Van verlichting tot adelijke kwallen

Dinsdagavond om vijf voor half zeven staan Hans en Kim al trappelend van ongeduld op ons te wachten, Als ze ons aan zien komen fietsen ze alvast weg, een pijnlijk gat tussen ons in latend wat Inge en ik tegen de wind in dicht moeten fietsen. Als we op de boulevard aankomen zien we Jean-Pierre en Esther nog niet, ze blijken al op het strand te staan. Dat snap ik wel, ik zou op acht november ook niet comfortabel in mijn badjas op de boulevard staan, terwijl voorbijgangers ingepakt in dikke winterjassen je verbaasd aankijken.

Als we iets later richting het water lopen rent Kim de laatste twee meter om vervolgens te claimen dat ze al een halve minuut langer in het water is dan wij, we trappen er niet in.

Het water is rustig met nog steeds de vervelende golfjes die af en toe in je gezicht spatten. De lucht is redelijk helder maar in de richting van Middelburg zien we bliksemflitsen.

Er is zowiezo veel licht want aan de kant van Zeeuws Vlaanderen ligt een schip ten anker met zoveel licht dat het, volgens Hans op een grote stad lijkt, echt gezellig, een soort van vakantieoord. Jean-Pierre weet te vertellen dat het schip een schoorsteenbrand heeft gehad en daarom stil ligt. Als er later een schip aan onze kant voorbij vaart vind ik dat we moeten zwaaien want het zou zo maar kunnen dat Lars er op zit, het zwaaien wordt niet beantwoord, misschien zit hij wel vast op het schip met de schoorsteenbrand.

Kim gaat er als eerste uit want die was er natuurlijk ook al langer in dan de rest, ik heb wat meningsverschil met Jean-Pierre over de tijd en uit principe maken we ook de tien minuten van Jean-Pierre vol, Kim is ondertussen al bijna thuis.

Tijdens het afdrogen zegt Inge "ik ben benieuwd of dat wit vet nu al in bruin vet om aan het zetten is", Jean-Pierre antwoord "het is donker dus dat zie je niet". Gelukkig weet Esther wel hoe het zit, ze zag het wit vet wegspoelen en voegt daar aan toe "dat zijn dus helemaal geen kwallen". Als ik vraag hoe dat dan met die blauwe kwallen zit, wordt er meteen geantwoord met "dat is als de koning gezwommen heeft", aangevuld door Hans "je hebt ook oranje kwallen". Dit is het punt waar ik het verhaal niet meer geloof, Inge ook niet want die zegt "die zwemmen alleen in Griekenland".