Zon, regenboog, ...

Zondag negentien maart, Simone, Kim, Jean-Pierre, Inge, Hans en ik hebben afgesproken voor een duik om twaalf uur, Annemie, blijkt later ook nog aan te sluiten. Als we het strand oplopen en Kim achterop loopt met Inge, blijven Hans en ik staan om te wachten op de plaatsbepaling, Esther, Jean-Pierre, en Simone sluiten naadloos aan en met z'n vijven kijken we vragend naar Kim, Inge heeft hem ook door en kijkt ook vragend naar Kim. "Wat is dit nou weer" roept Kim als ze nog net niet doorheeft dat we wachten tot ze de omkleedplek aanwijst, "die kant op" roept ze lachend als het kwartje valt. Even later tijdens het uitkleden komt Annemie het strand oprennen, niet aangemeld, net op tijd om nog aan te sluiten. Het water vrij rustig dus de golven helpen ons niet echt om erdoor te komen. Annemie roept vanalles vanwege de kou als ze het water inloopt maar houdt zich aan haar voornemen om geen onvertogen woorden uit te roepen, "zon, regenboog, ..." klinkt het en nog meer maar dat verstaan we niet, misschien toch een verkapte vloek. Ik kijk op mijn horloge en zie de afgelegde meters, "vandaag ga ik voor de meters" roep ik en steeds als iemand vragend naar me kijkt, voor de tijd, roep ik de afgelegde afstand. Inge gooit al haar vertrouwen in Simone voor een goede tijdsbepaling en vraagt de tijd aan haar. Simone staat met haar armen strak over elkaar en probeert op haar horloge te kijken, "ik kan het niet zien want dan moet ik mijn armen loslaten en dat is te koud" roept ze. Na wat worstelen en iets minder diep in het water te zakken kan ze de wijzerplaat toch zien en mompelt teleurgesteld "hij doet het niet". Inge roept "straks thee bij de muur", "ik heb ook thee bij" antwoord Jean-Pierre, "vast geen gemberthee" (Jean-Pierre lust geen gember). "Wat zit er eigenlijk nog meer in gemberthee" vraagt Jean-Pierre, "water is mijn antwoord", det was niet het gewenste resultaat. Na precies 100 meter verlaten we het water om een selfie te maken met de hele groep, aan te kleden en thee te drinken. Tijdens het theedrinken zegt Annemie dat het een goede combinatie is, voor het zwemmen zat ze op het roeiapparaat en dan is het zwemmen ook gemakkelijker, nou dat was er niet aan af te horen "zon, regenboog, ...". Op mijn vraag "of ze ook roeit of alleen op het roeiapparaat zit" bevestigd Annemie dat ze echt roeit. Hans, Kim en Simone zijn al voor de thee op huis aangegaan dus er is genoeg thee over, die gaat Inge thuis opdrinken, "blijft toch lekker warm in die thermoskan", "dat is wel een beetje het concept van een thermoskan" vul ik aan.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen