Zonder hoofd en handen

Dinsdag eenendertig mei, even een snelle duik tussen de vergaderingen door, ik heb een uurtje de tijd tussen drie en vier uur maar dat is inclusief omkleden en fietsen. Hans en ik spreken af om kwart over drie, even later sluit Kim ook aan, onderweg vertelt Kim dat Annemie ook komt en op het strand blijkt ook Matthijs erbij te zijn en natuurlijk Jip, Loes, Noah, Samuel en Yini. Niet alle kinderen gaan zwemmen maar de groep is groot. We hebben een goede timing, opkomend water en een zonnetje dat doorbreekt, wat wil je nog meer. Op het strand worden de laatste overblijfselen van Festival aan Zee opgeruimd. Niemand van de aanwezige zwemburen is geweest want iedereen had andere activiteiten, varierend van slapen op de auto, rijden in een stuurloze auto tot blauwe plekken oplopen in de grotten in de Ardennen. In het water zijn we het allemaal kwijt. De sfeer is zo ontspannen dat Kim en ik zelfs de starttijd exact hetzelfde inschatten. In het water blikken we nog eens terug op de koudere duiken en de titanenstrijd waarin we dachten dat het met onze handen nooit meer goed zou komen, ik voeg toe dat de grootste zorg was dat mijn handen thuis zouden komen en niet bij het afstappen aan mijn stuur zouden blijven hangen. Die omstandigheden zijn nu weer wel een poosje weg al is het nog niet helemaal honderd procent veilig want voor je het weet sta je zonder hoofd op de selfie. Na het aankleden, haast ik me naar huis en ben net op tijd voor de vergadering van vier uur, de anderen redden het net voor de regen.