Op de vlonder?

Dinsdag negentien mei, vannacht heeft het gespookt en ook overdag veel regenbuien in Nederland. Voor mijn werk was ik in Eindhoven en uit vrees voor dezelfde drukte als vanochtend heb ik besloten vroeg naar huis te rijden. Onderweg zie ik een berichtje van Hans voorbij komen dat ze nog willen zwemmen, ik bel Hans om te zeggen dat ik om tien voor half zes thuis ben en rond half zes kan afspreken. Als ik dat laatste zeg is Hans al met Kim in overleg, "ok" zegt hij vervolgens tegen mij. Als ik ophang schiet de ETA op mijn navigatie tien minuten omhoog, het blijkt achteraf mee te vallen. Om tien voor half zes sta ik in Vlissingen voor het stoplicht en controleer of er nog iets in de appgroep staat en ja hoor Kim heeft gemeld dat we om tien voor half zes hebben afgesproken, dat is nu!
Thuis aangekomen is de straat vol en de oprit bezet, ik parkeer de auto op de stoep, ren naar binnen, vraag Inge om de auto op de oprit te zetten en vlieg naar boven om me om te kleden. Dan spring ik op de fiets en race naar het strand en zwaai onderweg nog even naar Marie-Louise die in tegengestelde richting voorbij fietst. Het is ongeveer half zes als ik uitgeput op het strand aankom, geen slechte score vind ik zelf maar Hans vindt het een reden tot klagen met een glimlach.
Een paar minuten later lopen Céline, Hans, Jip, Kim, Loes en ik het water in. Noah houdt de wacht.
Wow, dat is een contrast met de rest van de middag, ik kom meteen tot rust. Het weer is prachtig opgeklaard en het lijkt wederom op een warme zomerdag. Al snel moet Céline richting de kant want Noah besluit geheel zijn eigen planning aan te houden en loopt vastberaden over het strand, daar moet ingegrepen worden. Kim ontfermt zich over Jip die in de golftoppen het hoofd niet boven water houdt, het is een intensieve klus want die jongen heeft een oneindige berg energie. Hans is bezig om Loes een veilige en comfortabele duik te laten nemen, een aanzienlijk eenvoudigere taak.
Geheel zonder discussie over de tijd verlaten we na tien tot vijften minuten het water.
Na de selfie gaat ineens iedereen onderaan de trap op de vlonder omkleden, dit is kennelijk weer iets nieuws en eigenlijk totaal overbodig nu het strand warm is. Ik kom er nog wel achter waar deze wending vandaan komt.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen