Dagelijks de zee in

Zondag negenentwintig oktober, het is een lange dag vandaag want we hebben een uurtje voor de wintertijd gekregen. Om tien voor vier stappen Inge en ik op de fiets, de tijd van de Teletubbies is weer aangebroken. Om vijf voor vier haken Hans en Kim aan, en alsof de zwemjassen er nog niet onnozel genoeg uitzien heeft Hans ook nog eens een Teenage Ninja Turtles tas op zijn rug gehangen. In combinatie met de Jumbo tassen is het feest nu wel een beetje compleet en fietsen we in deze carnavaleske setting verder. Bovenaan de Leeuwentrap stopt een auto en de bestuurder roept naar ons of we gaan zwemmen, zelf was hij vanmorgen al geweest. Even later komen we aan bij Esther, Janine, Jean-Pierre en Lars die al op de boulevard staan te wachten en zeiden, "hij is dus vanmorgen al geweest". Ondanks de wind en de grote afstand van de auto en de windvangers die ertussen staan hebben ze elk woord verstaan. Die heeft dus erg hard geroepen. Op het strand voeren we de gebruikelijke discussie ov...

Het is zaterdagavond als Silvia 10:30 in de groep gooit, Inge zegt tegen mij "we zouden morgen naar Brabant gaan" en ik antwoord "dan gaan we wat later", Inge meldt ons aan, Lars kan niet, Wieske sluit ook aan en de volgende ochtend meldt Hans zichzelf en Kim aan, Evert-Jan volgt niet veel later, een leuke club dus. Zo gebeurt het dat we op zondag vijftien oktober aan een wat serieuzere duik beginnen. Serieus in termen van buitentemperatuur want qua water is het nog steeds behelpen. De lucht is tien graden en er staat een flinke wind die de gevoelstemperatuur onderuit haalt, het water is echter zeventien graden dus beter erin dan ernaast. Zwemmen langs Walcheren is ook bezig met hun zondagsduik, het is een enorme groep die bij het water staat. Zij gaan wel echt zwemmen, in een professionele outfit met wetsuits, badmutsen, schoenen en drijvers, en leggen ook serieuze afstanden af. Wij doen vandaag voor spek en bonen mee lijkt het wel. We gaan vol goede moed het wate...

Nu de klimaatverandering zo hard om zich heenslaat en de Indian Summer meer regel dan uitzondering is, verdwijnt geleidelijk de R uit september tot we op de Haagse uitspraak uitkomen. Oktober zal er toch nog wel een hebben en daarom gooit Simone vol enthousiasme een uitnodiging voor zondag 1 oktober in de Zwemburenapp. De stilte wordt doorbroken en vanuit verschillende kanten komen er berichten, voorstellen en afspraken binnenrollen. In verband met het tij kiezen de meeste voor half vier, helaas kan Simone dan zelf niet en die gaat dus in de ochtend al een duik nemen met Remona. Om half vier lopen Inge en ik de boulevard op, dit had nogal wat omhanden want Inge was het naar-het-badstrand-fietsen een beetje verleerd, eerst neemt ze een paar keer bijna de verkeerde afslag en dan fietst ze bijna de leeuwentrap voorbij. Op de boulevard staan Esther, Janine en Esther al te wachten. Annemie, Goel en Lars, .. komen er al snel aanfietsen. Inge zegt, die niet wist dat Belgen aan zouden sluiten,...

