Dagelijks de zee in

Dinsdag eenendertig mei, even een snelle duik tussen de vergaderingen door, ik heb een uurtje de tijd tussen drie en vier uur maar dat is inclusief omkleden en fietsen. Hans en ik spreken af om kwart over drie, even later sluit Kim ook aan, onderweg vertelt Kim dat Annemie ook komt en op het strand blijkt ook Matthijs erbij te zijn en natuurlijk Jip, Loes, Noah, Samuel en Yini. Niet alle kinderen gaan zwemmen maar de groep is groot. We hebben een goede timing, opkomend water en een zonnetje dat doorbreekt, wat wil je nog meer. Op het strand worden de laatste overblijfselen van Festival aan Zee opgeruimd. Niemand van de aanwezige zwemburen is geweest want iedereen had andere activiteiten, varierend van slapen op de auto, rijden in een stuurloze auto tot blauwe plekken oplopen in de grotten in de Ardennen. In het water zijn we het allemaal kwijt. De sfeer is zo ontspannen dat Kim en ik zelfs de starttijd exact hetzelfde inschatten. In het water blikken we nog eens terug op de koudere dui

Dinsdag vierentwintig mei, het weer is minder maar beter dan gisteren, de eerste dag zonder een enkel bericht in de zwemburen app, ik denk dat niemand echt zin had om in de regen naar het strand te gaan. Vandaag is het droog met wat zon en wind. Evert-Jan, Hans, Kim en ik spreken om half zes af. Achteraf blijkt niemand echt rekening gehouden te hebben met het tij want als we met z'n zessen (Loes en Jip zijn er ook bij) op het strand aankomen en richting het water lopen zien we overal kwallen. Het is bizar hoeveel er zijn, ook in het water. Later zie ik op kwallenradar dat er geen kwallen zijn, als ik dat had geweten had ik een stuk relaxter gezwommen. Of was het desinformatie? Na enkele minuten wordt Hans gestoken en houdt hij het met Evert-Jan voorgezien, Kim en ik zoeken wat dieper water op in de hoop dat daar minder kwallen zijn, het lijkt te kloppen maar dat kan ook komen door het feit dat je ze minder goed kan spotten als je tot je kin in het water staat. Helaas voel je ze nog

Vandaag is het tweeëntwintig mei en als ik het goed geteld heb de honderdste dag dat ik ga zwemmen dit jaar. Dat betekent dat ik gemiddeld iedere maand meer dan twintig keer gezwommen heb, dat is meer dan ik ooit in een warme zeeuwse zomer heb gedaan en dan moet de zomer nog beginnen. De app was vrij rustig vandaag, afgezien van Hans waren er geen aanmeldingen voor zwemmen vandaag. Na een halve dag hard werken om de auto onder het wintervuil en saharazand vandaan te halen ben ik naar het Nollestrand gegaan waar Inge ook naartoe zou komen want de band Copycat was geboekt. Céline, Matthijs, Kim, Mirjam en veel kinderen waren ook op het strand en bij aankomst werd ik gewaarschuwd dat de zee een waar kwallenbad was. Eigenwijs als ik ben ging ik toch even kijken en inderdaad een echte hel voor een kwallenfoob als ik. Ondanks het feit dat er op iedere vierkante meter minstens vier kwallen te spotten zijn (en dat zijn dan alleen de kwallen die aan de oppervlakte zweven) besluit ik te gaan zwe

Het is zaterdag eenentwintig mei, Hans, Kim, Simone en ik gaan zwemmen. Thuis zijn we hard aan de slag om het door de lockdown vertraagde eenentwintig diner van Annebel voor te bereiden maar een duik tussendoor moet lukken. Om kwart voor drie is lopen we het strand op, Jip en Loes zijn er ook bij met hun waveboards. Ook de zon doet mee. Het is niet druk op het strand maar prima weer voor een duik. In het water dobberen we wat rond en om de zoveel tijd lopen of zwemmen we tegen de stroom in om een beetje in de buurt van de plek te komen waar we het water in gegaan zijn. Na een poosje voel ik een steek in mijn voet, ik heb blijkbaar ergen opgestaan. Hans zegt, "dat is een Pieterman, dat zijn vissen met stekels die onder het zand zitten". Hij voegt eraan toe dat de steek dodelijk is binnen dertig seconden, ik trek een raar gezicht alsof het gedaan is, we moeten allen hard lachen. Dan zegt Hans "ze kunnen ook in je kont steken" en ik voeg toe "dan heb je nog vijfti

