Chaos en restjes

Zondag twintig november, we hebben een flinke op komst vandaag. Tegen half vijf lopen Wouter, Simone, Kim, Jean-Pierre, Inge, Hans, Esther, Ans en ik het water in. Na een grauwe dag hebben we net wat zonnestralen opgepikt en de wind is stevig, eigenlijk net opgestoken. Als we in het water zijn begint het rustig maar al snel komen er flinke golven op ons af. Als kinderen zo blij slaan we ons erdoor.
Ondertussen maakt Jean-Pierre foto's met zijn (gelukkig) waterdichte camera.
Het is een beetje een chaos want het is niet zo dat er continue golven zijn, we worden steeds verrast door een serie van golven.
Inge heeft de slappe lach, Jean-Pierre doet zijn best om zijn camera vast te houden, Esther ziet er verwaterd uit als er een golf over haar hoofd is geslagen, Ans en Kim proberen zich staande te houden, Wouter is de kou vergeten en geniet van de actie, ik beland bijna in de nek van Simone en Hans ondergaat het geheel zoals gebruikelijk in alle rust.
Er ontstaat een hilarisch moment als Jean-Pierre een groep-selfie wil nemen, iedereen wordt heen en weer geschud en Hans zegt dat we niet zoveel moeten bewegen.
Ans en Kim gaan er als eerste uit maar ook de rest houdt het na negen minuten voor gezien, alleen Jean-Pierre en Wouter maken principieel de tien minuten van vol.
Dan na het afdrogen en aankleden wacht de beloning, een drankje naar keuze, Jean-Pierre heeft een Juttertje in de aanbieding en Inge heeft Arak Haddad meegenomen. Ik besluit niet te kiezen maar voor beiden te gaan.
Gemakkelijk is het niet, de kleine glaasjes zijn aardig vol en eenmaal aangekleed begint bij sommigen (waaronder ik) het rillen, zie dan het glaasje maar eens recht en stil te houden. Kim zegt ik ga niet wachten anders is het leeg, we besluiten dat, volgens de strandetiketten, asynchroon drinken is toestaan.
Als Hans zegt, "het hoeft niet iedere dag maar zo op zondag is het wel gezellig zo'n borreltje erbij, mooi de week afsluiten", ik voeg toe "en op zaterdag want dan is het weekend".
Hans: "op vrijdag het weekend voor de deur"
ik: "donderdag, vast wel een reden te bedenken"
Hans: "woensdag, breek de week"
Ik: "dinsdag om er in te komen"
Inge: "maandag om de restjes van het weekend op te drinken"
Wouter: "restjes?"

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen