Dagelijks de zee in

Het is achttien februari, buiten is het ijzig koud en Hans, Inge en ik gaan het laagstetemperatuurrecord van de Zwemburen breken. Die lage temperatuur brengt een groot voordeel met zich mee, vier minuten en vierentwintig seconden moeten we het vol zien te houden. Wie kan rekenen en de inhetwaterverblijftijdregel van Jean-Pierre of Esther kent, weet dat het water dus 4.4 graden is. We stappen dicht naar het water alvorens we ons omkleden want de indekoudewindverblijftijd willen we nog korter houden. Zo gebeurt het dat onze spullen vlak bij, en slippers nog dichter bij de waterlijn liggen. Geen nood, geen schip te bekennen, mooie branche trouwens die scheepvaart. Doorkomen is geen issue, ijskoude voeten maar wel uit de wind. We zijn zelfs op tijd voor een selfie met ondergaande zon. Heerlijk die steeds langere dagen. Het is zo koud dat er niet eens wartaal wordt uitgeslagen, ik zing een Zuid Afrikaans liedje van Ron Brandsteder, dat heb ik onderweg naar huis in een podcast gehoord en bli...

Vrijdag veertien februari, Hans, Kim, Inge en ik nemen nog een Valentijnsduik voor het weekend echt begint. Twee graden vandaag, het voelt als drie onder nul, het warme water lonkt, nog steeds vier graden en negen tiende boven nul. Er is ons een zonnetje beloofd om vijf uur, helaas, die is er niet of het moet over Jean-Pierre, Esther en Toos gegaan zijn die ons bovenaan de Leeuwentrap staan op te wachten, zonder zwemspullen, dat wel. Dus uiteindelijk belanden we toch met z'n vieren in het water. Zonder de zon zetten we toch het liedje "laat de zon in je hart" in. Later als Kim iets fout doet komt er koud water onder haar oksel, ze maakt er een opmerking over en Inge zingt meteen "onder d'n errum is 't werrum" ik sluit aan met "onder d'n hoed staat tie goed". Verwonderd kijkt Kim naar Inge en zegt "heb je overal een liedje voor?", "Harry in ieder geval" antwoord Inge. "Ik heb koude tenen", probeert Kim, "ga...

Donderdag dertien februari, eigenlijk is het steenkoud om zes uur, geen zon meer te bekennen als Hans, Kim, Inge en ik het strand op lopen, wel veel koude wind. Het is dan drie graden met een gevoelstemperatuur van twee graden onder nul volgens de weer app. De zwembureninbadkledinggevoelstemperatuur schat ik op min tien. We kleden dicht bij het water uit, zo dicht dat ik niet de moeite neem mijn slippers aan te trekken, Kim volgt dit voorbeeld, Hans en Inge lopen eerst drie meter met, en de laatste drie meter zonder slippers. Het koude water van bijna vijf graden is onze vlucht naar voren en hoewel er plechtig beloofd is geen herrie te maken gaan we er verre van geruisloos in. We gaan wel zo snel mogelijk door want, hoe dieper in het water, hoe minder contact met de koude wind. Warm is het water natuurlijk ook niet en we zoeken naar een manier om in het vervolg gewoon via Teams of Zoom te gaan zwemmen, ieder thuis in een warm bad of hottub en dan een selfie monteren alsof we allemaal i...

Dinsdag elf februari, zes uur is het plan. Inge en ik zijn laat dus moeten stevig doorlopen, Hans en Kim staan al te wachten en moeten lachen om onze ferm tred in de Teletubbiezwemjassen, ze zijn vast niet de enige. Bovenaan de Leeuwentrap zien we nog geen glimp van Francine, Kim is slim genoeg om terug te kijken en ziet haar onderaan de trap juist haar fiets op slot zetten. We wachten en constateren dat we uiteindelijk twee minuten vroeger zijn dan afgesproken en Inge nu helemaal oververhit is geraakt door het marstempo dat we aangehouden hebben. Francine komt redelijk puffend bovenaan de trap en heeft zich blijkbaar ook gehaast om op tijd te zijn, misschien was het toch iets in de tijdsbepaling waar het voor ons allen misging. We lopen dicht naar het water, gelukkig want mijn teenslippers liggen thuis en nu hoef ik minder ver over het strand. Het doorkomen gaat niet voor iedereen zonder veel geluid, Inge laat het gepaard gaan met briesen als een paard. Eenmaal door is het stil, Kim p...