Vrijdag tweeëntwintig mei, rennen, vliegen, duiken. Na een hectisch dagje werken doorweven met privé activiteiten was ik toch echt wel aan een duik toe. Als Hans appt of er nog iemand gaat zwemmen antwoord ik dat alleen onweer me nog tegen gaat houden. We spreken af om zeven uur maar om half zeven komt het voorstel van Hans voor half acht, Evert-Jan kan niet om zeven uur wel om half acht, ik zeg dat ik dat niet red, Kim kiest de midden weg en stelt kwart over zeven voor. Mijn antwoord is dat Wouter en ik dan een hit en run doen om op tijd weer terug te zijn. Om kwart over zeven staan we op een winderig strand en er is geen Evert-Jan te bekennen, Hans belt en Evert-Jan loopt op de boulevard. Als hij er na vijf minuten niet is besluiten Wouter en ik alvast het water in te gaan. Iemand zegt, "oh jee, de groep valt uit elkaar", Wouter antwoord "dat wordt een zwemburenruzie", ik voeg er aan toe dat binnenkort de rijdende rechter mee moet komen zwemmen. Als Wouter en ik e

Dinsdag negentien mei, vannacht heeft het gespookt en ook overdag veel regenbuien in Nederland. Voor mijn werk was ik in Eindhoven en uit vrees voor dezelfde drukte als vanochtend heb ik besloten vroeg naar huis te rijden. Onderweg zie ik een berichtje van Hans voorbij komen dat ze nog willen zwemmen, ik bel Hans om te zeggen dat ik om tien voor half zes thuis ben en rond half zes kan afspreken. Als ik dat laatste zeg is Hans al met Kim in overleg, "ok" zegt hij vervolgens tegen mij. Als ik ophang schiet de ETA op mijn navigatie tien minuten omhoog, het blijkt achteraf mee te vallen. Om tien voor half zes sta ik in Vlissingen voor het stoplicht en controleer of er nog iets in de appgroep staat en ja hoor Kim heeft gemeld dat we om tien voor half zes hebben afgesproken, dat is nu! Thuis aangekomen is de straat vol en de oprit bezet, ik parkeer de auto op de stoep, ren naar binnen, vraag Inge om de auto op de oprit te zetten en vlieg naar boven om me om te kleden. Dan spring ik

Dinsdag zeventien mei, Evert-Jan, Hans, Simone en ik hebben om één uur afgesproken. Hans stuurt me om twaalf uur een berichtje dat hij al op het strand is, dus aanbellen heeft geen zin. Op zich een goed plan om met dit weer gewoon op het strand te gaan liggen, gitaar erbij en chillen. Ik neem een snelle lunch en ga tegen één uur naar het strand. Er zijn redelijk wat mensen voor een doordeweekse dag. Als Simone een paar minuten na één aankomt doen Evert-Jan en ik ons beklag dat we nu alle vergaderingen op de middag vijf minuten door moeten schuiven. Maar Simone is me te snel af want als ze al in haar badpak staat heb ik de helft van mijn kleren nog aan. Ik maak mijn excuus door te zeggen dat ik vanwege Simone alles vier minuten moet doorschuiven en dat er een minuut van mij bijkomt. Het is laag water dus een stuk lopen maar het weer is echt zomers dus een straf kun je dat niet noemen. In het water is het prima, we vergeten steeds de tijd dus ik denk niet dat iemand het nog koud vindt. V

Zondag vijftien mei, wederom een prachtige dag. Half elf in de ochtend verzamelen op het strand. Qua opkomst een weekrecord, Samuel, Simone, Kim, Jip, Job, Hans, Evert-Jan, Ans, Annemie, Anita en ik. Annemie gaat voor de eerste keer mee en is wat vroeg, terwijl ze op het strand staat te wachten op de rest, ziet ze de zwemmers van een zwemvereniging zich volledig in pak hijsen, het zal vast door haar heen geschoten zijn dat ze straks als enige in badpak zwaar underdressed is. Job, die ook voor de eerste keer meegaat zegt dat ik hem bekend voorkom, waarop Ans reageert "van televisie" en Hans toevoegt "opsporing verzocht". "Ik kom vaak op TV als ik sta te pinnen", "en plofkraken" zegt Hans. In het water zegt Evert-Jan tegen Annemie dat ze ook een bekend gezicht heeft, ik zeg "we komen vaak samen op tv". Dan blijkt dat het toch van een memorabele stapavond in Antwerpen te zijn geweest ruim twintig jaar geleden. Het is gezellig druk in het w

