Factor 50

Vrijdag negentien januari, Esther, Hans, Jean-Pierre. Kim en ik luiden het weekend in met een duik in een zonnige zee. Lucht 4, zee 5, wind 4 en zon, wat kan ons gebeuren, we kunnen uitglijden op de fiets, de wegen zijn hier en daar nog wat glad. Vooral Kim is voorzichtig, ze zegt "vorige keer ben ik zo hard gevallen dat ik alles vergeten was", "daar hoef ik niet voor te vallen" zeg ik. Het is laag water dus we koelen onze voeen al aardig af onderweg naar het water en eenmaal in het water gaat het hard met de tenen. "Lekker zo die zon", zegt Esther, "heerlijk op je tenen ook" voeg ik toe even later steek ik een paar tenen boven water om ze van de zon te laten genieten, het mag niet meer baten. Vijf graden meet Jean-Pierre en mijn horloge geeft viereneenhalve minuut aan, we raken in een euforische juichstemming want hoewel de communicatie met onze tenen volledig weggevallen is, is de redding nabij. Nog even kopje onder en dan snel eruit. "Eerst nog een selfie" roept Hans en we maken de compositie, dan eruit, of nee, "nog een selfie als we kopje onder gaan", "moet dat?" vraagt Esther "ja!" klinkt het unaniem, Esther bezwijkt onder de groepsdruk. We vluchten naar de slippers die klaar staan (warm van de zon), we maken grappen over de factor 50 die we vergeten zijn, ik vraag me hardop af waar je die op dit moment zou kunnen kopen. Vlak bij de trap roept een man "goed gedaan hoor, jullie zien mooi roze", "verbrand in de zon" antwoord Hans. Zondag komt er storm, de naam kennen we niet maar aangezien we pas Gerrit hebben gehad is het nu een storm die met een H begint, we besluiten gezamelijk dat het Hans-Harry wordt. Onderweg naar huis is het weer oppassen met fietsen, ik geniet van de warmte van de fles warm water in iedere mouw van mijn jas. Als ik even later bij het sloplicht op het paaltje van de bedieningsknop sta te leunen hoor ik gekletter en ik vraag me af of er iemand staat te plassen en kom dat tot de ontdekking dat het water uit mijn mouw stroomt en kennelijk de dop van de fles is geschoten. Dat zal er interessant uitgezien hebben, een man met werklaarzen in een hele rare jas met een dikke straal water uit zijn mouw lopend.