Ik twijfel nog

Vandaag is het zeventien maart, Esther, Inge, Janine, Jean-Pierre, Lars en ik gaan om half vijf zwemmen. Heel de middag had ik het wat koud maar als Inge en ik naar buiten stappen, voelen we hoe warm het eigelijk is, vooral in combinatie met de teletubbiejassen. Laarzen waren vandaag dus echt niet nodig maar ja voor de heenweg dan maar. Even later lopen we met z'n zessen een beetje reddeloos het strand op want zonder Kim is het toch een steeds weer lastig de juiste omkeedplek te kiezen. Prompt neemt Esther de leiding, door plots te stoppen met lopen en als in een soort einde van een mars twee ferme stappen in het zand zet. Jean-Pierre en ik die achteraan lopen begrijpen dat we hier niet mee moeten sollen en sluiten weer naadloos bij de groep aan. Esther vraagt hoelaat de zeehond er is, "half vijf" zeg ik, "dan moeten we snel zijn" zegt Jean-Pierre, we haasten ons. Als we in badkleding naar de zee lopen en vlak bij het opkomende water onze slippers uitdoen vraag ik wijzend naar een klein schip dat aan komt varen "is dit vloedgolfproof" maar Lars stelt me gerust en zegt dat het schip geen bijzondere golven zal maken. Eenmaal in het water komt er zeer roestig schip voorbij varen, Lars kan aan de bouw zien dat het geen echt oud schip is dus concludeert dat het slecht onderhouden is, mijn reactie is "het kan ook zijn dat hij veel in zout water gevaren heeft, of misschien woont hij in een kustplaats waar het zout alles wat los en vast zit weg laat rotten", we accepteren het zoute water als een verklaring. Na zo'n zeseneenhalve minuut gaan we aanstalten maken om het water uit te gaan, kopje onder, sommigen dan en op naar de selfie. Esther vraagt aan Jeanine of het bevallen is en of ze dit vaker wil doen, ze antwoord bevestigend en ik antwoord "ik twijfel nog", Jean-Pierre sluit zich daar bij aan. Op de boulevard, gooit Inge er meteen een uitnoding voor de volgende dag in, die twijfelt niet.