Dagelijks de zee in

Dinsdag zevenentwintig september, Hans en ik spreken af om kwart voor acht. Het was vandaag een mooie dag maar de temperatuur is gezakt naar dertien graden en het regent als ik op de fiets stap. Ik fiets in mijn zwembroek, T-shirt met fleecevest en flipflops naar Hans. Ik ben wat vroeg dus Hans staat nog niet klaar. Ik bel aan en stap als de deur open gaat snel.naar binnen om nog niet helemaal doorweekt te geraken. Hans loopt achterom met zijn fiets en ik maak een praatj met Kim. Ik zeg dat ze maar weer eens mee moet gaan zwemmen, Kim vindt het nog niet koud genoeg dus wacht nog even. Een minuut later fietsen Hans en ik door de koude regen, ik herhaal tegen Hans "nog niet koud genoeg". Aan zijn reactie merk ik dat we daar beiden anders over denken op dit moment. Op het strand zien we net drie zwemmers uit het water komen, in pak dus we kunnen niet vragen of het echt koud is. Als we het water instappen voelen we dat het wel aangenamer is dan de buitenlucht. We dobberen wat ron...

Zondag vijfentwintig september, rond een uur of tien gooi ik in de groep dat ik om elf uur ga zwemmen. Meteen gevolgd door reacties en al snel hebben we een gezellig clubje bij elkaar. Om elf uur staan Alle, Annemie, Evert-Jan, Hans, Lars en ik op de boulevard, klaar om het strand op te lopen. Als we de trap aflopen zien we een tafel met thermoskannen staan, we gaan er meteen vanuit dat het voor ons is maar besluiten er nog niet meteen gebruik van de maken. Het is een zonnige regendag, mooi zonnig weer met tussendoor buien, nu is het droog en zonnig. Al snel dobberen we in het water, even verderop zien we in het water een grote groep die in tegenstelling tot ons niet dobbert maar zwemt. Het is de zwemgroep Zwemmen Langs Walcheren en met pijn in ons hart moeten we toegeven dat de koffie en thee waarschijnlijk van hen is. Na een poosje komt Daniëlle aangezwommen voor een praatje, ik zeg haar dat de koffie en thee op is, dat maakt haar niets uit als we maar koekjes hebben achtergelaten. W...

Vrijdag drieëntwintig september, Annemie, Hans en ik spreken af om rond half elf te gaan zwemmen. Rond een uur of tien meldt Hans zich af want hij gaat het niet halen, even later staan we toch met z'n drieen op het strand echter is Lars erbij in plaats van Hans. Als ik aan Lars heb aangegeven dat Hans verhinderd is antwoord hij met de vraag of Hans misschien een spoedoptreden had. We lopen naar de de zee en kleden daar uit of om want hoewel Lars en ik al voorbereid zijn met onze zwembroeken moeten we nog even in de koude wind op Annemie wachten die haar badpak nog moet aantrekken. Als we richting de zee lopen komt er een loodsboot aanvaren. Lars, zelf loods, zegt "die heb ik geregeld om me eruit te vissen als het misgaat". Nog geen tien seconden later zien we in de verte een helicopter laag over het water vliegen en ik zeg tegen Lars dat ik zijn voorbereiding wel heel overdreven vind. De temperatuur van het water valt Lars een beetje tegen, ook Annemie is min of meer onaa...

Donderdag tweeëntwintig september, Kim en ik spreken af om half negen, maar het kan ook nog Hans worden. Om half negen fietsen Hans en ik naar het strand. Gisteren is de herfst begonnen maar ondanks dat is het minder koud buiten dan een paar dagen geleden. Het strand is verlaten, het water laag en de zon onder. We dobberen in het rustige water en voeren onze beschouwingen over de algemene beschouwingen en concluderen dat er weinig logica of positiefs in te vinden is. We houden er maar over op en dobberen wat rond genietend van de rust. Totdat de rust plots verstoord wordt omdat ik ineens een schrikbeweging maak, uit reflex duikt Hans ook weg zonder te weten waarom. Er viel iets langs mijn gezicht, ik weet niet wat maar kan niet anders concluderen dan dat het een springend visje was. Ik leg het uit aan Hans die ook weer wat meer op zijn gemak ronddobbert. Na elf minuten gaan we eruit, even kopje onder en dat was het. Er liggen geen vissen op ons hoofd als we bovenkomen. We zoeken onze t...

Maandag negentien september, Alle gooit een berichtje in de groep, "wie gaat er mee om kwart over zes?". Ik zat nog te twijfelen, zal ik gaan of niet maar nu kan ik er niet omheen, ik meld me aan en Ans sluit ook aan. Even later liggen we in het water, het was vanmorgen vrij koud maar half op de dag kwam de zon de hoek om en duwde er zo een paar gevoelsgraden bij. Daar genieten we nu dus van. Het strand geeft geen tekenen dat het nog zomer is, het is redelijk verlaten, Als we de zee inlopen is die weer merkbaar kouder dan de dag ervoor. De watertemperatuur is dan ook in een kleine week zo'n 2.5 graden gezakt hoewel het als weinig klinkt is 18.6 toch echt kouder dan 21 graden. We dobberen wat rond en het steeds terugkerende thema PFAS komt weer aan bod. Het heeft wat indruk gemaakt maar onze conclusie is toch wel dat het bizar is dat de instoom van PFAS in de Schelde echt belachelijk is en dat blijkbaar niemand er actief iets aan doet nog belachelijker. Een ander belangrij...

Zondagmiddag 18 september, rond een uur of een spreken Hans, Simone en ik af bij Pier7. Vijf minuten eerder pik ik Hans op voor zijn huis, beiden zijn we al in zwembroek want ja, echt koud is het nog niet. Op de boulevard zijn we "net" iets eerder dan Simone die na vijf minuten hijgend aan komt lopen, die heeft alvast een workout op de Leeuwentrap gedaan om nog net een halve minuut op de vertraging in te lopen. Even later dobberen we in het water, er is flink wat stroming dus we drijven continue af richting Michieltje, dat laten we natuurlijk niet gebeuren dus het dobberen wordt afgewisseld met wandelen in het water (tegen het inkomende tij in). De golven van gisteren zijn verdwenen en het water lijkt weer wat kouder te zijn geworden, "winter is coming". We laten ons nog niet tegenhouden. In het water breekt plots de zon door, waardoor je meteen een warme straling op je hoofd en schouders voelt, ondanks dat het niet echt koud is, is dat wel heel erg prettig. We dobb...

Zaterdag zeventien september, het wordt een soloduik vandaag. Na een middag spitten in de achtertuin om een rioleringsbuis onder boomwortels door te krijgen zag ik er uit als een doorgewinterde mijnwerker die overuren had gemaakt. Dit was voor mij een reden om ondanks de krappe tijd die ik had om te zwemmen, douchen, eten en vervolgens met Inge naar Middelburg te fietsen, het zwemmen zeker niet over te slaan. Het afspoelen in de zee voorkomt dan in ieder geval een doucheput vol zeeuwse klei. In korte broek met vies shirt en zwarte armen en benen fietste ik de boulevard op en kreeg toch wat vreemde blikken toen ik het strand opliep. Snel shirt en slippers uit en rennen naar de zee om me vervolgens in de wilde golven van overtollig klei te ontdoen. Er was flink wat wind en de golven waren hoog genoeg om surfers te verleiden ook eens op het badstrand de golven in te duiken, met succes. Na een minuut of tien hield ik het voor gezien en ging ik op huis aan, het begon toen net te regenen dus...