Dagelijks de zee in

Dinsdag eenendertig mei, even een snelle duik tussen de vergaderingen door, ik heb een uurtje de tijd tussen drie en vier uur maar dat is inclusief omkleden en fietsen. Hans en ik spreken af om kwart over drie, even later sluit Kim ook aan, onderweg vertelt Kim dat Annemie ook komt en op het strand blijkt ook Matthijs erbij te zijn en natuurlijk Jip, Loes, Noah, Samuel en Yini. Niet alle kinderen gaan zwemmen maar de groep is groot. We hebben een goede timing, opkomend water en een zonnetje dat doorbreekt, wat wil je nog meer. Op het strand worden de laatste overblijfselen van Festival aan Zee opgeruimd. Niemand van de aanwezige zwemburen is geweest want iedereen had andere activiteiten, varierend van slapen op de auto, rijden in een stuurloze auto tot blauwe plekken oplopen in de grotten in de Ardennen. In het water zijn we het allemaal kwijt. De sfeer is zo ontspannen dat Kim en ik zelfs de starttijd exact hetzelfde inschatten. In het water blikken we nog eens terug op de koudere dui...

Dinsdag vierentwintig mei, het weer is minder maar beter dan gisteren, de eerste dag zonder een enkel bericht in de zwemburen app, ik denk dat niemand echt zin had om in de regen naar het strand te gaan. Vandaag is het droog met wat zon en wind. Evert-Jan, Hans, Kim en ik spreken om half zes af. Achteraf blijkt niemand echt rekening gehouden te hebben met het tij want als we met z'n zessen (Loes en Jip zijn er ook bij) op het strand aankomen en richting het water lopen zien we overal kwallen. Het is bizar hoeveel er zijn, ook in het water. Later zie ik op kwallenradar dat er geen kwallen zijn, als ik dat had geweten had ik een stuk relaxter gezwommen. Of was het desinformatie? Na enkele minuten wordt Hans gestoken en houdt hij het met Evert-Jan voorgezien, Kim en ik zoeken wat dieper water op in de hoop dat daar minder kwallen zijn, het lijkt te kloppen maar dat kan ook komen door het feit dat je ze minder goed kan spotten als je tot je kin in het water staat. Helaas voel je ze nog...

Vandaag is het tweeëntwintig mei en als ik het goed geteld heb de honderdste dag dat ik ga zwemmen dit jaar. Dat betekent dat ik gemiddeld iedere maand meer dan twintig keer gezwommen heb, dat is meer dan ik ooit in een warme zeeuwse zomer heb gedaan en dan moet de zomer nog beginnen. De app was vrij rustig vandaag, afgezien van Hans waren er geen aanmeldingen voor zwemmen vandaag. Na een halve dag hard werken om de auto onder het wintervuil en saharazand vandaan te halen ben ik naar het Nollestrand gegaan waar Inge ook naartoe zou komen want de band Copycat was geboekt. Céline, Matthijs, Kim, Mirjam en veel kinderen waren ook op het strand en bij aankomst werd ik gewaarschuwd dat de zee een waar kwallenbad was. Eigenwijs als ik ben ging ik toch even kijken en inderdaad een echte hel voor een kwallenfoob als ik. Ondanks het feit dat er op iedere vierkante meter minstens vier kwallen te spotten zijn (en dat zijn dan alleen de kwallen die aan de oppervlakte zweven) besluit ik te gaan zwe...

Het is zaterdag eenentwintig mei, Hans, Kim, Simone en ik gaan zwemmen. Thuis zijn we hard aan de slag om het door de lockdown vertraagde eenentwintig diner van Annebel voor te bereiden maar een duik tussendoor moet lukken. Om kwart voor drie is lopen we het strand op, Jip en Loes zijn er ook bij met hun waveboards. Ook de zon doet mee. Het is niet druk op het strand maar prima weer voor een duik. In het water dobberen we wat rond en om de zoveel tijd lopen of zwemmen we tegen de stroom in om een beetje in de buurt van de plek te komen waar we het water in gegaan zijn. Na een poosje voel ik een steek in mijn voet, ik heb blijkbaar ergen opgestaan. Hans zegt, "dat is een Pieterman, dat zijn vissen met stekels die onder het zand zitten". Hij voegt eraan toe dat de steek dodelijk is binnen dertig seconden, ik trek een raar gezicht alsof het gedaan is, we moeten allen hard lachen. Dan zegt Hans "ze kunnen ook in je kont steken" en ik voeg toe "dan heb je nog vijfti...

