Annox Zwemburen

Het is dinsdag vijfentwintig maart en Hans heeft beloofd dat om kwart over vijf de zon schijnt, reden genoeg voor Hans, Inge, Lars, Kim en mij om een duik te nemen. Die zon is wat wispelturig en echt warm is het niet op het moment dat de zon achter de wolken duikt maar we doen het ermee. Eenmaal op het strand kunnen we natuurlijk helemaal niet meer terug. Het is bijna hoog water wat volgens de nog niet honderd procent gevalideerde theorie van Hans betekent dat er minder kwallen zijn. Als we het water in lopen blijkt ook vandaag de theorie weer een beetje steun te krijgen op de ene kwal na die Lars dan weer tegen het lijf loopt, soort zoekt soort zullen we maar zeggen. Het water is rustig met soms een veraderlijk hoge golf waarin we al onze stress en frustraties (als we die al hadden) laten wegspoelen. Het is toch weer een feestje vandaag. Voor Hans is het de eerste keer sinds een dag of tien, het is goed dat wij erbij zijn want hij was bijna vergeten hoe het moest en dan zou hij misschien wel met Teletubbiejas en al het water in ingelopen zijn. Er volgend nog wat golven en na een minuut of tien houden we het voor gezien, Hans vergeet bijna zijn slippers bij de waterkant, toch nog een beetje onwennig maar de selfie gaat als vanouds. Niet veel later lopen we weer aangekleed in onze jassen de boulevard op en Inge zegt dat we ons beter Annox kunnen noemen als we toch allemaal in zo'n jas lopen, de Annox Zwemburen.