De modellen van Pourqoi

Het is zondag dertien november, om iets na vijven pikken Inge, Wouter en ik, Hans en Kim op, voor Wouter slechts een schijnbeweging want die moet door naar de stad maar de rest van ons gezelschap gaat de koude (12.8 graden) zee trotseren.
Als we de boulevard opkomen zien we in de verte een prachtige lucht met een ondergaande zon. Snel een selfie vooraf nu de lucht nog zo mooi is.
Een paar minuten later liggen we in het water, golven zijn er niet, geen wind, geen noemenswaardige zon maar een mooie rustige avond.
Kim heeft op voorhand aangegeven geen tien minuten te zwemmen maar er is gelukkig meer om over te kibbelen dan alleen de tijd. Vanmorgen tijdens het hardlopen kwam ik Kim tegen en ze liep me bijna straal voorbij zonder iets te zeggen, die krijgt ze nu natuurlijk terug. Even later zegt Kim dat ik niet diep genoeg in het water ben en dat het op mijn manier geen enkele kunst is om het tien minuten vol te houden. Ik hap en zak tot mijn onderlip in het water maar ze krijgt van mij dezelfde opmerking terug als ze even later tot haar middel in het water staat, ze zegt dat ze even aan het opwarmen is.
Inge heeft een flesje Pastis meegenomen voor na het zwemmen, Hans vraagt "is dat een soort Ouzo" waarop Inge antwoord ja maar dan Frans, dus eigenlijk gewoon Pourquoi.
Na acht minuten gaat Kim eruit en Hans, Inge en ik volgen na tien minuten. Selfie aankleden en Pastis! Als ik aangekleed ben en het glaasje Pastis vast heb begin ik zo te bibberen dat ik het glaasje met twee handen vast moet houden om te voorkomen dat ik het binnen tien seconden leeg heb zonder te proeven. Hans vraagt of ik mijn handen aan het warmen ben aan de pastis.
Als we tien minuten later op de fiets zitten kunnen we gelukkig het stuur nog goed recht houden.
Bij thuiskomst blijkt in de app dat we dubbel gespot zijn Edith die op de boulevard zat te eten heeft een foto gemaakt en Esther vanuit haar appartement een foto van grotere hoogte maar uit exact dezelfde hoek. Ik denk dat we model kunnen worden?

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen