Eén procent

Donderdag vier januari, het is zes uur in de avond als Inge en ik de boulevard oplopen en Esther en Jean-Pierre al staan te wachten. De wind is gaan liggen, de regen is weg, de zon ook, het is al donker. Het strand is verlaten en bij gebrek aan wind kunnen we dicht bij het water omkleden. We vragen onszelf hardop af waarom we dit ook alweer doen maar niemand heeft een passend antwoord, we doen het gewoon en lopen het water in. Van de woeste zee die we gisteren hadden is niet veel over, af en toe komt er nog wel een wat hogere golf en doordat we die in het donker niet zien aankomen, geeft dat toch nog wat vertier. Geen discussie over de tijd vandaag, wel een beetje over de temperatuur maar we schikken al snel op zeven graden, nog wel want er schijnt vorst aan te komen en dan zal ook deze subtropische temperatuur even tot het verleden gaan behoren. Bij gebrek aan golven moeten we praten, dus gooien we de leuke en minder leuke dingen van onze dag eruit en na deze duik gaan we gewoon helemaal opgelucht weer het water uit. Natuurlijk niet voordat we een selfie hebben genomen, bij gebrek aan Hans heeft Jean-Pierre vandaaag zijn GoPro meegenomen en zorgt ervoor dat we vastgelegd worden. Eerder op de dag zagen we al een foto van Hans en Kim met dichtgeknepen neuzen bovenkwamen, we kunnen niet achterblijven. Dan is het plots zeven minuten, passend bij ons temperatuurcompromis dus we gaaan eruit. Op het strand zegt Inge dat ze de 100% (iedere dag zwemmen) weer een dag heeft kunnen volhouden, ik voeg toe dat Inge en ik nu 1% van de dagen van 2024 gezwommen hebben, de rest wordt een eitje. De hypothermia bingokaart wordt ook nog even doorgenomen en ik leg Inge uit dat "Natte kleding van (beoogd) slachtoffer z.s.m. uittrekken" pas moet gebeuren nadat het (beoogd) slachtoffer uit het water gered is en dus niet al in het water. Aangekleed buffelen we weer over het strand naar de boulevard waar we splitsen en naar onze eigen huizen teruglopen en fietsen.