Van graafkraantje tot Kraantje Pappie

Zaterdag zevenentwintig mei, hoewel ik normaal een kantoorbaan heb, is het vandaag functie elders. Vandaag ga ik de tot off-road pad verwilderde strook tuin naast ons huis afgraven om een toonbare oprit te maken. Alles is in stelling, container, minigraver, machinist (ikzelf) en prachtig weer. Om half negen zit ik mijn kraantje om de eerste etappe van start te laten gaan, er volgt namelijk een onderbreking om tien uur want om kwart over tien gaan Hans, Inge, Janine, Kim en ik een duik nemen. De duik kon ik natuurlijk niet laten schieten want het is prachtig weer en de laatste keer dat ik in zee lag is alweer zolang geleden dat ik er geen actieve herinnering aan heb.
Zoals gezegd is het weer prachtig, ideaal zwemweer, een beetje wind maar allesbehalve koud. Als we het water in lopen ontdekken we dat er toch iets koud is en Inge, die vandaag een bikini aan heeft roept dat ze spijt heeft geen badpak aangetrokken te hebben, dat is veel warmer. Mischien voor de volgende winter toch maar eens een mankini bestellen dan.
De kou van het water blijkt een misleiding te zijn want al snel zijn we door en heeft niemand het nog over kou. De onderwerpen zijn snel gevonden, Festival aan Zee is er één van, niet zo verrassend want daar kunnen we niet omheen, het hele strand is omgebouwd tot festivalterrein zodat Kraantje Pappie en consorten de bezoekers een mooie dag op een mooie dag kunnen laten beleven.
Natuurlijk wordt er (vooral door mij) ook over de minigraver gesproken. Hans heeft vanmorgen al een filmpje van Inge ontvangen waarop ik luidkeels "Ik heb er zin in" van Woodworks zit te zingen in mijn Kraantje. Het is alleen jammer dat je dat lied de rest van de dag niet meer uit je hoofd krijgt.
Als de loodsboot een paar laffe golven op ons afstuurt beantwoorden we dat fenomeen met wat laffe juichjes.
We dobberen zo'n zestien minuten en dan gaan we er weer uit. Op het strand vergeet Hans zelfs een selfie te maken en ik moet hem eraan herinneren. Het is dus echt te lang geleden dat we gezwommen hebben. Oh nee, zojuist nog.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen