Dagelijks de zee in

Vandaag, dertig januari is het feest, niet omdat de golven hoog zijn, de zon schijnt of de sfeer goed is maar omdat Kim, de grondlegger van de Zwemburen, jarig is. Met een luchttemperatuur van 7.1 graden stappen we het "warme" water van 6.1 graden in. De opkomst is goed, Wouter, Matthijs, Kim, Hans, Evert-Jan, Céline, Annebel, Alle, de drie kinderen van Céline en Matthijs, de twee kinderen van Kim en Hans en nog een nichtje en oma. Niet iedereen ging het water in maar de meesten wel. Het was weer een feestje met de stevige golven die af en toe als een verrassing opdoken. Annebel probeerde nog even om dit met droge haren te doorstaan maar moest al snel toegeven dat de natuur dit zelf wel bepaalt. Na een record van ruim tien minuten kwamen we afgepeigerd en vol adrenaline het water uit. Afdrogen, aankleden en dan thee, of... Alle was goed voorbereid van huis gegaan met een fles Juttertje en voldoende glaasjes in zijn tas. Met deze welkome aanvulling op de zondag-verjaardag-duik

  'Mam, ik kom donderdag naar huis en neem ook mijn badpak mee. Misschien ga ik wel mee zwemmen… Zeg het nog maar niet tegen papa, want ik weet het nog niet zeker.’ Dit zei ik woensdag tegen mijn moeder. Uiteraard heeft mijn moeder het direct aan mijn vader verteld en aangezien mijn vader gezegend is met een bijzondere overtuigingskracht, ging ik op 28 januari, mijn 22e verjaardag, toch maar mee naar het strand voor een verjaardagsduik om 9:00. In van mijn moeder geleende kleren en schoenen (die hakken waar ik mee naar Vlissingen was gekomen, waren misschien toch niet zo handig in het zand) fietste ik met de groep mee naar de zee. Eenmaal op het strand vroeg ik me oprecht af waarom ik dit ook alweer deed en waarom iedereen zegt dat het verslavend is?? Het water, en dan vooral de temperatuur daarvan, deed direct pijn aan mijn voeten, een soort stekend, tintelend gevoel. Ik vond het gek genoeg wel minder moeilijk om helemaal in het water te gaan dan in de zomer (ik ben zo iemand die

Zaterdag negenentwintig januari, we spreken af om tien uur bij Pier 7. Er staat een behoorlijke wind dus dat belooft wat. Vandaag zwemt op Inge na het hele gezin Soffers mee inclusief Hessel, de vriend van Annebel. Eenmaal op het strand breekt ook de zon door dus het wordt een zomerse duik bij winterse temperaturen. De groep is groot vandaag, Alle, Annebel, Céline, Evert-Jan, Hans, Hessel, Kim, Matthijs, Merijn, Wouter en ik. Het water is wild en het is een feestje om er in te zijn, zoals Matthijs later aangeeft, "je voelt je net een kind". Hessel loopt het water in maar besluit al snel dat dit niet zijn ding is en gaat als eerste terug. Annebel volgt na een paar minuten en valt nog bijna omver als de onderstroom aan haar benen trekt. Merijn houdt het tijdens zijn debuut ook aardig vol. Na een minuut of drie/vier gaat hij eruit. De rest maakt de acht/achtenhalve minuut vol. Als we uit het water lopen merken we dat de wind warm aanvoelt, bijna zomers, dat is een rare gewaarwor

Vandaag is het exact 22 jaar geleden dat Annebel onze wereld binnentrad. 28 januari 2000, het was ook een vrijdag.  Om precies te zijn zag ze om elf uur het levenslicht. Misschien is dat de reden dat ze vanmorgen besloot mee te gaan zwemmen, winterzwemmen afvinken op je bucketlist met thingstodobeforeyouarereallytwentytwo. De reden maakt ook eigenlijk niet uit, ze deed het gewoon. Om kwart voor negen op de fiets naar het strand om samen met Anouk, Hans, Kim, Rudi en mij in het koude water van 5.8 graden te stappen. Onderweg naar de waterlijn werden er nog wat tips gegeven over hoe je de grootste kans maakt dit te overleven. Rustig en beheerst zoals Annebel is liep ze mee het water in, waarschijnlijk vroeg ze zich nu zelf wel af wat de reden was om dit te doen. Éenmaal in het water hield ze het prima vol, anderhalve minuut is zéker niet slecht voor een eerste duik. Een paar minuten na Annebel, volgde Anouk haar voorbeeld op maar bedacht zich en kwam toch weer het water in. Na achteneenh

