Dagelijks de zee in

Dinsdag achtentwintig februari, het is vrij koud, vanmorgen sneeuwde het maar nu wordt de buitentemperatuur van 5 graden een beetje verzacht door de zon. Hans en ik zijn al de hele middag op Whatsapp aan het gokken wat de opbrengst van onze zonnepanelen wordt en ook onderweg naar het strand gaan we er over door, het zal een fotofinish worden. Inge en Kim fietsen voor ons en negeren het hele onderwerp. Als we van de Leeuwentrap afstappen, stap Kim met haar voet in de broekspijp aan haar andere been en duikt daarmee bijna tussen ons door tegen de stoep. Ze weet zich staande te houden en wij hebben niets gemerkt, ze had dus ook beter niets kunnen zeggen want nu waarschuwen we haar voor ieder op- en afstapje, tot ik bij de trap zeg dat er een hele serie afstapjes komen, Inge toevoegt dat ze beter kan stoppen met in haar broekspijp te stappen en Hans aanvult dat ze daar dus gewoon van moet afstappen. Wel is duidelijk dat niemand echt staat te springen om het koude water in te duiken, al heb...

Zondag zesentwintig februari, we gaan vandaag weer in twee groepen, de Zeemeerminnen om half elf en Amanda, Hans, Inge, Kasia, Kim, Lars, Marvin, Sophy, Wieske en ik om half twaalf. Vlak voordat we thuis wegfietsen belt Hans, ze gaan te voet, Kim wilde niet fietsen en Hans moest kiezen wat hij gezelliger vond, met ons mee fietsen of samen met Kim lopen. Hans koos verstandig al doet het wel een beetje pijn aan mijn ego. Het weer is prachtig al staat er een flinke koude wind. Vlak voordat we het strand oplopen komen de Zeemeerminnen er vanaf, een korte meet and greet dus. We zoeken een plekje waar de wind luw is, tegen de muur van de boulevard aan. Handig om te leunen met omkleden. Wieske en ik zijn de laatsten met uitkleden en als iemand er een opmerking over maakt zegt ze "ik pas mijn tempo aan aan dat van Harry". Onderweg naar het water (een behoorlijke wandeling want het is laag water) snijdt de koude wind, van 3 graden, langs ons heen. Het water van 7.1 graden is dus een s...

Vijfentwintig februari, een zonnige zaterdag, wat doe je dan? Zwemmen! Om half vijf lopen Esther, Inge, Jean-Pierre, Wieske en ik het zonovergoten en door de wind met zand bestormde strand op. Een vreemde combinatie van sensaties. We zijn zeker niet uniek want eerder vandaag, om kwart over tien, gaven Evert-Jan, Hans en Simone het voorbeeld en iets later om elf uur was het de beurt aan Anita, Ans, Remona en Silvia. Het lukt maar niet om de tijdstippen te synchroniseren, gelukkig is de zon geduldig en verdeelt de warmte gelijk over de drie groepen. De wind komt uit een rare hoek maar gelukkig zijn er wel golven, om de zeven zelfs een vrij hoge (de zeven komt van de theorie die Jean-Pierre ergens heeft opgedaan). Het duurt dus niet echt lang om er door te komen, stap in het water en de zeven de golf regelt het voor je. Dolenthousiast genieten we van de kracht van het water en vergeten de kou volledig. Doordat de wind aflandig is krijg je na ieder golf die je getrotseerd hebt nog een wa...

Donderdag drieëntwintig februari. Esther, Inge en ik hebben afgesproken op de boulevard, om vier uur. De zon is dan net achter een sluier van wolken verdwenen en er staat een koude wind. We laten ons niet stoppen, wel afremmen. Inge en ik zijn wat vroeger dus gaan nog even op een bankje zitten en als Esther aankomt dan stel ik voor nog even te blijven zitten. Het werkt niet, ik moet mee. Niet veel later stappen we het water in en zoals altijd valt het weer reuze mee en om de woorden van Kim te gebruiken is het op een bepaalde manier best lekker. We dobberen wat rond en scannen of er een zeehond is. Helaas, het kan niet altijd feest zijn. Esther had foto's van hond Toos gepost op Facebook en het was Inge opgevallen dat ze slechts met 1 poot de grond raakte tijdens het rennen, ik merk op dat je bij hardlopen regelmatig nul voeten op de grond hebt, "je zweeft als het ware" zegt Esther. "Ik doe altijd een stap en dan zweef ik tot ik vijf kilometer verder neerkom", w...

Woensdag tweeëntwintig februari, het is aswoensdag, het leven keert weer terug naar normaal en hoe kun je dat beter inluiden dan met een frisse duik, een soort van detox. Om tien over half vijf is het weer zover, Esther, Inge, Jean-Pierre en ik duiken de zee in. Geen van vieren lopen we over van enthousiasme en het grijze weer helpt er ook niet bij. Als we er door zijn worden we vergezeld door een jonge zeehond, die ons even komt bekijken en vervolgens op het strand gaat liggen waar hij nieuwsgierig kennis maakt met een net zo nieuwsgierige hond. Het ziet er leuk uit en door deze afleiding vergeten we de tijd waardoor we plots ontdekken al op zes minuten te zitten. Kopje onder en eruit. We besluiten de selfie te bewaren tot na het aankleden, als we ons in de warme beschutting van de zwemjassen bevinden. De zeehond ligt nog steeds in de branding maar als er een aantal mensen aan komt rennen om te kijken, is hij er vandoor. Als het te koud is voor slippers draag ik werklaarzen om naar he...

Maandag twintig februari. Vannacht Wouter zijn verjaardag ingeluid in een vol carnavalscafe en dan nu de bierdampen van ons afspoelen in de Binnenschelde. Inge en ik trotseren de gure wind zodat we om één uur de dagelijkse duik kunnen nemen. Waar Hans en Kim vandaag een strand vol toeschouwers hadden is het bij ons helemaal verlaten. Na een paar minuten verlaat ik het water om mijn telefoon te pakken zodat Inge en ik een carnavalsliedje kunnen opnemen tijdens het dobberen. Die kunnen we dan mooi in de carnavalsappgroep gooien, voor alles een appgroep. Een minuut of vijf zes houden we het vol en als we eruit zijn is de gure wind niet echt relevant meer. We zijn weer op temperatuur en klaar voor de volgende feestdag!  

Zaterdag achttien februari. Als ik om twaalf uur aan Inge voorstel om een duik te nemen in de Binnenschelde, slaat ze het af vanwege de wind, geen zin in wind zonder golven. In mijn zwemponcho loop ik even later het hotel uit, hoewel dit hotel een wellness heeft en het momenteel carnaval is, levert mijn outfit toch wat verbaasde blikken op. Het strand is leeg op twee kitesurfers na, die zijn verderop hun spullen aan het inpakken. Het is een week geleden dat ik gezwommen heb maar het lukt gewoon, ik weet nog precies hoe het werkt, kleren uit en het water inlopen. Het water is met 6.3 graden gelijk aan de zee dus ook daar hoef ik me geen zorgen om te maken. Een minuut per graad dus zonder discussie over de tijd ga ik er na zes minuten uit om met telefoon nog even terug te gaan voor de selfie, anders is het niet gebeurd.