Dagelijks de zee in

Donderdag dertig januari, we hebben een jarige, Kim wordt vijftig en dat vieren we met een duik. Nadat Inge en ik ons onderweg nog over een aangereden vrouw op een (of beter gezegd naast haar) scooter ontfermen melden we ons tegen zessen bij Hans en Kim. De vrouw kwam overigens met de schrik vrij en de bestuurder van de auto ook. Met z'n vieren hobbelen we naar het strand, daar wat discussie over de omkleedplek, het wordt jongens en meisjes apart, dan snel het water in. Hans, Kim en ik zijn al een paar uur (gevoelsduur) ondergedompeld als Inge er ook bij komt. De zon is bijna weg dus we moeten ook nog snel zijn met de selfie, de GoPro valt ook steeds uit, dus nog een extra moeilijkheidsgraad en dan Hans die steeds naar een andere positie draait zodat we moeten haasten om in beeld te zijn. Uiteindelijk lukt het en daar is tie dan, de ... shit ... Hitlergroet... Inge is de eerste die het doorheeft en ze heeft de beelden nog niet eens gezien. We wilden juichen voor de verjaardag van K...

Zondag zesentwintig januari, met dit prachtige weer kunnen we niet binnenblijven en dat blijkt. Om elf uur is het verzamelen op de boulevard, voor de verandering zijn Hans, Kim, Inge en ik als eerste, en te vroeg. Inge spreekt af met Kim dat we (daar hoor ik kennelijk zonder inspraak bij) vanmiddag naar Schuttershof in Middelburg gaan, waar Hans eind van de middag de zaal vult met zijn maten van Woodworks. Na een paar minuten komt Annemie aanfietsen vrijwel meteen gevolgd door Amanda en Kasia, vanuit de andere richting komt Edith en even later komen Anita en Remona erbij. Evert-Jan is in alle stilte aangeschoven en als ik daar iets over zeg blijkt Inge hetzelfde gesprek al gevoerd te hebben. Wieske is er inmiddels ook dus wachten we alleen nog op Marie-Louise, "ik hoor haar nog niet aankomen" zeg ik, in de veronderstelling dat ze volop met zichzelf in gesprek is als er niemand anders is om mee te praten. Daar is ze, in waarschijnlijk de enige ontbrekende kleur Teletubbiezwemj...

Donderdag drieëntwintig januari, vanmorgen hadden we een zonmomentje maar nu Hans, Kim, Inge en ik naar de boulevard lopen is het maar droevig weer. Het is zes graden, het regent en de wind is net irritant genoeg om geen serieuze golven te maken. Vanaf de boulevard zien we een paar serieus grote schepen voorbij schuiven, die golven missen we net. Kim krijgt het al koud als ze de zee ziet, het vooruitzicht op het koude water doet haar al rillen, terwijl ik het echt heel warm heb en me afvraag of dit wel ok is. Hans en Inge praten ongestoord verder over paarse oordoppen. Iedereen staat al klaar als ik nog twijfel met mijn jas aan, "ok, ik ben er nu toch" denk ik bij mezelf, jas uit trui uit en op naar de zee. In het begin zijn er wat golven maar het is tamelijk rustig, geen wilde waterpret vandaag. De spraakzaamheid heeft ons een beetje verlaten, een paar opmerkingen over de golven maar ook die worden maar half afgemaakt. Inge zegt "die golven maken het wel lekker want...

