De rest is puur genot

Zaterdag vier maart, de eerste duik in maart voor dit groepje bestaande uit Inge, Rosa, Silvia, Wieske en ik. Half elf zijn we er, vlak voor vertrek was er nog wat lichte regen maar op het moment dat we het strand op stappen breekt de zon door, wat een cadeautje!

Er is wat wind dus Silvia stelt voor bij de muur te blijven zodat we uit de wind staan. Na het uitkleden stappen we zo in onze badkleding uit de schaduw de volle zon in. Wieske zegt tegen me dat het iedere keer weer bijzonder is dat je het niet koud hebt als je in badkleding naar de zee loopt, ook al is het maar zes of zeven graden. Het klopt, af en toe voel je een frisse windvlaag maar die gaat zeker niet tot op het bot 

Het water voelt, althans voor mij in ieder geval, vandaag wel koud aan ondanks de zeseneenhalve graad die het volgens RWS is.

Inge, Wieske en ik zijn al tot onze schouders ondergedompeld, terwijl Silvia aan de waterlijn nog bezig is om Rosa te overtuigen dat het echt goed te doen is. Rosa haakt af nadat ze tot haar enkels in het water is geweest. Een goede poging en overtuigend niet gevoelig voor groepsdruk in deze situatie. Ze wacht geduldig, op het droge, tot wij onszelf onderkoeld hebben.

Na zes minuten geef ik het eindsein, op het gemakje kopje onder en rustig naar de kant. We zijn uiteindelijk op de seconde na zeven minuten in het water gebleven. Volgens Inge en Wieske hebben we het recht om die ene seconde er bij te compenseren, overigens zonder enige onderbouwing.

Met de terugkomst op het droge is het ritueel natuurlijk niet klaar, er is nog de selfie die wordt overgenomen door een voorbijganger die aanbiedt een foto van ons te maken. Aankleden en dan is er thee. Ondertussen dienen de volgende zwemmers zich aan, de Dippers, ze staan voor elf uur op het programma en zijn een splintergroepering van de Zeezwemmers. Er volgt een uitwisseling van theorieën over hoe lang je er in moet blijven en we hebben een nieuwe, anderhalve minuut voor het lichamelijk effect de rest is puur genot.