Vrijdag tweeëntwintig mei, rennen, vliegen, duiken. Na een hectisch dagje werken doorweven met privé activiteiten was ik toch echt wel aan een duik toe. Als Hans appt of er nog iemand gaat zwemmen antwoord ik dat alleen onweer me nog tegen gaat houden. We spreken af om zeven uur maar om half zeven komt het voorstel van Hans voor half acht, Evert-Jan kan niet om zeven uur wel om half acht, ik zeg dat ik dat niet red, Kim kiest de midden weg en stelt kwart over zeven voor. Mijn antwoord is dat Wouter en ik dan een hit en run doen om op tijd weer terug te zijn. Om kwart over zeven staan we op een winderig strand en er is geen Evert-Jan te bekennen, Hans belt en Evert-Jan loopt op de boulevard. Als hij er na vijf minuten niet is besluiten Wouter en ik alvast het water in te gaan. Iemand zegt, "oh jee, de groep valt uit elkaar", Wouter antwoord "dat wordt een zwemburenruzie", ik voeg er aan toe dat binnenkort de rijdende rechter mee moet komen zwemmen. Als Wouter en ik e...

Dinsdag negentien mei, vannacht heeft het gespookt en ook overdag veel regenbuien in Nederland. Voor mijn werk was ik in Eindhoven en uit vrees voor dezelfde drukte als vanochtend heb ik besloten vroeg naar huis te rijden. Onderweg zie ik een berichtje van Hans voorbij komen dat ze nog willen zwemmen, ik bel Hans om te zeggen dat ik om tien voor half zes thuis ben en rond half zes kan afspreken. Als ik dat laatste zeg is Hans al met Kim in overleg, "ok" zegt hij vervolgens tegen mij. Als ik ophang schiet de ETA op mijn navigatie tien minuten omhoog, het blijkt achteraf mee te vallen. Om tien voor half zes sta ik in Vlissingen voor het stoplicht en controleer of er nog iets in de appgroep staat en ja hoor Kim heeft gemeld dat we om tien voor half zes hebben afgesproken, dat is nu! Thuis aangekomen is de straat vol en de oprit bezet, ik parkeer de auto op de stoep, ren naar binnen, vraag Inge om de auto op de oprit te zetten en vlieg naar boven om me om te kleden. Dan spring ik...

Dinsdag zeventien mei, Evert-Jan, Hans, Simone en ik hebben om één uur afgesproken. Hans stuurt me om twaalf uur een berichtje dat hij al op het strand is, dus aanbellen heeft geen zin. Op zich een goed plan om met dit weer gewoon op het strand te gaan liggen, gitaar erbij en chillen. Ik neem een snelle lunch en ga tegen één uur naar het strand. Er zijn redelijk wat mensen voor een doordeweekse dag. Als Simone een paar minuten na één aankomt doen Evert-Jan en ik ons beklag dat we nu alle vergaderingen op de middag vijf minuten door moeten schuiven. Maar Simone is me te snel af want als ze al in haar badpak staat heb ik de helft van mijn kleren nog aan. Ik maak mijn excuus door te zeggen dat ik vanwege Simone alles vier minuten moet doorschuiven en dat er een minuut van mij bijkomt. Het is laag water dus een stuk lopen maar het weer is echt zomers dus een straf kun je dat niet noemen. In het water is het prima, we vergeten steeds de tijd dus ik denk niet dat iemand het nog koud vindt. V...