Drieduik en loslaten

Maandag zeven november, om tien over elf gooit Hans het voorstel om rond één uur te gaan zwemmen in de Zwemburenapp, er komt weinig response, veel Zwemburen zijn hard aan het werk, als ik zes over vier een voorstel voor half vijf doe, is het effect ongeveer gelijk, Inge is in beide gevallen de enige die reageert en Hans kan niet meer mee want het eten moet ook klaargemaakt worden, goed punt. Wouter gaat wel mee dus maken Inge, Wouter en ik vandaag een drieduik. Wouter is het koude water duidelijk ontwend en heeft erg veel moeite om erdoor te komen. Inge en Ik dobberen dan al een aantal minuten rond. Het is bewolkt maar in de verte zien we dat de zon waarschijnlijk nog net even tevoorschijn gaat komen voordat hij helemaal onder gaat. De zee is redelijk kalm maar door de windrichting hebben we last van veneinige kleine golfjes die geen enkele kracht hebben maar wel steeds een plets water in je gezicht gooien. Het strand is verlaten op een paar mensen met honden na, geen andere zwemmers dus we (met name Wouter en ik) besluiten om maar wat liedjes te gaan zingen. Wouter komt op het onzaligee idee om het alfabet te gaan zingen, tot ergenis van Inge en in mindere mate ook van mij. Ondanks het alfabet houden we het ook vandaag weer tien minuten vol. Als we ons even later af staan te drogen moeten we moeite doen om tassen bij ons te houden en handdoeken en later ook kleding te hanteren terwijl de wind er ook een leuk spelletje mee speelt. Inge en ik zijn als ervaren zwemmers al redelijk snel klaar maar Wouter laat nog even op zich wachten, we willen hem nog helpen maar als ouder moet je soms ook loslaten.