Skimmen en plofkraken

Zondag vijftien mei, wederom een prachtige dag. Half elf in de ochtend verzamelen op het strand. Qua opkomst een weekrecord, Samuel, Simone, Kim, Jip, Job, Hans, Evert-Jan, Ans, Annemie, Anita en ik.
Annemie gaat voor de eerste keer mee en is wat vroeg, terwijl ze op het strand staat te wachten op de rest, ziet ze de zwemmers van een zwemvereniging zich volledig in pak hijsen, het zal vast door haar heen geschoten zijn dat ze straks als enige in badpak zwaar underdressed is.
Job, die ook voor de eerste keer meegaat zegt dat ik hem bekend voorkom, waarop Ans reageert "van televisie" en Hans toevoegt "opsporing verzocht". "Ik kom vaak op TV als ik sta te pinnen", "en plofkraken" zegt Hans.
In het water zegt Evert-Jan tegen Annemie dat ze ook een bekend gezicht heeft, ik zeg "we komen vaak samen op tv". Dan blijkt dat het toch van een memorabele stapavond in Antwerpen te zijn geweest ruim twintig jaar geleden.
Het is gezellig druk in het water, Kim wordt twee keer geschopt door zwemmende mensen, er is natuurlijk ook een beperkte ruimte tussen strand en vaargeul.
Het weer is prima en het water verre van echt koud dus we houden het lachend ruim twaalf minuten uit, om vervolgens uit zelfbescherming toch maar naar de kant te gaan 
Dan natuurlijk nog even de selfie die eigenlijk grotendeels door de zeer prominent aanwezige Samuel opgeëist wordt.
Even later fietsen Annemie en ik naar huis en op het strand blijft de rest nog even van deze stranddag genieten onder muzikale begeleiding van Hans die zijn gitaar heeft meegenomen.
En dan is het middag. Wouter moet studeren maar heeft moeite. Hij zegt "ik zou wel een frisse duik kunnen gebruiken", dus om drie uur ga ik voor de tweede sessie. Het is echt een zomerse dag dus het strand ligt vol. We zigzaggen tussen de mensen door naar het water voor een frisse duik. Zonder moeite en discussie over de tijd gaan we er pas na vijftien minuten uit. Dit is een verfrissing, geen uitdaging 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen