Hebben jullie gezwommen?

De allerlaatste duik van 2023, Hans, Kim en ik zijn erbij! Inge had last van zware oogleden dus koos last minute voor een powernap onder een warm dekbed in plaats van een duik in koud water.
Hans en Kim staan al te wachten als ik aan kom fietsen en vragen of ik iemand vergeten ben, ik kijk geschrokken om me heen maar leg dan toch maar uit waar Inge is gebleven.
Er is flink wat wind en in onze zoektocht naar een beschutte omkleedplek zien we dat Pier 7 dicht is, dat wordt achter het scherm dan.
Kim staat vrij snel in bikini en ziet dat Hans en ik nog volledig aangekleed zijn, ze schiet snel haar jas aan. Tijdens het uitkleden begin ik over een Groningse band met de naam Pigmeat en Kim verstaat er niets van, ze antwoord "Pick me?", en nog wat varianten. Zo gebeurt het dat Kim nog comfortabel in haar warme jas staat de gokken wat ik probeer duidelijk te maken en Hans en ik ondertussen staan te verkleumen in onze zwembroek. Blijkbaar komt de naam Pigmeat niet door Kim haar veganfilter heen.
Op naar het water, een redelijk wilde zee dus we kunnen weer genieten, de golven zijn niet extreem maar op een bepaald moment slaat er een enorme golf vlak voor ons om en word ik mee gesleurd, Kim is me even kwijt, Hans wat korter want onder water bots ik snoeihard met mijn hoofd op zijn borst, mijn nek voelt alsof ik een avond heb staan headbangen.
"Thuis duik misschien ik ook nog even in bed" zeg ik, "lekker voorgewarmd", "dat zal Inge fijn vinden als je met een onderkoeld lijf tegen haar aankruipt" zegt Hans.
Na een minuut of zeven zoeken we onze slippers weer op we zijn aardig afgedreven maar hebben ze gelukkig snel teruggevonden.
Vlak bij Pier 7 komen een man en een vrouw op ons afgelopen en de man vraagt of we gezwommen hebben, "nee, wij lopen gewoon altijd in badkleding over het strand op eenendertig december" zeg ik, hij moet er gelukkig om lachen, ik kijk naar mezelf en zie dat ik helemaal nat ben en voeg toe "ik zweet nogal". Op dat moment begint een meisje op de boulevard te klappen voor ons, haar ouders klappen mee en de man en vrouw op het strand sluiten ook aan, zo wordt onze laatste duik van 2023 afgesloten met een staande ovatie.
Terug bij onze spullen liggen we weer helemaal plat van het lachen om de vraag of we gezwommen hebben, mooi om het jaar af te sluiten met de meest retorische vraag van het jaar.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

K-Kwal

Afbeelding
Zondag vijf november, de Zwemburen spreken af om half twaalf, de splintergroepering de Zeemeerminnen houden het eerst nog bij tien uur maar valt uiteen in nog meer splinters dus sluit deels bij ons aan. We hebben een respectabele groep bij elkaar Hans, Kim, Remona met dochter, Evert-Jan, Jean-Pierre, Inge, Janine, Simone, Emiel, Marie-Louise, Amanda, Wieske, Kasia, Esther en ik. Het water lonkt, er staat wat wind en er zijn leuke golven. Omkleden doen we bij de muur want de we willen niet uit het water komen en ontdekken dat de wind andere plannen had met onze kleren dan wij zelf. Jean-Pierre en Hans zijn ongeduldig en lopen al naar het water, gevolgd door Wieske en dan de rest. Dan blijkt dat de rest er nog niet is want ineens bedenkt iemand dat er nog een berg mensen hadden aangemeld, op dat moment komen Kasia en Amanda aanlopen, we wachten tot ze klaar zijn en degenen bij het water doen dat ook, die staan al lekker op temperatuur te komen in de volle wind. Het gaat gelukkig vrij sn
Meer lezen

Eerste lentedag

Afbeelding
Donderdag vijftien februari, om vier uur gaan we er weer voor. Het is voor mij door ziekte en carnaval twee weken geleden dat ik gezwommen heb. Voor de anderen, Hans, Kim en Marie-Louise is het een stuk korter geleden. Het is een zonnige dag die door het KNMI als de eerste lentedag bestempeld wordt. Op de fiets zeg ik tegen Inge dat ik best op slippers had kunnen gaan en als we Hans en Kim oppikken zie ik dat Hans die daad bij mijn woord voegt. Kim is in burger, geen rare Teletubbiejas dus totaal onherkenbaar als Zwembuur. We zien haar bijna over het hoofd. Na de gebruikelijke discussie over omkleedplek, kleden we ons uit en lopen we richting het water. Plots horen we een stem, het blijkt Remona te zijn die thuis op de bank zat, naar buiten keek en dacht, ik kan ook nog wel even gaan. Cameraman Hans is als eerste in het water en kiest als regisseur, cameraman en producer een strategische plek om de filmbeelden te schieten. We zullen hem een drijvende regisseursstoel geven voor zijn ver
Meer lezen

Flessenpost

Afbeelding
Zondag drie december, wat een opkomst zo om half elf. Anita, Emiel, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Marianne, Marie-Louise, Simone, Wieske en ik trotseren de koude wind, windkracht vijf bij twee graden , een voorspelde gevoelstemperatuur van min vijf graden. Ik heb me voorbereid, de ski sokken van gisteren waren een stap vooruit, vandaag voeg ik daar twee Doppers met warm water aan toe die tijdens het zwemmen mijn sokken en laarzen op temperatuur moeten houden. Hans laat op de fiets vol trots zijn nieuwe aanwinst zien, een temperatuurmeter, geschikt voor een aquarium dus goed genoeg om de zeewatertemperatuur te meten. Op het zeer winderige strand is een viswedstrijd bezig dus we moeten uitwijken naar een alternatieve plek. Hans rent al vrij snel in zijn zwembroek naar het water, terwijl de rest nog aan het uitkleden is, het blijkt dat hij alvast een metinkje gaat doen. Zeven komma èèn roept hij als hij terug komt, in zijn hand houdt hij een fles vast, "flessenpost"
Meer lezen