Zaterdag veertien mei, Simone, Kim, Hans, Evert-Jan en ik spreken om twaalf uur af. Het is prachtig mooi weer, Simone is wat later dus we zijn erbij gaan zitten. Als Simone aan komt lopen heeft niemand haast om op te staan, dus zitten we met z'n allen nog even van het weer te genieten. Evert-Jan heeft een oranje zwembroek en een geel shirt aan, volgens Hans kan hij direct een hoofdrol krijgen in Baywatch. Na een poosje staan we dan toch maar op en rond kwart over twaalf lopen we het water in. Om de een of andere reden heeft het in januari of februari nooit zolang geduurd voordat we het water in gingen. De zee is kalm en helder, we dobberen wat rond terwijl Jip en Samuel langzaam van ons vandaan gaan door de sterke stroming. Kim houdt ze nauwlettend in de gaten en is steeds bezig de jongens terug te roepen, als ze na een paar minuten nog steeds op dezelfde plek zijn roept Kim "nog iets verder, jullie zijn er nog net niet", de rest moet lachen want ze zijn inderdaad geen me

Vrijdag dertien mei, voor de bijgelovigen onder ons een risicodag maar Wouter, Simone, Kim Hans en ik laten ons niet tegenhouden, niet door de wind, niet door het inmiddels lauwe water van 13 graden, niet door een paar verdwaalde kwallen en zeker niet door de zon. Het is een heerlijke lentedag waar je er wel meer van lust. Het is hoog water dus we hoeven ook geen honderden meters over het strand te lopen. Dit komt goed. In het water begint natuurlijk al snel de discussie over de tijd maar we laten ons ook daar niet door afschrikken. Af en toe een leuke golf waarmee de zee een hint lijkt te geven over wie op er op dit terein echt de baas is. Het zwemmen voelt bijna zomers aan, dus niemand voelt echt een reden om het water uit te gaan, af en toe worden we verrast door een golf, waarschijnlijk heb ik nog een week klotsende oren. Er komt een schip langs en we wachten op de golven die hiervan zouden moeten komen maar die blijven achterwege. Tijdens de gesprekken in het water komen we erach

Donderdag 12 mei, Evert-Jan, Kim en ik spreken af voor een duik om kwart voor een. Kim heeft kennelijk mijn bevestiging gemist want als ik in de buurt van haar huis kom vertrekt ze net, zo komt het dat we gezellig met een afstand van 200 meter naar het strand fietsen. Evert-Jan die eerder dan 13.00 wilde afspreken is zelf te laat, dat krijgt hij natuurlijk te horen, ook al is het maar twee minuten want in die twee minuten worden we bijna op ons hoofd gescheten door een meeuw. Gelukkig blijft de sfeer na deze ongelukkige start goed want als we het strand op lopen zijn we het unaniem eens dat de nieuwe uitkijkpost van de strandwacht echt lelijk is en op een rare plaats staat, uiteraard gevolgd door een felle discussie over waar dat ding dan wel geplaatst zou moeten worden. We lijken alledrie hoge eisen te hebben die niet overeenkomen. Je zou het besluit maar moeten nemen. We vragen ons af of we het als kleedhokje mogen gebruiken en wanneer we de sleutel krijgen en of het in de winter ook

Woensdag elf mei, als ik om kwart voor vier in de groep vraag of er nog iemand gaat zwemmen antwoordt Hans, ik heb net m'n tweede duik gehad maar als je zo komt dan ben ik er nog wel. Zo'n twintig minuten later duiken Hans, Mathijs en ik het water in. Het was mooi weer vandaag maar nu de zon even weg is voelt de harde wind behoorlijk koud aan. Onder water is het beter. Er zijn vandaag wat leuke golven dus we vermaken ons wel, Samuel komt er ook aan met zijn wave board. In water van deze temperatuur houden we het goed vol en na tien minuten verlaten we geleid door de klok het water. Als we het strand op lopen zien we in de verte iemand met een gele jas, Hans zegt daar zul je Kim hebben maar deze jas heeft een zwarte band over de rug dus, tenzij Kim haar bikini over haar jas heeft aangetrokken, is het iemand anders. Even later als we bijn abij de handdoeken zijn komt Kim er wel aan, Hans en ik besluiten nog een stukje mee te zwemmen, ik geef nog aan dat het idee van Mathijs kwam

