Dagelijks de zee in

Zaterdag eenendertig december, de laatste duik van dit jaar. We zijn met veel Christie, Hans, Inge, Kim, Marie-Louise, Matthijs, Remona, Simone en ik verzamelen om kwart voor elf op de boulevard. Het tijdstip schoof wat heen en weer, volledig gesynchroniseerd met de buienradar van Remona, maar toch belandden we in een lichte regenbui. Na wat discussie over de beste omkleedplek komen we terecht op de vertrouwde plek achter het scherm van Pier 7. We kleden ons uit en lopen door de regen naar het water, ondanks de zeer milde temperatuur maakt de regen het vrij koud dus Kim zet het op een rennen en ik volg dit voorbeeld. Zo snel mogelijk het warme water van rond de zes graden in. De rest volgt veertig seconden later, die hebben we dan toch maar gewonnen. Er zijn af en toe wat golven maar echt hard werken is het niet. Het gaat wel harder regenen maar ja, nat waren we al. Na een paar minuten gaat Matthijs het water uit, "die komt nog wel terug" zeg ik maar dan rent hij als een wild...

Vandaag is het donderdag negenentwintig december 2022, dat betekent dat ik tweeënvijftig jaar geleden op de wereld kwam. In al die jaren zwem ik nu voor de eerste keer op mijn verjaardag. Gelukkig niet alleen, Remona, Kim, Inge, Hans en Evert-Jan zwemmen mee. Het is vandaag ook precies een jaar geleden dat Hans me vertelde vanaf januari met een groepje dagelijks in zee te willen gaan zwemmen, dat groepje waar ik een paar weken later bij aan zou sluiten. Het is iets na twee uur, we zijn wat later om de ergste regen te ontwijken. Het is laag water dus een flinke wandeling voor de boeg want in verband met de wind hebben we onszelf achter het scherm van Pier 7 omgekleed, een voordeel waar we nu het nadeel van oogsten, in de koude wind lopen we naar het water en zijn het erover eens dat er een minuut per enkele reis bijgeteld mag worden. Er zijn wat matige golven dus we zijn er zo door. Even een fris contact met de koude zee kunnen een aantal van ons wel gebruiken na een bezoek aan cafe Spe...

Dinsdag achtentwintig december, Wouter, Hans en ik gaan om kwart over drie zwemmen, na wat vertragingen zijn Wouter en ik ruim na kwart over drie bij Hans. Zo kon Wouter zijn zwembroek niet vinden, moest ik nog terug om de deur op slot te doen en zat het stoplicht tegen. Het regent dus we fietsen met capuchon op waardoor het even duurt voordat Hans door heeft dat niet Inge maar Wouter vandaag de rode Teletubbie is. Het waait hard dus we duiken achter het scherm van Pier 7. Als we naar het water lopen vraagt Wouter zich af waarom Hans en ik het niet koud hebben. Dat hebben we wel maar we maken er niet veel woorden aan vuil. Er zijn wat golven dus we zijn er zo door, Wouter blijft het koud vinden en houd het na tweeëneenhalve minuut voor gezien. "Vier minuten?" vraagt Hans, als we de drie net gepasseerd zijn. Ik zeg dat wordt een punkoptreden vanavond als je zo snel telt. Na vijf minuten volgen we Wouter, nemen een selfie en wagen ons na het aankleden door de wind weer over de ...

Dinsdag zevenentwintig december, na een zonnige ochtend ontmoeten Hans, Inge, Jean-Piere, Kim en ik elkaar op de boulevard voor weer een frisse duik. De zon heeft ons helaas in de steek gelaten en plaatsgemaakt voor regen, gelukkig zijn we daar heel goed op gekleed. Eigenlijk zijn we beter gekleed voor regenachtig weer dan even later, in bikini en zwembroek, voor de zee. Kim dwingt af dat we ons achter het scherm van Pier 7 omkleden, wat tot gevolg dat we nog een kilometer of wat naar het water moeten lopen. Uiteraard gebeurt dit onder luid protest en in het water geeft Hans aan dat we er gerust een minuut bij mogen tellen voor het door de regen naar de zee lopen, daar is niemand het mee oneens. Inge en Kim besluiten dat 5 minuten ruim voldoende is, en als we bijna op vijf minuten zitten gaat Kim even kopje onder om luid klagend weer boven te komen, "ook weer een heel slecht idee" roept ze uit. Hans, Jean-Piere en ik besluiten er zes minuten in te blijven maar als het tijd is...