Zondag zeventien september, het is half vier als Esther, Inge, Janine, Jean-Pierre en ik elkaar treffen op de boulevard. Het weer is goed voor de tijd van het jaar, zeker na de regenbuien die sinds gisteravond gevallen zijn. Tijdens ons loopje, het strand op richting de vloedlijn zegt Janine dat het seizoen weer een beetje aantreedt en ik antwoord dat ik vandaag begonnen ben met de tuin winterklaar te maken, iets wat ik normaal in maart pas doe. Jean-Pierre reageert met een feestje van herkenning in zijn stem, "wij moeten de zomerplanten nog buiten zetten". Het gaat van kwaad tot erger, ik heb namelijk de roos gesnoeid en dat moet kennelijk in maart en Inge observeert dat het gespreksniveau al voordat we het water aanraken gedaald is tot een niveau behorende bij dobberen in zes graden. Het is gezellig druk op het strand en we zoeken een plaatsje dicht bij het water maar wel rekening houdend met het tij dat nog een uurtje opkomt. Niet veel later stappen we het water in met een...

Vroeger toen ik kind was had ik konijnen, niet één, niet twee maar een stuk of twaalf verdeeld of zes of acht hokken. In de genetische mix van mijn vader en moeder zat een vermenigvuldiging van de aangeboren neiging van het laten ontsporen van hobby's. Je zou kunnen zeggen dat ik konijnenfokker was maar dat is niet helemaal waar, dat fokken dat gaat bij konijnen redelijk vanzelf, het tegengaan van overbevolkte hokken is een kwestie van indelen in meisjes- en jongenshokken want opeten dat deden we natuurlijk niet. Deze hobby gaf mij ook een soort van antenne voor krantenberichten over dieren en dan konijnen in het bijzonder. Zo was er eens in de tijd wel ergens de grootste Franse Hangoor of de grootste Vlaamse Reus. Vandaag moest ik daaraan terugdenken, het is twee september, de R zit weer in de maand dus Inge en ik besloten het zwemseizoen te openen met een duik na het hardlopen. De uitnodiging in de Zwemburenapp werkte helaas niet als een Zwemburenmagneet, waarschijnlijk zit het m...

De laatste duik was achttien juni, het zal wel even wennen zijn. Vandaag twintig augustus gaan we het weer eens proberen. Op zoek naar de zwemspullen, hoe moesten we daar ook al weer komen, Hans en Kim niet thuis, alternatieve route, noodgeval onderweg waarvoor we 112 moesten bellen, boulevard autovrij, gelukkig met de fiets en dan... Een afgeladen strand! Het zand is tot aan de nok gevuld met mensen, spreekwoordelijk dan want zover we vanaf de fiets kunnen zien zit er geen nok op het strand. Wel zien we dat Esther, Janine en Jean-Pierre geduldig op onze verlate aankomst staan te wachten. Wat onwennig lopen we het strand op en laveren we tussen de mensen door op zoek naar een plekje. "Jammer dat Kim er nu niet bij is" zegt Jean-Pierre, "ja het is lastig een goede plek te vinden" vul ik aan. Uiteindelijk vinden we een plekje, ver genoeg van het water om droog te blijven (denken we). Niet veel later stappen we dapper de zee in, en waar andere mensen zich zonder probl...

Zondag achttien juni alweer, de astronomische zomer staat letterlijk voor de deur en hoewel we hem wel voelen, is vandaag een dag die begint met regen en bewolking. Esther, Jean-Pierre, Inge en ik gaan om één uur zwemmen en hoewel het droog is, zien we een bijna verlaten strand voor ons. Aangezien we wel voor hetere of beter gezegd koudere vuren hebben gestaan laten we ons niet afschrikken. We gaan ervoor en natuurlijk stelt het ook niets voor negentien graden plus nog vier tiende graad is warm als je de sub-vijf hebt geraakt. Toch is het doorkomen een dingetje, we redden het. Tijdens het dobberen komt er een enorme blauwe kwal voorbij gezwommen. Jean-Pierre wil weten hoe groot en houdt zijn hand op, "tot jouw hand zegt hij", "dan moet je naar een ander strand, dit past niet op het badstrand alleen" is mijn antwoord. Het blijkt een loner te zijn want verder worden er geen kwalen gesignaleerd, Esther schrikt nog een keer van een bosje zeewier en Inge spant de kroon d...