij ook mee moeten gaan met een fluit en een melodietje moeten spelen voordat we het water in gingen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen