Dagelijks de zee in

Zondag zesentwintig maart, na een druilerige dag klaart het aan het eind van de middag aardig op en dt is mooi want om half vijf gaan Esther, Inge, Jean-Pierre, Simone en ik het erop wagen. Als het zover is blijkt Simone toch wat te worstelen met de nieuwe tijdsindeling nadat de klok vannacht verzet is, last-minute haakt ze af want ze zat er qua planning een uur naast. Even overwegen we solidair te zijn en ook niet te gaan dobberen maar dat zou eerlijk gezegd alleen uit lafheid zijn dan uit medeleven. Daar komt nog bovenop dat Inge luid roept "meer drank voor ons", er is namelijk weer een borrel voorzien voor na de duik. Het is redelijk hoog water dus ver lopen is er niet bij als we even later het water instappen. Na een dagje wellness voor Inge en mij is dit toch weer even wennen dus klagend loop ik het water in, "gisteren heel de dag in een hok van 90 graden gezeten om op temperatuur te komen en dan nu ineens alles wegspoelen in de koude zee" luidt mijn protest.

Dinsdag eenentwintig maart, de lente is begonnen, reden te meer voor Esther, Hans, Inge, Janine, Jean-Pierre, Kim en mij om een frisse duik te nemen. De planning is om rond kwart voor zeven bijna tegelijk met de zon in de zee te zakken. Bijna tegelijk, want wij zijn iets eerder waardoor we de zonsondergang vanuit het water meemaken. Als we het water inlopen zien we al dat we niet de enige zwemmers zijn vandaag, dicht langs de kant zijn veel kwallen. Die kwallen is toch wel een beetje een tegenvaller want die hadden we zo vroeg nog niet verwacht, iets dieper valt het wel mee of zijn ze in ieder geval niet meer zichtbaar en steken door zo'n koude huid, dat kan vast niet. Hans, Jean-Pierre en ik zijn wat verder in het water en zo komt het dat Esther, Inge, Janine en Kim heel bewonderend onze kant opkijken. We voelen ons gevleid maar de val is hard als het blijkt dat ze naar de ondergaande zon kijken. Als ik zeg dat ik dacht dat ze naar mij keken, en vraag of ik er goed uit zie in het

Zondag negentien maart, Simone, Kim, Jean-Pierre, Inge, Hans en ik hebben afgesproken voor een duik om twaalf uur, Annemie, blijkt later ook nog aan te sluiten. Als we het strand oplopen en Kim achterop loopt met Inge, blijven Hans en ik staan om te wachten op de plaatsbepaling, Esther, Jean-Pierre, en Simone sluiten naadloos aan en met z'n vijven kijken we vragend naar Kim, Inge heeft hem ook door en kijkt ook vragend naar Kim. "Wat is dit nou weer" roept Kim als ze nog net niet doorheeft dat we wachten tot ze de omkleedplek aanwijst, "die kant op" roept ze lachend als het kwartje valt. Even later tijdens het uitkleden komt Annemie het strand oprennen, niet aangemeld, net op tijd om nog aan te sluiten. Het water vrij rustig dus de golven helpen ons niet echt om erdoor te komen. Annemie roept vanalles vanwege de kou als ze het water inloopt maar houdt zich aan haar voornemen om geen onvertogen woorden uit te roepen, "zon, regenboog, ..." klinkt het en

Zaterdag achttien maart, het zou gaan regenen vanmiddag maar we wagen het erop. Om vier uur, volgens de ene telefoon droog en volgens de andere nat, dat laatste gaat ons toch wel overkomen want Esther, Inge, Janine, Jean-Pierre, Lars, Simone en ik gaan zwemmen. Even na vieren lopen we gezamelijk het strand op en wat blijkt, het is droog, met een beetje wind. We moeten een behoorlijk eind klunen want het is laag water. Er is geen golfje te bekennen dus we hoeven ons geen zorgen te maken dat onze spullen wegspoelen, dicht bij het water omkleden dus. In het water breekt zelfs de zon nog even door en dat werd op geen enkele telefoon gemeld. We dobberen wat rond met onze gezichten in de zon, bespreken wat onzinnige onderwerpen en genieten van het moment. Na een minuut of zeven gaan we eruit, Janine, die er pas voor de tweede keer bij is als laatste, ik tip haar nog even dat we eruit gaan voor het geval ze niet gezien had dat de rest van de groep al bijna op het strand staat. Dan het gebruik

Vandaag is het zeventien maart, Esther, Inge, Janine, Jean-Pierre, Lars en ik gaan om half vijf zwemmen. Heel de middag had ik het wat koud maar als Inge en ik naar buiten stappen, voelen we hoe warm het eigelijk is, vooral in combinatie met de teletubbiejassen. Laarzen waren vandaag dus echt niet nodig maar ja voor de heenweg dan maar. Even later lopen we met z'n zessen een beetje reddeloos het strand op want zonder Kim is het toch een steeds weer lastig de juiste omkeedplek te kiezen. Prompt neemt Esther de leiding, door plots te stoppen met lopen en als in een soort einde van een mars twee ferme stappen in het zand zet. Jean-Pierre en ik die achteraan lopen begrijpen dat we hier niet mee moeten sollen en sluiten weer naadloos bij de groep aan. Esther vraagt hoelaat de zeehond er is, "half vijf" zeg ik, "dan moeten we snel zijn" zegt Jean-Pierre, we haasten ons. Als we in badkleding naar de zee lopen en vlak bij het opkomende water onze slippers uitdoen vraag

