Dagelijks de zee in

Zondag achttien juni alweer, de astronomische zomer staat letterlijk voor de deur en hoewel we hem wel voelen, is vandaag een dag die begint met regen en bewolking. Esther, Jean-Pierre, Inge en ik gaan om één uur zwemmen en hoewel het droog is, zien we een bijna verlaten strand voor ons. Aangezien we wel voor hetere of beter gezegd koudere vuren hebben gestaan laten we ons niet afschrikken. We gaan ervoor en natuurlijk stelt het ook niets voor negentien graden plus nog vier tiende graad is warm als je de sub-vijf hebt geraakt. Toch is het doorkomen een dingetje, we redden het. Tijdens het dobberen komt er een enorme blauwe kwal voorbij gezwommen. Jean-Pierre wil weten hoe groot en houdt zijn hand op, "tot jouw hand zegt hij", "dan moet je naar een ander strand, dit past niet op het badstrand alleen" is mijn antwoord. Het blijkt een loner te zijn want verder worden er geen kwalen gesignaleerd, Esther schrikt nog een keer van een bosje zeewier en Inge spant de kroon d

Vandaag is het twaalf juni, het is zo mogelijk nog warmer dan gisteren dus de animo om te gaan zwemmen is hoog voor een doordeweekse dag. Inge gooit een voorstel in de groep voor zeven uur 's avonds. Jean-Pierre denkt niet na en sluit meteen aan, Esther lift mee, ik ook, een paar uur later voegt Kasia zich ook bij dit nog fictieve gezelschap. Janine gaat het niet halen en Hans sluit ondertussen aan met een bijzondere eis, hij is vlak bij het windorgel, of we die kant opkomen, Wieske vindt dat een prachtidee want minder ver. Om te voorkomen dat lastminute aanhangers alleen bij Pier 7 staan te wachten besluit de rest om het op Pier 7 te houden en dan naar Hans en Wieske (het lijkt wel een sprookje) te lopen. Terwijl Esther, Inge, Jean-Pierre, Kasia, onaangemelde zwemmer Wouter en ik richting Hans lopen zeg ik dat het wel erg apart is dat wij met z'n zessen het hele badstrand moeten oversteken omdat Hans (in z'n eentje) al aan de andere kant is. Ik doop hem per direct Prins Ha

Zondag elf juni, het is een warme zomerdag op deze astronomische lentedag. Het badstrand is afgeladen, geen Scheveningse taferelen maar een goede bezetting, zelf onze fietsparkeerplaats onderaan de Leeuwentrap was bezet. Het is geloof ik al weer een week geleden maar er is veel veranderd, het water is inmiddels ruim 17 graden en de buitentemperatuur, ach ik zei het al, een warme zomerdag. We zijn met zeven vandaag, Esther, Inge, Janine, Jean-Pierre, ik en speciaal voor deze gelegenheid zijn Jenifer en Rudi uit Bonaire overgekomen. Het kan ook zijn dat ze om een andere reden overgekomen zijn vakantie of zo maar ik houd het op dobberen. Rudi heeft geen zwembroek aan dus gaat niet mee het water in, misschien een klein beetje met voorbedachte rade, dit is wel een ander level dan de Caribische Zee. Als we het water ingaan heeft Jenifer er zichtbaar moeite mee en op een gegeven moment loopt ze langzaam weer naar de kant, we roepen dat we aan de andere kant dobberen en dan zet ze door. Uitein

Zondag vier juni, we Inge en ik hebben om vier uur met Hans en Kim afgesproken voor een duik en Annebel gaat ook mee. Een ideaal moment om het stof en bier van Vestrock van ons af te spoelen. Kort voor de duik appt Hans dat ze op het Nollestrand zijn dus we passen onze fietsroute aan. Aan de rand van het strand horen we al wat gitaar klanken tegemoet en niet veel later zie ik een gitaar in de lucht steken met een Hans eronder die op zijn rug wat akkoorden uit zijn mouw schudt. Evert-Jan komt ook aanlopen en Jets-Ke zit ook op het strand maar laat de duik aan ons over. Later blijkt dat door een communicatiefoutje Jean-Pierre en Esther op het badstrand verzamelden en tevergeefs op ons stonden te wachten, dat is een duoduik geworden, hun tweede duik vandaag. We lopen het water in en voelen het contrast met de warmte van de zon, het wordt bijna lastiger dan in de winter. Na een poosje zegt Inge dat de wind koud is en daar heeft Annebel een oplossing voor "gewoon diep in het water blij