Dinsdag eenentwintig januari, Hans, Kim, Inge en ik gaan ondanks de enorme Sub-Zero van twee tiende graad een duik nemen, Hans overigens voor de tweede keer vandaag, die moet wel echt een hekel aan zichzelf hebben. Het is donker dus de waterselfie zal er niet komen, het is toch het woord dat als bewijs van deze duik moet gelden. Op zee is het zeer mistig en overal luiden scheepshoorns. "Zo!" zegt Kim, "er komt een enorm schip voorbij". We zien inderdaad een paar lichtjes heel ver uit elkaar en een paar heel hoog boven het water maar geen schip ertussen. We wachten even met een omkleedplek te kiezen want hier kan weleens nattigheid van komen en een natte Teletubbiezwemjas voor de terugweg naar huis is, zeker bij deze temperatuur, niet aan te bevelen. Het water wordt enorm ver teruggetrokken en we wachten geduldig op de vloedgolf die volgt,  we blijken precies aan de rand te staan. Voor de zekerheid een paar stappen terug want je hoort ze wel, maar je ziet de schepen ...

Zondag negentien januari, we hebben de smaak te pakken. Vandaag zijn we weer met een gezellige club, Amanda, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Kasia, Kim, Wieske en ik. De voorspelde temperatuur van min één is het uitgebleven, het is nul graden dus het vriest niet eens. De wind is ook wat minder dus eigenlijk een mooie stranddag. Op de boulevard wachten we tot we compleet zijn, de Zwemburen komen van alle kanten, dan kiezen we een plek dicht bij het water en kleden ons uit. Zoals wel vaker gebeurt ben ik als laatste klaar en Jean-Pierre loopt al bijna het water in, dat kan ik natuurlijk niet zomaar laten gebeuren dus ik ren naar de waterlijn en raak het water net een paar seconden later dan Jean-Pierre. Ik ren door en ben binnen mum van tijd tot mijn schouders onder water. Amanda is ook redelijk snel dus wanneer de anderen arriveren zeg ik dat wij er al weer uitkunnen. Hans wil een selfie nemen maar staat zelf midden in de groep dus dat vraagt nog wat compositie werk. Ik zeg ...

Wat doe je op zaterdag achttien januari als het buiten nul graden is met een gevoelstemperatuur van min vier en je vlak bij de zee woont die vijfeneenhalve graad is? Hans, Kim, Inge en ik gaan dan naar het strand om op te warmen in de zee, dat scheelt toch al snel negeneneenhalve graad met de gevoelstemperatuur. We gaan weer te voet en als we door de zandbak lopen waar vroeger de Gerbrandystraat was, merken we al dat met dit weer niet valt te sollen. Ook Hans en Kim, die we even verderop oppikken, zijn nog niet echt overtuigd dat we een goed plan hebben bedacht. Op de boulevard wachten we (noem het uitstelgedrag) geduldig op Jean-Pierre en Esther want mogelijk komen ze ook opdagen. Als Inge merkt dat de temperatuur niet oploopt besluit ze toch maar uit te zoeken of ze gaan aansluiten, ze redden het niet is de uitkomst. Ik bedenk me of ik nog een willekeurige Zwembuur zal opnoemen waar we dan nog op kunnen wachten maar besluit me neer te leggen bij het onvermijdelijke doel van deze onde...

Donderdag zestien januari, Inge is om ongeveer kwart over vijf klaar met werken en Hans heeft al gevraagd wie er wil zwemmen dus ook vandaag gaat het weer gebeuren. We gaan weer te voet door de omgeploegde Gerbrandystraat op weg richting Hans. Het is mistig en koud, amper vier graden. Bij het tweede stoplicht zie ik in de verte een silhouet, dat moet Hans zijn, ik zie nog iets bewegen en zeg tegen Inge, "Kim is er toch bij", "nee", zegt Inge, "die gaat vandaag niet". We naderen de silhouet en er begint kleurenbeeld te onstaan dus zie ik achter de paarse Teletubbiejas van Hans een randje roze, dat moet Kim zijn, als we dichterbij komen verstop ik me achter Inge maar buiten het feit dat andersom, Inge achter mij wat logischer was geweest ben ik toch al gespot. We lopen verder richting de boulevard (volgens sommigen te hard, ik zal verder geen namen noemen maar Hans en ik liepen vlot voorop). Op het strand probeer ik nog een uitvlucht te zoeken en vraag of we...