Maandag dertien maart, Evert-Jan, Hans, Inge, Simone en ik gaan om half vijf zwemmen. We hebben er allemaal zin in want het waait hard, de zon schijnt en de buitentemperatuur is dertien graden. Voor ik er erg in heb, zitten mijn laarzen al aan mijn voeten, terwijl slippers ruim voldoende zijn vandaag. Hans heeft wel nagedacht want onder zijn lange zwemjas steken twee blote benen met teenslippers uit. We treffen Evert-Jan onderaan de Leeuwentrap, die we voorzichtig beklimmen want eerder vandaag is er al iemand naar beneden gewaaid en zwaargewond afgevoerd naar het ziekenhuis. Zoals ik al eerder schreef het water is niet het meest gevaarlijke element van onze hobby. Op de boulevard treffen we Simone, die heeft met de auto de Leeuwentrap mooi ontweken, nu is dat ook niet zo'n hele gelukkige combinatie (auto en Leeuwentrap) al is er volgens Evert-Jan ooit een auto vanaf gereden. De zee ziet er woest uit, de zorgen, stress en beslommeringen van de dag vallen van ons af en worden door de

Zondag twaalf maart, de vroege vogels van de Zwemburen stappen om tien uur het strand op. We zijn met veel vandaag, Almer, Amanda, Esther, Evert-Jan, Hans, Inge, Jean-Pierre, Kasia, Kim, Lars, Remona, Wieske en ik gaan ervoor. Als een deel van de groep al het strand oploopt met Hans en Lars voorop, roept Kim vanaf de trap "ik hoor net dat we bij de muur gaan omkleden", ik reageer verbaasd met "jij hoort net", Kim antwoordt "ja, eh.... stemmen". Hans stopt even vertwijfeld en als we allemaal op het strand staan en Kim en Kasia richting de muur lopen stapt hij met Lars stoïcijns door richting het water. De groep dreigt uiteen te vallen, alle zeilen worden bijgezet om de breuk te lijmen en uiteindelijk kleden we ons bij het water om. Lars en Hans zijn als eerste klaar, niet zo gek want ze waren er ook een minuut eerder door alle verwarring bij de achterhoede. Ze storen zich niet aan ons en lopen naar het water, een deel van de groep half aangekleed achterlate

Zaterdag elf maart, prachtig weer dus genoeg zwemanimo, alleen het afstemmen van de starttijd blijft een dingetje. Inge, Lars, Simone en ik gaan om half tien en hoewel Hans graag aan wilde sluiten gaat hij het niet halen. Als Inge en ik onder een aangenaam zonnetje naar het strand fietsen, zien we onderweg dat Hans net thuiskomt dus op het strand bel ik hem nog even met de mededeling dat als hij Hans Tweede kans is, wij wel even wachten. Het gaat niet passen op zijn volle zaterdag. Niet veel later stappen we vol goede moed het water in maar het lijkt wel vier graden kouder dan vorige keer, ik dompel me onder en concludeer dat het net als anders is, niet extreem dus. toch trekt Lars een gezicht alsof hij gevierendeeld wordt. Simone vraagt of er al iemand geplast heeft om het water op te warmen, ik antwoord dat plassen onmogelijk is bij deze temperatuur. Als we alle vier rustig in het water dobberen, Lars nog steeds met zijn gevierendeeldwordengezicht blijkt het dat Inge en ik er ook nie

Zondag vijf februari. Vandaag is het een soort van afvalrace. De race begon met het voorstel van Kasia voor een tijd tussen elf uur en half twaalf, ik meld me aan, Hans volgt met haalf twaalf, Simone volgt met een duimpje, dan volgt Remona met een voorbehoud om winterse buien te mijden, Marie-Louise sluit ook aan dus een aardig clubje weer. Als ik bij Hans aan kom fietsen staat Kim te wachten, Hans is zelfbenoemd Sjaak Afhaak, laat thuis vannacht en vandaag een optreden met zes sets voor de boeg. Kim gaat dus mee als vervanger van Hans, wat niet echt klopt want impliciet was ze al meegerekend bij de aanmelding van Hans. Remona heeft op de app afgemeld en Simone was er ook niet. Marie-Louise zegt "ik heb er zin in, ik zie er eigenlijk nooit tegenop, ik denk dat het komt doordat ik het regelmatig doe en er daarom echt aan gewend ben", ik antwoord dat ik er heel vaak tegenop zie, "oh nee, ik niet heb er altijd zin in, net als met de sportschool, ook altijd zin in als ik er

Zaterdag vier maart, de eerste duik in maart voor dit groepje bestaande uit Inge, Rosa, Silvia, Wieske en ik. Half elf zijn we er, vlak voor vertrek was er nog wat lichte regen maar op het moment dat we het strand op stappen breekt de zon door, wat een cadeautje! Er is wat wind dus Silvia stelt voor bij de muur te blijven zodat we uit de wind staan. Na het uitkleden stappen we zo in onze badkleding uit de schaduw de volle zon in. Wieske zegt tegen me dat het iedere keer weer bijzonder is dat je het niet koud hebt als je in badkleding naar de zee loopt, ook al is het maar zes of zeven graden. Het klopt, af en toe voel je een frisse windvlaag maar die gaat zeker niet tot op het bot  Het water voelt, althans voor mij in ieder geval, vandaag wel koud aan ondanks de zeseneenhalve graad die het volgens RWS is. Inge, Wieske en ik zijn al tot onze schouders ondergedompeld, terwijl Silvia aan de waterlijn nog bezig is om Rosa te overtuigen dat het echt goed te doen is. Rosa haakt af nadat ze to