Verjaagde vissers

De zonnige zondag van acht januari zal door de deelnemers van het visevenement op het badstrand niet snel vergeten worden. Of er nu een oorzakelijk verband is weten er niet maar vrijwel meteen nadat Annemie, Anouk, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Kim, Matthijs, Remona, Simone, Wieske en ik het strand op lopen met als doel tussen de vissers te gaan dobberen, beginnen ze spontaan hun spullen in te pakken. Als we met z'n allen het water inlopen vertrekken de laatste vissers, voor sommige van ons moet dit als een overwinning voelen.

Het is gezellig druk in het water, de zon schijnt en na een poosje zien we ook weer het vertrouwde beeld van een rennende Matthijs aan de vloedlijn.

Anouk die zich voorgenomen had twee minuten in het water te blijven maakt er per ongeluk drieeneenhalve van en Wieske die voor de tweede keer meegaat besluit in het water dat ze dit toch ook wel leuk vindt en meldt zich aan als nieuwe zwembuur. Volgens Jean-Pierre moet daar nog wel een formulier voor ingevuld worden maar dat komt goed.

Na een minuut of vijf besluiten Kim en ik om met Matthijs mee te rennen, we trekken een sprintje maar Kim komt met de smoes dat ze ons er normaal uit zou rennen maar haar spieren nu stijf zijn van de kou. We rennen terug en nemen nog een laatste duik. Alleen Jean-Pierre en Esther zijn nog aan het dobberen want die willen principieel aan de minuut per graad vasthouden. Het lukt ze, een halve minuut na ons komen ze er ook uit.

Hans roept dat het selfietijd is en Inge antwoord met "mag ik dan eerst mijn badpak uittrekken", "dat mag zeker!" is Hans zijn reactie. Als iedereen in positie is, wat even duurt want Hans is tussen de zon en de groep gaan staan en wil de zon op de achtergrond waardoor de gele groep om hem en de spullen heen moet lopen. Het resultaat is goed dus het was de moeite waard.

Na afloop is er thee en drinken we gezamenlijk een bakje, waarbij Kim op verzoek van Hans een beker krijgt die qua kleur matcht bij haar jas. Ondertussen warmt de zon ons weer lekker op.