Dagelijks de zee in

Vijfentwintig maart, het is lang geleden dat ik een voet in de zee heb gezet, achttien februari was de laatste keer, de watertemperatuur was toen bijna de helft van nu en ook de lucht was een stuk kouder. Vandaag is het weer zover, Francine, Inge, Kim en ik nemen tegen zes uur een duik in de mist. Terwijl we het strand oplopen zien we een groot schip opdoemen (mooie branche die scheepvaart) dus houden we wat afstand van het water met onze omkleedplek. Het zal wel meevallen met de vloedgolf maar een nat pak onderweg naar huis is niet aan te bevelen. Inge wacht met het uittrekken van haar trui tot iedereen bijna klaar is en komt er daarna achter dat ze zelf nog veel meer tijd nodig heeft dus vandaag wachten we in ieder geval niet op mij. Al snel merk ik dat mijn afwezigheid veel verval heeft veroorzaakt, allereerst het feit dat water van acht graden ongelooflijk veel pijn aan mijn enkels veroorzaakt, terwijl ik dat bij water van iets meer dan vier graden niet had. Ontwenning of niet, het...

Het is achttien februari, buiten is het ijzig koud en Hans, Inge en ik gaan het laagstetemperatuurrecord van de Zwemburen breken. Die lage temperatuur brengt een groot voordeel met zich mee, vier minuten en vierentwintig seconden moeten we het vol zien te houden. Wie kan rekenen en de inhetwaterverblijftijdregel van Jean-Pierre of Esther kent, weet dat het water dus 4.4 graden is. We stappen dicht naar het water alvorens we ons omkleden want de indekoudewindverblijftijd willen we nog korter houden. Zo gebeurt het dat onze spullen vlak bij, en slippers nog dichter bij de waterlijn liggen. Geen nood, geen schip te bekennen, mooie branche trouwens die scheepvaart. Doorkomen is geen issue, ijskoude voeten maar wel uit de wind. We zijn zelfs op tijd voor een selfie met ondergaande zon. Heerlijk die steeds langere dagen. Het is zo koud dat er niet eens wartaal wordt uitgeslagen, ik zing een Zuid Afrikaans liedje van Ron Brandsteder, dat heb ik onderweg naar huis in een podcast gehoord en bli...

Vrijdag veertien februari, Hans, Kim, Inge en ik nemen nog een Valentijnsduik voor het weekend echt begint. Twee graden vandaag, het voelt als drie onder nul, het warme water lonkt, nog steeds vier graden en negen tiende boven nul. Er is ons een zonnetje beloofd om vijf uur, helaas, die is er niet of het moet over Jean-Pierre, Esther en Toos gegaan zijn die ons bovenaan de Leeuwentrap staan op te wachten, zonder zwemspullen, dat wel. Dus uiteindelijk belanden we toch met z'n vieren in het water. Zonder de zon zetten we toch het liedje "laat de zon in je hart" in. Later als Kim iets fout doet komt er koud water onder haar oksel, ze maakt er een opmerking over en Inge zingt meteen "onder d'n errum is 't werrum" ik sluit aan met "onder d'n hoed staat tie goed". Verwonderd kijkt Kim naar Inge en zegt "heb je overal een liedje voor?", "Harry in ieder geval" antwoord Inge. "Ik heb koude tenen", probeert Kim, "ga...

Donderdag dertien februari, eigenlijk is het steenkoud om zes uur, geen zon meer te bekennen als Hans, Kim, Inge en ik het strand op lopen, wel veel koude wind. Het is dan drie graden met een gevoelstemperatuur van twee graden onder nul volgens de weer app. De zwembureninbadkledinggevoelstemperatuur schat ik op min tien. We kleden dicht bij het water uit, zo dicht dat ik niet de moeite neem mijn slippers aan te trekken, Kim volgt dit voorbeeld, Hans en Inge lopen eerst drie meter met, en de laatste drie meter zonder slippers. Het koude water van bijna vijf graden is onze vlucht naar voren en hoewel er plechtig beloofd is geen herrie te maken gaan we er verre van geruisloos in. We gaan wel zo snel mogelijk door want, hoe dieper in het water, hoe minder contact met de koude wind. Warm is het water natuurlijk ook niet en we zoeken naar een manier om in het vervolg gewoon via Teams of Zoom te gaan zwemmen, ieder thuis in een warm bad of hottub en dan een selfie monteren alsof we allemaal i...

Dinsdag elf februari, zes uur is het plan. Inge en ik zijn laat dus moeten stevig doorlopen, Hans en Kim staan al te wachten en moeten lachen om onze ferm tred in de Teletubbiezwemjassen, ze zijn vast niet de enige. Bovenaan de Leeuwentrap zien we nog geen glimp van Francine, Kim is slim genoeg om terug te kijken en ziet haar onderaan de trap juist haar fiets op slot zetten. We wachten en constateren dat we uiteindelijk twee minuten vroeger zijn dan afgesproken en Inge nu helemaal oververhit is geraakt door het marstempo dat we aangehouden hebben. Francine komt redelijk puffend bovenaan de trap en heeft zich blijkbaar ook gehaast om op tijd te zijn, misschien was het toch iets in de tijdsbepaling waar het voor ons allen misging. We lopen dicht naar het water, gelukkig want mijn teenslippers liggen thuis en nu hoef ik minder ver over het strand. Het doorkomen gaat niet voor iedereen zonder veel geluid, Inge laat het gepaard gaan met briesen als een paard. Eenmaal door is het stil, Kim p...

Zondag negen februari, tijd voor weer een nieuw zwemavontuur. De ochtend editie hebben we gemist maar om vier uur gaan Jean-Pierre, Esther, Inge en ik het erop wagen. Het is zacht buiten, daar zal de uitdaging niet liggen, het is druk op het strand ook geen probleem al ben ik wel een beetje benauwd dat een van de vele honden mijn matje straks ziet als een mooi poepveldje, goed afdekken met mijn jas dus. "Weet iemand de watertemperatuur" roep ik in de loop richting het water, "vijf punt één" zegt Inge resoluut, geen speld tussen te krijgen "op gezocht op rws waterinfo" voegt ze toe, ik geef het op, dit valt niet naar vier graden te praten om de verblijftijd met een minuut in te korten. Jean-Pierre doet nog wel een poging en vraagt wanneer het vijf graden was, "vier weken geleden?", Inge volhard, "nu" is het afsluitende woord, einde discussie. Toch hebben we allevier het gevoel dat er echt meerdere graden af zijn vandaag, onze voeten voel...