Het gras is altijd groener aan de overkant

Vrijdag vier november, Amanda, Inge, Kasia, Lars en ik spreken om kwart voor elf af. Het is wat grauw maar als we thuis wegfietsen breekt de zon door terwijl het nog een heel klein beetje miezert. Als we de boulevard opfietsen worden we ingehaald door Lars die roept "ik heb geen tijd om te kletsen, ik moet om kwart voor elf bij Pier 7 zijn". We fietsen met z'n drieen verder. Bij Pier 7 aangekomen wordt het verwarrend, er is al een groep van vier of vijf vrouwen in het water en er lopen twee vrouwen op het strand. Inge, Lars en ik hebben geen idee hoe Amanda en Kasia eruit zien dus op de gok lopen we op de twee vrouwen af. Goede gok, zelf hadden ze al een minder succesvolle gok gedaan door bij de andere vrouwen aan te sluiten maar die hebben duidelijk te kennen gegeven de Badmutsen te zijn en niet de Zwemburen. Nu kunnen de Badmutsen natuurlijk ook best buren van de Zwemburen zijn, vandaag was dat in ieder geval zo. Als we het water inlopen en de Badmutsen zien dat er bij ons groepje twee mannen aanwezig zijn roept er één, "hey die hebben wel mannen!", gevolgd door de ander "wij willen ook graag mannen bij ons clubje". Ik stel voor dat ze dan toch eerst een andere naam moeten aannemen want Badmutsen klinkt niet heel musculair. Als we een poosje dobberen breekt de zon pas echt goed door en op dat moment merkt Kasia een groene streep op aan de overkant van de Schelde. Verbaasd kijken we wat het is en besluiten dat het de duinen van Zeeuws Vlaanderen zijn. Ik merk nog op dat het wel heel apart is als die in één dag ineens zo groen zijn geworden maar we besluiten dat het komt door de zon en de wolken en het daarmee gepaard gaande contrast of iets anders technisch. Na elf minuten merk ik op dat we er al ruim tien minuten in het water liggen dus we nemen een duik en gaan eruit. Twee selfies, tegen de zon in met de zon mee, aankleden en snel naar huis want ik moet om half twaalf op Teams aanwezig zijn.