Zwemburenfotoblockers

Het is zaterdag eenentwintig mei, Hans, Kim, Simone en ik gaan zwemmen. Thuis zijn we hard aan de slag om het door de lockdown vertraagde eenentwintig diner van Annebel voor te bereiden maar een duik tussendoor moet lukken. Om kwart voor drie is lopen we het strand op, Jip en Loes zijn er ook bij met hun waveboards. Ook de zon doet mee. Het is niet druk op het strand maar prima weer voor een duik. In het water dobberen we wat rond en om de zoveel tijd lopen of zwemmen we tegen de stroom in om een beetje in de buurt van de plek te komen waar we het water in gegaan zijn. Na een poosje voel ik een steek in mijn voet, ik heb blijkbaar ergen opgestaan. Hans zegt, "dat is een Pieterman, dat zijn vissen met stekels die onder het zand zitten". Hij voegt eraan toe dat de steek dodelijk is binnen dertig seconden, ik trek een raar gezicht alsof het gedaan is, we moeten allen hard lachen. Dan zegt Hans "ze kunnen ook in je kont steken" en ik voeg toe "dan heb je nog vijftien seconden". Hans zegt na tien minuten dat hij het water uitgaat. In de verte komt er een loodsboot aan dus ik zeg "laten we de golven van de loodsbood afwachten", "dat duurt nog zeker drie minuten" zegt Hans, "oh, dat haal ik niet na die steek", ik vraag of de ze me wel op de selfie willen zetten als ik aanspoel, al is het maar voor de nabestaanden. Kim stelt me gerust "we hebben inmiddels fotomateriaal genoeg". Na vijftien minuten gaan Kim, Simone en ik er ook uit. Jip mist de selfie want die ligt verderop in de zon, gelukkig neemt Loes zijn plaats in en gaat pal voor me staan. Kim bekent "Dat is allemaal afgesproken, we hebben een aparte appgroep waar iedereen in zit behalve jij". Dat zal de Zwemburenfotoblockers appgroep moeten zijn. Nu ik thuis deze blog zit te typen, hoor ik op de achtergrond Hans die met Woodworks een feestje twee tuinen verder van muziek voorziet. Het klinkt gezellig terwijl wij nog even op onze gasten wachten.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen