Dagelijks de zee in

Het is maandag achtentwintig februari en we hebben een zware avond achter de rug. Dat is dan misschien ook de reden dat Wouter en ik slechts met z'n tweeën het water in gaan. Vandaag lopen we beiden in slippers, zwembroek en handdoek naar het strand. Het is heerlijk zonnig met een beetje wind, die dan wel meteen erg koud is. Wouter heeft erg veel moeite om er door te komen en eenmaal in het water vragen we onszelf af hoe gezond dit eigenlijk kan zijn, eerst de hele middag, avond, nacht bier drinken, chips en andere minder gezonde versnaperingen nuttigen en dan de volgende dag in water van 5.9 graden gaan liggen. Vandaag hebben we niet veel bekijks maar over het algemeen wordt er hier in Bergen op Zoom toch raar opgekeken als we de duik nemen. Na vijf minuten gaat Wouter eruit om zijn telefoon te halen zodat we de door Hans verplicht gestelde selfie in het water kunnen nemen. Er zijn een paar shots nodig om een foto te maken waar we beiden niet met een zeer beknepen blik op staan. N...

Het is iets na twaalf als we op zondag zevenentwintig februari met onze vastenavendzwemburen het strand van de binnenschelde oplopen, Annebel en Wouter en ik als recidiverende winterzwemmers en Letty en Lotte als debutanten. Hard bewijs en een goede les dat je op een avond waarop je veel bier hebt gedronken geen afspraken moet maken waar je later, soms zelfs de volgende dag al, spijt van krijgt. Letty en Lotte zijn met de auto inclusief privéchauffeur Suus, die ook nog een live registratie zal maken maar er geen moment over nadenkt dit zelf te gaan doen. Annebel, Wouter en ik zijn uit het hotel komen lopen en zijn dus in onze badjas/zwemcape/handoek outfit weer een ware bezienswaardigheid. We lopen het water in en Letty en Lotte voelen de spijt toenemen. Als ze eenmaal in het water zijn, vinden ze het geloof ik toch wel lekker. Annebel volgt na een halve minuut en Wouter en ik houden het na zeven minuten voor gezien. Op het strand staan de dames al in badjas en trek ik mijn badponcho a...

Zaterdag zesentwintig februari, we zijn gisteren avond gestart met een mooie hergeboorte van het bergsche carnaval, of beter gezegd "de vastenavend in 't Krabbegat. Een hergeboorte van carnaval gebeurt natuurlijk wel vaker maar dit keer hebben we een jaartje op stal gestaan. En wat is er nou fijner na een avond goed op stap te zijn geweest dan een frisse duik  Ver van de Zwemburen verwijderd moet ik wel wat potentiële meezwemmers zien te overtuigen en Annebel vond het al snel een goed idee. De binnenschelde is 5.8 graden dus een stuk kouder dan de zee op dit moment is maar het water staat nagenoeg stil dus als je niet te veel beweegt creëer je een soort van minibuffer om je heen. Het is erg lekker in het water met de zon in je gezicht al houdt Annebel het na vier minuten voor gezien, een behoorlijke ongetrainde prestatie, na acht minuten ga ik er ook uit. Koud is het zeker niet en het hotel is het vijf minuten lopen dus we besluiten in poncho en badjas terug te lopen met onze ...

Vrijdag vijfentwintig februari, het is iets na half negen als Kim komt aanrijden met de auto. Wat een luxe! We parkeren onderaan de Leeuwentrap (sommige dingen zullen altijd hetzelfde zijn) en lopen naar het strand. Achter het windscherm van Pier 7 trekken we onze kleren uit en rennen over het alweer veranderde strand. Als we vlak bij het water zijn zakken we tot onze knieën weg in het mulle zand. De zee is wild en de stroming bizar sterk. Zwemmen kun je het vandaag niet noemen want we zijn bijna continu bezig tegen de stroming in te lopen. We lopen naar het einde van het paalhoofd waar Kim zich vasthoudt aan een boven het water uit stekende paal. Dat blijkt niet echt praktisch want rond de paal vormt zich een kuil en hoewel Kim nu mooi op haar plaats blijft heeft ze moeite haar hoofd boven water te houden, ze besluit zich aan de stroming over te geven. Na acht minuten heen en weer geslingerd te worden door golven en stroming besluiten we eruit te gaan. We zijn ver van de plaats waar h...

Donderdag vierentwintig februari, na een race vanuit Maarssen en een tussenstop in Alblasserdam ben ik net op tijd om de zwemdate van half zeven te halen. Met Hans en Kim fiets ik naar de Leeuwentrap, waar we Evert-Jan niet aantreffen en niet zeker weten of hij komt. We besluiten naar het strand te gaan, aan onze fietsen is sowieso te zien dat we er zijn. Bij Pier 7 komt Evert-Jan tevoorschijn in zijn badponcho met laarzen eronder, hij zegt nog een sigaar nodig te hebben om zijn Ma Flodder look compleet te maken. Evert-Jan is met de auto en kan dus achteraf in het warme comfort van zijn auto naar huis en hoeft niet te klungelen op het strand. We kleden ons uit (al betekent dat soms niet meer dan badponcho en laarzen uit) en lopen naar de zee, het strand is helemaal veranderd als gevolg van het "egaliseren", het resultaat is diepe sporen en een soort aspergebed landschap met een pad in het midden waar we dankbaar gebruik van maken. Bij de zee zaken we behoorlijk diep in het za...

Na een dag werken, kwam ik vandaag om kwart voor zeven thuis, op de dag nog een beetje vrees dat er geen Zwemburen meer over waren rond die tijd maar gelukkig zag Kim een avondduik wel zitten, snel omkleden, spullen pakken fiets naar buiten en op weg. Ja voor Kim een teleurstelling die fiets want eerder had Inge geappt dat ik in de auto zat en Kim op kwam halen. Beiden klopten alleen de verwachting van het vervoer naar het strand was anders. Het is beslist niet ver maar natuurlijk wel heel relaxed als je niet op het strand hoeft om te kleden. Wie weet volgende keer. Het strand zag er overigens weer totaal anders uit, met zwaar materieel was het zand alle kanten op verplaatst zonder dat het doel echt duidelijk was. Het resultaat is in ieder geval, dat Pier 7 nu meer een duinrestaurant is dan een strandtent. Onze vaste omkleedplek (met windbeschutting) is ook veranderd, er is nu een grote ruimte met een torenhoge wal van zand er omheen, een soort van strandkleedkamer. Het was nog een uit...

De wind is gaan liggen. Het is dinsdag tweeëntwintig februari als Hans en ik om twaalf uur naar het strand fietsen. Rond ons heen zien we nog de sporen die Dudley, Eunice en Franklin hebben achtergelaten, het beperkt zich niet tot dakpannen, op de boulevard ligt een berg zand die van het strand gewaaid is en nu met zwaar geschut weer terug naar het strand gebracht wordt. Op de boulevard staat ook Simone al te wachten, we zijn met drie vandaag en besluiten, na eerst het halve strand overgestoken te hebben, toch maar in de luwte van het Pier 7 windscherm om te kleden. Ondanks dat de wind geen naam mag hebben is hij best sterk  Het water is al wel een stuk rustiger, het is alleen wel heel ver lopen. Van de 1.000.000 kubieke meter zand waarmee onlangs het Walcherse strand weer is opgehoogd, is niet alleen een deel de boulevard opgewaaid, een ander deel is in onze sokken, schoenen en tassen mee naar huis gesmokkeld maar een groot deel van de zandkorrels heeft ook de zee niet kunnen weer...