De verkeerde kant van de selfie

Vrijdag zes januari, vandaag is een echte zonnige dag, zou de opkomst daarom zo hoog zijn. We zwemmen vandaag met negen personen, Amanda, Evert-Jan, Inge, Hans, Kasia, Kim, Marvin, Simone en ik zijn erbij.

De temperatuur is geen uitdaging, zeker niet met de zon erbij. Op het strand hebben we wat discussies over waar we onze spullen leggen, we zijn wat ver naar de vloedlijn gelopen maar Kim is stil blijven staan op de plek die ze nog als verantwoord vindt in verband met het opkomende water, we leggen ons (of beter onze spullen) er onder protest bij neer. Niet veel later lopen we het water in, na een minuut roep ik dat de tijd loopt, dit wordt niet helemaal geaccepteerd. Hans zegt na exact drieeneenhalve minuut "we zitten er drieeneenhalve minuut in", ik antwoord "twee", ook dit wordt niet hartelijk ontvangen. Ruim een minuut later maakt Kim van vier minuten en vijfenveertig seconden, vijf minuten, ik corrigeer "vier minuten en vijfenveertig seconden is geen vijf minuten". Dan gaat het ineens over Hans die zegt de tijd te kunnen voorspellen, ik antwoord dat de tijd voorspellen helemaal niet moeilijk is en geef als voorbeeld dat het straks zes minuten is, dat komt altijd uit tenzij de wereld voor die tijd vergaat maar dan is er toch niemand die me kan betrappen op een foute voorspelling, "er wordt in ieder geval niet over geblogd" vult Hans aan.

Na een minuut of zes maken we aanstalten om het water uit te gaan, eenmaal op het strand is Hans zijn slippers kwijt, weggespoeld denkt hij. Evert-Jan, Hans en ik zoeken nog een poosje en zo komt het dat de rest al half aangekleed is als we de selfie nemen, letterlijk half want Kasia is net in een fase van omkleden die je niet op de foto vastgelegd wilt hebben, ze vraagt of Hans even wil wachten. Dan is het zover maar staat Kim aan de verkeerde kant van de selfie dus ik zeg haar dat ze aan de juiste kant moet komen staan omdat Hans een selfie en geen hunnie neemt. Het resultaat is een foto met een compositie die, zoals Matthijs later opmerkt, doet denken aan moeder Kim en vader Hans op de voorgrond met hun zeven kinderen in een groepje erachter.