Selfies en Sollicitaties

Dinsdag elf februari, zes uur is het plan. Inge en ik zijn laat dus moeten stevig doorlopen, Hans en Kim staan al te wachten en moeten lachen om onze ferm tred in de Teletubbiezwemjassen, ze zijn vast niet de enige. Bovenaan de Leeuwentrap zien we nog geen glimp van Francine, Kim is slim genoeg om terug te kijken en ziet haar onderaan de trap juist haar fiets op slot zetten. We wachten en constateren dat we uiteindelijk twee minuten vroeger zijn dan afgesproken en Inge nu helemaal oververhit is geraakt door het marstempo dat we aangehouden hebben.

Francine komt redelijk puffend bovenaan de trap en heeft zich blijkbaar ook gehaast om op tijd te zijn, misschien was het toch iets in de tijdsbepaling waar het voor ons allen misging.

We lopen dicht naar het water, gelukkig want mijn teenslippers liggen thuis en nu hoef ik minder ver over het strand.

Het doorkomen gaat niet voor iedereen zonder veel geluid, Inge laat het gepaard gaan met briesen als een paard. Eenmaal door is het stil, Kim probeert nog met "laat het gesprek maar op gang komen" maar het haalt niet veel uit. Het is ook niet zo dat we van een adembenemende zonsondergang genieten op deze grijze grauwe dag.

De watertemperatuur is onder de vijf graden dus in onze gedachten is de verblijftijd met een minuut verkort, al is het nog steeds vier minuten en vierenvijftig seconden als je de regel een minuut per graad aanhoudt. Het lage afgaande water gaat gepaard met veel plastic en echt aantrekkelijk is het niet om kopje onder te gaan. Als ik zeg dat ik niet kopje onder ga wordt de groepsdruk opgevoerd en doe ik het op vierenhalve minuut toch, een minuut later zijn we aan land.

Hans neemt nog een selfie van ons, ik stond al eenzaam op mijn matje dus kon niet meekijken op het scherm voor het resultaat. Hans probeert me gerust te stellen "nou eh, nou eh, de selfie is gemaakt, eh nou, t, Harry, jij kan 'm ook bekijken hoor", volgens Kim was het iets aardiger, ze reageerde in ieder geval met "d'r zijn weer hoge verwachtingen, dat hoor je wel weer". "Hans probeert een plaatsje in het blog te krijgen, zoals Marie-Louise ook altijd openlijk solliciteert, en vaak met succes" reageer ik (het kan dus wel Hans).