Mooiweerzwemmers

Donderdag dertien februari, eigenlijk is het steenkoud om zes uur, geen zon meer te bekennen als Hans, Kim, Inge en ik het strand op lopen, wel veel koude wind.

Het is dan drie graden met een gevoelstemperatuur van twee graden onder nul volgens de weer app. De zwembureninbadkledinggevoelstemperatuur schat ik op min tien.

We kleden dicht bij het water uit, zo dicht dat ik niet de moeite neem mijn slippers aan te trekken, Kim volgt dit voorbeeld, Hans en Inge lopen eerst drie meter met, en de laatste drie meter zonder slippers.

Het koude water van bijna vijf graden is onze vlucht naar voren en hoewel er plechtig beloofd is geen herrie te maken gaan we er verre van geruisloos in. We gaan wel zo snel mogelijk door want, hoe dieper in het water, hoe minder contact met de koude wind.

Warm is het water natuurlijk ook niet en we zoeken naar een manier om in het vervolg gewoon via Teams of Zoom te gaan zwemmen, ieder thuis in een warm bad of hottub en dan een selfie monteren alsof we allemaal in de zee liggen. We kunnen ook doen alsof het een ijsbad is en als iemand vraagt naar de temperatuur, gewoon de verbinding verbreken.

Hans maakt een selfie en op het schermpje ziet het er zonnig uit, nu valt de geloofwaardigheid helemaal weg, ieder die steeds alleen de selfies ziet denkt dat we mooiweerzwemmers zijn en ons alleen bij sub- of supertropische temperaturen het water in wagen.

Hans is als eerste klaar en loopt naar de zee om het zand van zijn slippers af te spoelen, "doe die van mij ook meteen" zegt Kim, als ik vervolgens zeg dat die nog ongebruikt en schoon zijn heeft Kim ze al in het zand gegooid voordat dit doordringt, "ach dan zijn ze extra schoon" is het antwoord.

Na het aankleden waggelen we op onze gevoelloze koude voeten terug naar huis.