Donderdag zevenentwintig januari, vandaag wat vroeger in verband met werkafspraken, om 8:30 stappen we dapper de boulevard op en worden er net zo dapper weer bijna afgeblazen.  Het waait dus aardig en er zijn daardoor ook best wat golven. We zijn met z'n vieren vandaag, Kim, Kris, Wouter en ik. Om te voorkomen dat alles wegwaait kleden we ons uit achter het scherm van strandtent Pier 7, dat scheelt meteen een paar graden in voeltemperatuur. De lucht is 7.1 graden maar voelt veel kouder door de wind, het water is 5.9 graden en voelt kouder door de golven en stromingen. Eenmaal in het water is het een avontuur, door de golven en bijbehorende stroming worden we heen en weer geslingerd. 7.5 minuten zit er niet in vandaag want je hoofd koelt wel erg hard af als er steeds een golf van nog geen zes graden tegenaan slaat. Met een totale brainfreeze verlaten we na 6.5 minuten het water. Wouter en ik rennen nog even over het strand om vervolgens beschut voor de wind achter het terrasscherm a

Vijfentwintig januari om vijf uur staan Alle, Evert-Jan, Hans, Kim en ik klaar op een pas opgehoogd strand voor wat Alle noemt de zonsondergangduik. Helaas was het niet echt helder dus de zon hebben we niet echt onder zien gaan. Met een watertemperatuur van zes en een luchttemperatuur van nog geen vier graden Celsius stapten we weer dapper de zee in. Die tiende graad ten opzichte van twee dagen eerder lijkt goed voelbaar. We denken wat zeehonden te zien maar het blijken meeuwen te zijn, nee het waarnemingsvermogen neemt niet hard toe. Na zeven minuten en dertig seconden besluiten Hans en ik nog even kopje onder te gaan en de "warme" handdoeken op te zoeken, Hans verlaat zoals altijd het laatste het water en roept naar de rest dat we nog een foto moeten maken, er is niet veel enthousiasme voor te vinden. Evert-Jan had al aangegeven na het zwemmen meteen aan de wandel te willen om zo weer op te warmen, nu na zes minuten koud water zegt Kim ook liever de thee thuis bij de kachel

Tien uur 's ochtends op zondag drieëntwintig januari, het lijkt wel een dagje met z'n allen naar het strand. We hebben gastzwemoverbuurman Mark mee genomen en Joyce sloot ook voor de eerste keer aan. In het totaal gingen we met elf personen het water in, Inge, Vesta met zes kinderen op het strand achterlatend. Matthijs was vanmorgen met de kinderen al vroeg in de weer om een slee te verbouwen tot boot. Het project moet nog wat bijgeschaafd worden want het drijfvermogen was zo laag dat de boot het contact met de bodem nooit verloren is. Na een persoonlijk record van 7 minuten gaan Hans, Wouter en ik er uit, net op tijd om met de anderen een groepsfoto te maken. Na het aankleden is er thee, chocomel en rondvliegende voetballende kinderen. Zo wil ik iedere zondag wel starten. Het lijkt wel zomer, op de temperatuur na dan.

Op tweeëntwintig januari maken we een uitstapje, Alle, Evert Jan, Hans, Kim en ik sluiten aan bij de zwemgroep van Zeeland Verbindt. Deze zwemgroep komt een keer per week samen om een frisse duik te nemen. Hans en Kim gingen in 2021 regelmatig met deze groep mee. We verzamelen onderaan de duinen, een groepje van zo'n tien personen, waarvan sommige al in zwembroek aankomen, niet te lang treuzelen dus. Op het strand parkeren we vlak bij de waterlijn en gezamenlijk het water in. Ja, het is koud maar het went al weer snel. Na een minuut verlaten de eerste het water en na zes minuten drijven Hans en ik alleen in het water. Het is weer mooi geweest. Op het strand blijven we al snel met ons vaste clubje over en drinken we thee. We moeten vertrekken want Jip, het zoontje van Hans en Kim heeft ook gezwommen en krijgt het nu toch wel koud. Het is ook prima zo en dapper dat zo'n jong mannetje ook in de ijskoude zee stapt.

