Dagelijks de zee in

Acht november, om drie uur de zee in. Hans, Francine, Inge en ik gaan het erop wagen. Kim, moeder-zwembuur is er niet bij, die vond schilderen belangrijker dan gezellig in water van twaalf en een hele halve graad te stappen, vanaf nu dus Annie Schilder. Francine die vorige week in water van bijna veertig graden zwom op Malaga zal het zwaar krijgen, dan ook nog eens niemand die aan de kant haar sokken warm houdt. Goed we wagen het erop, een strandjutter met metaaldetector wenst ons veel succes, meer dan hij zelf had want na heel de dag strand-scannen staat de teller bij hem op 95 cent en dat zullen vast geen zeldzame munten uit de gouden eeuw zijn geweest. Het water is vlak als een spiegel, de lucht is grauw maar we laten ons niet tegenhouden. Ook in het water missen we vertier, geen Annemie die als een ware baywatch het water in rent, geen verwaande Toos die ons vanaf het strand aankijkt alsof we gek zijn en ook geen zeehonden. We vertellen Francine dat we toch wel heel vaak omringd zi...

Half elf, Inge en ik vertrekken van huis, pikken onderweg Hans en Kim op en treffen Marianne en Marie-Louise op het strand, Kort daarna verschijnen Jean-Pierre en Esther, Madeleine en Remona volgen hen praktisch op de voet. Annemie en Cookie verschijnen als laatste, wat logisch is gezien de enorme berg aan spullen die Annemie meesleept voor het omkleden, daarover later meer. Deze zondag, twee november konden we niet voorbij laten gaan zonder een duik, het weer is goed, het tij is goed en ons humeur nog beter. Marie-Louise zwemt nog niet mee, pas een halve nieuwe knie en herstellende, geen beste combi voor een duik. Ze komt ons dus gewoon aanmoedigen, haar knie was kennelijk versleten maar die stembanden, toch niet geheel ongebruikt, doen het zonder stil te vallen, het geeft een vertrouwd tintje aan deze zondagmorgen op het strand. We zijn compleet en maken ons klaar voor de duik, weinig golven en relatief kwalvrij water. Zonder de golven duurt het al gauw een minuut tot we er echt door...

De beer is los, zondag gezwommen, vandaag donderdag dertig oktober weer. Iets na half zes zijn Annemie, Esther, Francine, Hans, Inge, Jean-Pierre, Lars, Kim, Saskia en ik er kaar voor. Op de boulevard demonstreert Kim nog even dat de magische zwemburenjassen aan de onderkant open kunnen ritsen, zodat je er ook mee kunt fietsen, "moet je er wel iets onder aan hebben" merkt Hans op, "anders wordt het ook een lullig zicht". Op het strand besluit Saskia niet mee het water in te gaan, ze houdt Cookie aan de praat langs de waterlijn. De rest trotseert de nog niet echt koude zee, al zijn er wel zwemburen bij die claimen dat het water maar twee graden is en we er meteen weer uit mogen. Hans maakt nog snel even de strik van zijn zwembroek vast, "anders raak ik hem kwijt", "ach" zeg ik, "bijna Halloween, strik or streak". In het water proberen we de politieke formatie op te lossen maar we komen niet echt verder dan de optie om een tijdelijke mens...

Eindelijk is het dan weer zover, de afspraak voor zondag zesentwintig oktober stond al een paar dagen, Kim (onze zwemburenmoeder) deed de planning, mooi afgestemd op het tij (hoogwater) minder rekening houdend met de wind maar de deal was rond, om vijf uur zou het gaan gebeuren. We waren met een klein groepje, Inge en ik pikten onderweg Hans en Kim op en Francine zouden we op de boulevard treffen. Evert-Jan hadden we stiekem ook wel verwacht, meestal schuift hij als onaangekondigde mysterieguest aan maar vandaag was het raak. Lars en Annemie, Regine en uiteindelijk dus ook Evert-Jan duiken onverwacht op, een leuk groepje. We lopen gezamelijk het strand op, het waait hard en de zee ziet eruit als een woeste kolkende massa water, dit belooft wat. De spanning hangt in de lucht, het is toch altijd weer spannend zo'n premiere van het seizoen, gaat het lukken, hebben we de moed om het water in te gaan, waaien we er niet uit, ... Het was heel erg gemakkelijk, de golven hielpen ons een han...

Het is vrijdagmorgen achttien april, om tien uur verzamelen Esther, Evert-Jan, Inge, Kim en ik op de boulevard voor de geplande frisse duik, even lekker ontspannen in het (iets minder) koude water. We lopen richting de waterlijn in een zacht doorbrekend zonnetje. Het is laag water dus we parkeren onszelf op het harde zand. Evert-Jan en ik zijn in gesprek en ik heb dan ook niet in de gaten dat iedereen al in zwemkleding staat op het moment dat ik mijn schoenen uittrek. Aandachtig en geconcentreerd luister ik naar het commentaar dat aanhoudt tot het moment dat de hardste roepers (Inge en Kim) door hebben dat het aandachtige luisteren tot gevolg heeft dat het uitkleden helemaal tot stilstand is gekomen. Uiteindelijk kijkt het goed te komen en lopen we gezamelijk naar het water, of in ieder geval daar waar we water verwachten. Het strand ligt bezaaid met kwallen en dat geeft ons goede hoop dat er geen enkele meer aan het zwemmen is, de goede hoop blijkt valse hoop. Al meteen in het ondiepe...

Zondag dertien april, er is wat wind maar verder is het prachtig weer voor een duik. Zenuwachtig en vol van verwachting veschijnen Esther, Francine, Inge, Jean-Pierre, Kim, Marianne, Saskia en ik. Het is spannend vandaag want we weten (zoals altijd) niet wat er gaat komen. Het badstrand staat vol met vissers en om niet meteen aan de haak geslagen te worden kiezen we een plekje waar geen vissers staan. Inge en Marianne lopen voorop en zo dicht naar het opkomende water dat de rest van de groep stopt op een "veilige plek" en wacht tot ze het doorhebben. Het duurt even want Marianne staat al bijna in badpak als Inge omkijkt om te zien waar de rest blijft. Ze sluiten zich uiteindelijk bij ons aan. Discussie over de temperatuur, "ruim tien graden" zegt Jean-Pierre en ik ding daarop af met de redenering dat het opkomend water is en we dus te maken hebben met ijskoud Noordzee water dat er voor zorgt dat we er maar zes minuten in hoeven. Eenmaal in het water, met hier en daa...