Tweede kerstdag, vandaag uitbuiken in de zee. Na al het eten en drinken is de synchronisatie wel een beetje verloren. Om kwart over elf trappen Evert-Jan, Hans en Kim af met een drieduik, dan volgt om twaalf uur de kerstduik, deze is het drukst bezocht en dat zal vast geheel losstaan van de hoeveelheid glühwein en glühport die er aangekondigd is, nu sluiten Anita, Annemie, Inge, Lars, Marie-Louise, Remona en ik aan en de verlate duik van Jean-Pierre en Esther rond drie uur. Als Inge en ik op de fiets zitten breekt de zon net door, bij het tweede stoplicht zien we in de verte Hans, Kim en de kinderen terugkomen van het strand maar ondanks onze subtiele outfit worden we niet herkend. We zijn vroeg en als eerste op de boulevard, geen straf want het is prachtig weer en in die jas heerlijk warm, de rest komt al snel opdagen en niet veel later bouwen we een soort van nederzetting op het strand, tassen, jassen, kleren en een soort van verspreide minibar met glühdrank. Marie-Louise wil steeds ...

Eerste kerstdag, Esther, Jean-Pierre en ik spreken af om half twaalf, er sluit verder niemand aan, vast allemaal aan het koken. Als we op het strand staan, ziet Jean-Pierre nog net het berichtje van Hans die ook wel mee wilde maar het te laat zag. Jean-Pierre appt terug dat we wel wachten, geen reactie. Ik zeg dat het natuurlijk bluf was zeggen dat je mee wilde als het te laat is, dus ik besluit Hans te bellen. Hans neemt op en ik zeg dat we wel wachten in onze jassen, "ga maar zwemmen" zegt Hans, "ik sta net met aardappelen in mijn handen". Als ik mijn telefoon met opgeborgen heb belt hij terug en als ik opneem zegt hij "ik trek met mijn broek uit", "ok, we wachten". We hebben wat aanspraak van een vrouw die op onze jassen afkomt en vertelt dat ze ook drie jaar met een clubje heel het jaar door gezwommen heeft. Ook experimenteren we een beetje met de jassen, dus we komen de tijd wel door. Hans komt na vijf minuten het strand op, in zijn paarse j...

Zaterdag vierentwintig december, Esther, Jean-Pierre, Kim en ik spreken om één uur af. Als ik om tien voor één wil vertrekken gaat het helemaal mis, eerst mijn fietssleutel kwijt, zoeken, tijd tikt, gevonden. Blij spring ik op mijn fiets en realiseer me in de sprong dat ik een Teletubbiejas aan heb dus blijf halverwege de vlucht achter mijn zadel haken waardoor ik bijna bij de buren in de tuin beland. Als ik opnieuw opstap en het fietspad opfiets zie ik een vrouw aan de overkant bijna van haar fiets vallen vanwege het schouwspel waar ik de directe omgeving op trakteer. Dan kijk ik in mijn tas die voorop in mijn fietskar staat, leeg! Ik draai me om want zonder handdoek wordt het wel erg karig, gelukkig was ik ook vergeten de deur op slot te doen dus ik stap zo weer binnen. Kim die zou fietsen, nee lopen, nee toch fietsen (verwarring want de kinderen gaan mee maar de uiteindelijke conclusie is dat die ook gewoon fietsen) komt alleen naar buiten, de kinderen gaan toch niet mee. Op de boul...