Zondag negen februari, tijd voor weer een nieuw zwemavontuur. De ochtend editie hebben we gemist maar om vier uur gaan Jean-Pierre, Esther, Inge en ik het erop wagen. Het is zacht buiten, daar zal de uitdaging niet liggen, het is druk op het strand ook geen probleem al ben ik wel een beetje benauwd dat een van de vele honden mijn matje straks ziet als een mooi poepveldje, goed afdekken met mijn jas dus. "Weet iemand de watertemperatuur" roep ik in de loop richting het water, "vijf punt één" zegt Inge resoluut, geen speld tussen te krijgen "op gezocht op rws waterinfo" voegt ze toe, ik geef het op, dit valt niet naar vier graden te praten om de verblijftijd met een minuut in te korten. Jean-Pierre doet nog wel een poging en vraagt wanneer het vijf graden was, "vier weken geleden?", Inge volhard, "nu" is het afsluitende woord, einde discussie. Toch hebben we allevier het gevoel dat er echt meerdere graden af zijn vandaag, onze voeten voel...

Vandaag, zeven februari, weer een lekker winterse dag, een graad of vijf met veel ijzige wind die als nul graden voelt, geen zon helaas maar wel water, geen regen maar oppervlaktewater en dat is precies waar ik vandaag een stukje over ga schrijven. Wat is namelijk het geval, Kim, Hans, Inge en ik gaan vandaag zwemmen in de zee. Ondanks dat de weerapps het over een gevoelstemperatuur hebben van nul graden heb ik het gevoel dat die nog veel lager ligt en ik ben niet de enige, alle vier ervaren we de kou. We duiken weg achter de glaswand van Pier 7, een beetje in de luwte uit de snijdende wind. Niet veel later lopen we in badkleding naar de zee en op het moment dat we de beschutting van het scherm verlaten is het bijna windstil, "het valt best mee zegt Hans", "ik had ook iets verwacht van kggoewhoeghoewhoehoee" antwoord Kim terwijl ze een wild gebaar maakt dat harde wind moet voorstellen, "wat had je verwacht?" vraag ik in de hoop dit nogmaals te mogen beleve...

Luchtemperatuur: 1.4 graden Celsius, Luchtvochtigheid 93%, Windkracht: 5 Beaufort, Gevoelstemperatuur: -4 graden Celsius, UV-index :0, Zicht: 9.656 meter, Druk: 1.026,1 hPa, Watertemperatuur: 5.2 graden Celsius, Zwemmen: why not. Het is alweer vier februari, Hans, Kim, Inge en ik staan te popelen om te gaan zwemmen, zes uur wordt het vandaag. Het strand is verlaten, logisch want kijk eens naar de informatie hierboven, maar wij slaan ons erdoor. We zoeken een plekje uit de wind en trekken de warme kleren uit. Onderweg naar de zee is de koudetraining al begonnen want het voelt nog minder dan min vier graden, zeker als je in badkleding loopt. Dan komt de volgende beproeving, we moeten bijna een minuut door het water lopen voordat we een beetje de diepte in gaan, meteen maar een selfie nu er nog wat licht is want dat zicht van bijna tien kilometer gaan we snel kwijtraken, afgezien van de lichten in de verte dan. We tellen hardop af want steeds als er water tegen je hoofd kletst wordt dit d...

Zondag twee februari, het weer is een feestje, nagenoeg geen wind, zon en een temperatuur van iets meer dan twee graden. De groep is groot, Annemie, Esther, Evert-Jan, Francine, Hans, Inge, Jean-Pierre, Jip, Kim, Marie-Louise, Remona en ik. Op de boulevard word ik verrast door Annemie, ze heeft mijn (verlaat) verjaardagscadeau meegenomen, een bosje bloemen en een omkleedmatje met gras! Ik ben helemaal gelukkig en voel me spontaan jarig, voor de zesde keer vijftig, als ik goed geteld heb. Nu hoef ik niet meer jaloers naar die andere matjes te kijken, sterker nog, de jaloerse blikken zullen uitgaan naar mijn mat-de-luxe die de uitstraling heeft van een professionele golfbaan. We zien in de verte een aantal mensen zwemmen en vinden daar iets van, Jean-Pierre durft zelf zo ver te gaan door op te merken dat die mensen van onze zee af moeten blijven. Ik zeg, "Zul je zien dat de watertemperatuur vandaag een aantal tienden van een graad hoger is door de warmte die ze hebben af...