Dagelijks de zee in

Zaterdag dertien december, kwart over elf is het plan. Onderweg naar Hans en Kim word ik geplaagd door een inzakkende suikerspiegel. Inge appt en hierdoor komt Hans met een dubbele boterham met pindakaas voor mij naar buiten, Kim voegt nog een banaan aan mijn noodpakket toe en later zal Inge de thee tevoorschijn toveren maar voor dat laatste zullen we eerst de 8.4 graden van het water moeten trotseren. Op de boulevard staan Eric, Esther, Jean-Pierre en Wieske al te trappelen om het water in te mogen, Francine sluit niet veel later aan. Bij het omkleden neemt Kim een afwachtende houding aan want ze vermoedt dat Jean-Pierre in zijn loopkleren wat langer nodig heeft. Eric laat zich niet tegenhouden en ligt praktisch al in het water als ik de rits van mijn jas opentrek. Jean-Pierre gaat zwemmen in zijn hardloop broek dus nu iedereen klaar is moet Kim nog beginnen met uitkleden, geen haast het is ruim zeven graden buiten. Tegen de tijd dat we allemaal in het water liggen breekt de zon door ...

Dinsdag negen december, Kim stuurt een appje of ik wil zwemmen, "Nee niet echt maar, hoe laat?". Het wordt half zeven, tenminste dan pik ik Kim op en lopen we naar de boulevard. Negen december, half zeven, donker dus. Op het strand rollen we beiden ons omkleedmatje uit en maken ons klaar voor de duik. Het is alweer afgaand water maar nog redelijk hoog en de temperatuur is 8.3 dus we zijn er zo weer uit. Een voorbijganger vraagt ons "jullie gaan toch niet zwemmen?", "jawel", "knap hoor, veel te koud voor mij", "voor ons ook zeg" ik. Het water kenmerkt zich door de bekende laffe golfjes uit Breskens, al voel je ze in het donker voordat je ze ziet. Het heeft toch wel iets rustigs zo in het donker dus we evalueren de dag, terwijl Kim ondertussen haar gezicht sproetsjt. Met z'n tweeen wordt er minder lachen, of dat moet nog komen. Na vijf minuten begint het gesprek over de tijd: K: Op hoe lang zitten we? H: Vijf minuten, vijf dertig. K: ...