Vrijdag eenentwintig januari was weer zo'n dag dat de zon je in afwachting laat of hij tevoorschijn komt. De ochtendsessie, ja er zijn er twee. was om negen uur. Hans, Kim en ik op de fiets en achter de boulevard stonden Céline, Matthijs en de kids al onderaan de trap. Op de boulevard gebeurde iets grappigs, een bekende van Hans zegt erg onder de indruk te zijn van onze actie. Ze zegt zelf koud af te douchen maar het zeewater een stap te ver vind. Haar metgezel vind het ook nogal wat maar het lokt wel op een of andere manier. Na een kort praatje blijkt Anna, zo heet ze, wel actief te zwemmen tot ver in het najaar maar het dan te koud vindt worden. Een korte duik klinkt dan beter. We nodigen haar uit en spontaan hebben we er een zwembuur bij, niet meteen natuurlijk maar in de app en een volgende keer mee in het water. Het is een graad of vier en nagenoeg windstil met een nog steeds vechtende zon. We moeten afwijken van onze "vaste plek" want het strand wordt opgespoten en

De eerste duik met een WATERDICHTE smartwatch, we grappen onderweg nog dat het horloge tijdens de duik niet automatisch 112 belt. Twintig januari, het is iets voor negen uur en Hans, Kim, Wouter (net/nog niet wakker) en ik fietsen naar de boulevard. Het voelt behoorlijk fris maar het heeft er alle schijn van dat de zon ons komt helpen opwarmen na het zwemmen. Op het strand aangekomen zien we Céline en Matthijs aankomen, we dachten al dat het wel een heel beperkt clubje zou zijn maar dat komt dus toch goed. Het water voelt erg koud aan, het lijkt in de ochtend wel kouder dan 's avonds. Wouter wordt wakker. Ik wilde een timer zetten op mijn horloge maar de handicap van een bril die je tijdens het zwemmen niet draagt nekt me. Geen idee waar de timer te vinden is. Ondertussen rijdt er een ambulance langzaam over de boulevard, Hans zegt "Ojee, je horloge heeft toch gebeld".  Eenmaal onder water valt de kou toch weer mee, niet voor Wouter die nu echt wakker is en met zijn armen

Dinsdag achttien januari, we zijn rond vijf uur op het strand, dit keer met vier personen, Evert-Jan, Hans, Kim en ik. De temperaturen, water en lucht zijn als normaal, het is alleen heel mistig. Rond ons heen klinken scheepshoorns. Kim heeft een niet waterdicht horloge aan (dus in het water niet), die van mij is verdronken dus we zijn tijdloos. Hans heeft een list, hij zet het alarm op zijn telefoon en plaatst die in zijn laars dicht bij de waterlijn. Bij de eerstvolgende scheepshoorn vragen we hoopvol aan Hans of dat zijn alarm is. Na een poosje vrezen we dat de telefoon op trillen staat en kijken we geconcentreerd naar de laars of die kleine schuifbeweging over het strand maakt. Als Evert Jan eruit gaat en de telefoon pakt blijkt het geluid zacht te staan en de tijd al lang verstreken. Mogelijk en gevoelsmatig hebben we een wereldrecord gezet, we zullen het nooit weten. Na afloop drinken we thee op het strand want Inge heeft twee thermosflessen gekocht van 24Bottles op aanraden van

Het is iets voor twaalf uur 's middags op zondag zestien januari, Wouter en ik fietsen naar de vaste verzamelplaats bij Hans en Kim voor de deur. Vandaag zijn we met zes personen, Alle, Hans, Kim, Rudi, Wouter en ik. Voor Wouter wordt dit de eerste keer. Als student heeft hij op dit tijdstip en dan zeker op zondag het gevoel dat het nog midden in de nacht is. Het water 6.2 graden en het weer wat grauw. Het is niet veel kouder dan anders maar de zon is er in ieder geval helemaal niet. We gaan het water in en het valt me eigenlijk best mee dit keer, ik moet me natuurlijk ook groot houden ten opzichte van mijn zoon die er nu bij is. Wouter heeft het zwaar, hij ademt te gehaast, tot aan bijna hyperventileren, we tippen hem om rustig aan te doen maar zoals ook mijn eerste duik niet de meest sierlijke was heeft Wouter het nu ook niet onder controle. Al na een of twee minuten gaat hij eruit en is onder de indruk dat wij het meer dan vijf minuten volhouden. Ik probeer het in te schatten ma

Het is zaterdag 15 januari, om iets voor half elf halen we Alle, Hans en Kim op, Inge is erbij en heeft expliciet aangegeven dat het niet om te zwemmen is, ze heeft gemberthee gezet en zorgt voor de foto's. Het is 2.7 graden, droog en er is praktisch geen wind, ideaal zwemweer. De watertemperatuur is rond de 6.3 graden. Nu zou je zeggen dan voelt het in het water warmer maar dat valt tegen want je verliest daar namelijk veel sneller warmte dan in de buitenlucht. Vandaag zijn we met vier zwemmers. Het voelt wel veilig nu we een strandwacht hebben (Inge). Al jaren heb ik een smartwatch (van AliExpress) die tegen water zou moeten kunnen en waar je ook mee kunt zwemmen maar zoals velen weten zijn de specificaties van Ali niet altijd waterdicht. Ik besluit de gok te nemen en het werkt! Het gaat steeds beter, nu zonder "opwarmen" in de buitenlucht, vijf minuten in het water gebleven. Dat ging prima, het lijkt echt snel op te bouwen. Uit het water nog even poseren voor de foto e

