Vroeger was alles beter

Maandag negentien september, Alle gooit een berichtje in de groep, "wie gaat er mee om kwart over zes?". Ik zat nog te twijfelen, zal ik gaan of niet maar nu kan ik er niet omheen, ik meld me aan en Ans sluit ook aan. Even later liggen we in het water, het was vanmorgen vrij koud maar half op de dag kwam de zon de hoek om en duwde er zo een paar gevoelsgraden bij. Daar genieten we nu dus van. Het strand geeft geen tekenen dat het nog zomer is, het is redelijk verlaten, Als we de zee inlopen is die weer merkbaar kouder dan de dag ervoor. De watertemperatuur is dan ook in een kleine week zo'n 2.5 graden gezakt hoewel het als weinig klinkt is 18.6 toch echt kouder dan 21 graden. We dobberen wat rond en het steeds terugkerende thema PFAS komt weer aan bod. Het heeft wat indruk gemaakt maar onze conclusie is toch wel dat het bizar is dat de instoom van PFAS in de Schelde echt belachelijk is en dat blijkbaar niemand er actief iets aan doet nog belachelijker. Een ander belangrijk deel van de conclusie is dat we er vanuit gaan dat de vermenging met water uit de Noordzee voldoende is om het PFAS gehalte ver genoeg te laten zakken want uiteindelijk is het ook zo dat we over het algemeen geen liters water drinken tijdens het zwemmen. De uiteindelijke verlossing komt van Alle die zegt, "ik weet zeker dat de waterkwaliteit twintig jaar geleden slechter was, omdat er toen niemand mee bezig was". Voor de verandering, vroeger was alles slechter. We dobberen nog een tijdje en houden het na twaalf minuten voor gezien. Afdrogen, aankleden, selfie en naar huis, Ans rijdt een andere route en als Alle en ik naar huis fietsen begint het heel hard te regenen, we proberen nog even te schuilen onder de bomen maar die blijken lek te zijn. We zullen dus nog een duikje doen onderweg naar huis. Eenmaal thuis voel ik toch het begin van kou opkomen, nog even en het wordt weer een waar avontuur.