Nieuwe slippers, maar hoelang

Zaterdag negenentwintig april, alle koningsdingen weer achter de rug, nog geen mooi weer om half elf maar een gunstig tij.

Hans, Inge en ik gaan ervoor, Evert-Jan zwemt synchroon mee in 's-Gravenzande, de zeemeerminnen stiekem op een ander tijdstip en Janine, Esther en Jean-Pierre eind van de middag, op een zonovergoten strand.

Onze spullen zetten we dicht bij het water want we zijn er van overtuigd dat geen boot een golf veroorzaakt die over het normaal droog blijvende stuk strand spoelt. Inge neemt wat meer risico en parkeert even later haar nieuwe slippers redelijk dicht bij het water. Niet veel later als we in het water ronddobberen komt er een schip voorbij die een sterk zuigende werking heeft en dus een aardige vloedgolf teweeg zal brengen. Angstvallig kijken we naar het strand, dat droogvalt en dan naar de vloedgolf die na het geven van de zee, gaat nemen van het strand.

Inge ziet het al gebeuren, slippers één keer gedragen en meteen weggespoeld, we kunnen er niets meer aan doen, het is te ver en hopen dat het niet zo ver komt.

Twee meter, hooguit, de slippers zijn gered, we kunnen weer rustig dobberen.