Hans vindt dat de eerste duik vastgelegd moet worden op foto, dat was bij mij mislukt omdat we het pas realiseerden toen iedereen weer in een dikke winterjas op het strand stond, dus ik heb voorgesteld dat bij de derde keer te doen want dan kun je echt zeggen dat je meedoet. Dit is de derde keer dus daar gaat tie dan. Het is veertien januari 8:45. We zijn met veel vandaag, Anouk, Céline, Hans, Kim, Kris, Matthijs. De kids van Matthijs en Céline zijn er ook bij en een van de jongens gaat zelfs mee het water in, de bikkel. De prikkeling in mijn armen is al behoorlijk verminderd, maar na een minuut of drie besluit ik eruit te gaan en Kris vindt dat ook een goed plan. Als we eenmaal tot onze knieën in het water staan zeg ik "eigenlijk had ik het best langer vol kunnen houden", Kris knikt instemmend en stelt voor er terug in te gaan. We gaan er tegelijk met de anderen uit. Dat was vijf minuten met een korte warming up in de buitenlucht van vier graden. Met de thee in onze handen d

Het is dertien januari 8:45, fietsen geparkeerd en we staan op het strand. Kris die al iets eerder was aangekomen wijst ons een zeehond aan die in de verte zwemt. Het is koud en bewolkt dus de zon die Hans beloofd heeft laat het afweten. De tas truc om mijn voeten warm te houden heb ik nog niet helemaal door dus met koude voeten loop ik met Anouk, Hans, Kim en Kris mee naar de zee. Het water is onverbiddelijk en koelt mijn voeten nog verder af. Eenmaal in het water lijkt het heftiger te zijn dan de eerste keer, het prikken in mijn armen is pittig. Na een paar minuten besluit ik onder te duiken en vervolgens uit het water te gaan. Eenmaal bij de spullen aangekomen denk ik "Dat had eigenlijk best langer gekunt, morgen dan". De anderen houden het nog een poosje langer vol. Als we aangekleed zijn is er warme thee. We praten nog wat na en fietsen weer naar huis. Een mooie start van de werkdag, op mijn kantoor zet ik mijn nog koude voeten plat op de grond en geniet van de vloerverw

Als nieuwe zwembuur is er geen ontkomen meer aan, de vuurdoop of beter ijsduik staat gepland. Op elf januari om 17:15 moet ik eraan geloven. De buitentemperatuur is vier en het water iets meer dan zes graden. We zijn met een aardig clubje, Alle, Anouk, Céline, Evert-Jan, Hans, Kim en ik. De anderen zijn al ruim ervaren want al meer dan een week geleden begonnen, voor mij is dit de eerste keer en een eerste keer zoals die hoort te zijn, slecht voorbereid, niet wetende wat me te wachten staat. Hans hint me nog onderweg of ik een zwembroek aanheb, handdoek bij me heb en een droge onderbroek, goede tips maar die had ik al ingevuld. Op het strand kleden we ons uit, ik voel meteen mijn voeten hard afkoelen als ik uit mijn warme schoenen in het koude vochtige zand stap, de rest valt reuze mee. Als groepje onnozelen lopen we naar het water. Zelf had ik een soort van nieuwjaarsduik in gedachten, rennen naar de zee, in de zee snel een duik en terug rennen naar je handdoek en kleding, mis... In t

Ruim twintig jaar geleden had ik het voornemen om mijn dagelijkse duik in de zee het hele jaar vol te houden maar dan wel op wekelijkse basis. Aangezien ik op loopafstand van de zee woon, destijds zelfs maar vijf minuten lopen, kon dat geen belemmering zijn. Na een aantal pogingen sneuvelde het plan steeds eind september of begin oktober. Het wordt kouder, je slaat een weekje over en daar ga je. In mijn achterhoofd is het echter altijd blijven hangen, op zich vreemd is want de laatste jaren zwom ik hooguit twee keer per jaar in zee, tenzij we op vakantie waren in een warm land. Dan is er nog een aanvullend probleem, zie jezelf maar eens te motiveren om in je eentje in weer en wind in een koude zee te springen. De motivatie brokkelt al snel af, in mijn geval dan. In december 2021 werd er een zaadje geplant. Muzikant Hans, een oude bekende van me, kwam mijn verjaardag verrijken met zijn muzikale talent en na afloop van zijn optreden vertelde hij me dat hij erover nadacht te gaan winterzw