Dinsdag tien mei, iedereen moest heel de dag werken, Hans had weekend dus is vanmiddag al geweest maar sluit graag nog een keer aan bij Evert-Jan, Kim, Wouter en mij als we om zeven uur gaan zwemmen. Het hele mooie weer is vertrokken, het is wat kouder, wat wind en we missen de zon. We doen het ermee. Het water is iets minder rustig dan voorgaande dagen maar dat maakt het weer wat leuker. Nu kunnen we tenminste de kwallen ook niet zien. Hans moet toegeven, alleen is wel wat saaier, geen aanspraak, tenzij je meerdere persoonlijkheden hebt natuurlijk, dan kun je alsnog een heel gesprek voeren, "pas op hoge golf" en je andere ik zegt "ik had hem al gezien". Gelukkig, het is even weg geweest maar we hadden weer wat discussie over de starttijd, die liep wat uit elkaar maar toen we er uitgingen kwam het weer mooi bij elkaar op tien minuten. Nog even kopje onder en hopen boven te komen zonder kwal op je hoofd. Na afloop zingen onder de douche en tegelijkertijd de selfie, h

Zondag acht mei, Hans speelt met Woodworks in de Panta Rhei dus ik heb voorgesteld om daar af te spreken voor onze duik. Om een uur of zes stappen Céline, Hans, Kim, Mathijs, ik en een aantal van de kinderen de zee in. Het water is prima, het weer geweldig maar er zijn wel wat kwallen. Hans en ik lopen naar de anderen toe die verderop het water in zijn gegaan en we zijn volledig omringd door kwallen, even hebben we onze bedenkingen maar dan, "fuck it", we gaan ervoor. Het blijkt mee te vallen en er wacht een beloning want Inge heeft sangria gemaakt. Na zo'n zes minuten verlaten we het water want iedereen wil nog op het terras zitten of muziek kunnen maken. Inge en ik zitten nog even met Alle en Vesta op het strand en gaan dan naar binnen om van de entertainment van Woodworks te genieten. Terwijl we genieten van de band met op de achtergrond voorbij varende schepen en een manager die een glimlach naar de band geeft, zijn we weer even volmaakt gelukkig, wat een feest!

Zaterdag zeven mei, het is vandaag prachtig weer dus ik ben met een buitenklus begonnen. Een deur en kozijn vervangen, met een strakke deadline want vannacht moet de boel weer wel op slot kunnen. Zo komt het dat ik te laat ben om op Evert-Jan te reageren, dus die heeft al gezwommen voor ik er erg in heb. Dan zijn er ook nog een hoop Zwemburen naar Hrieps dus de spoeling is dun maar gelukkig is Michiel met zijn gezin op het strand en hij reageert dat hij graag meeduikt om vijf uur. Nadat ik om kwart voor vijf de deur in het kozijn hang moet ik rennen en vliegen om op tijd te zijn. Op het strand aangekomen moet ik even scannen want ik ken Michiel niet dus geen idee hoe hij eruit ziet en waar hij is. Gelukkig komt het snel goed. We schudden elkaar de hand en lopen naar het water om te gaan zwemmen, Eline blijft op het droge met de kinderen. Michiel zwemt al een hele poos bij Zeeland Verbindt dus ook geen debuutduiker. Hij vraagt hoe lang ik al zwem en als ik zeg dat ik in januari begonnen

May 6, today we gather with quite a large group. We have a new groupmember a guest swimmer and many children coming along. At 18:00 arrive Bernhard, Céline, Evert-Jan, Eveline, Hans, Jip, Kim, Loes, Matthijs, Noah, Samuel, Yini and I on the beach at our usual spot. Bernhard is our guest swimmer who is originally from Germany and the reading today's blog is in English. I could have written it in German as well, but my German is a bit rusty or to be honest, it was never really there. All of us go swimming except for Noah who took his personal dive yesterday in some pond and had to be taken out by Céline, today he is supervising the twelve swimmers. The weather is great, the water is nice, the jellyfish have luckily decided to stay near the beach, so once you are knee-deep in the water, you'll only find a few. It is absolutely not cold anymore, and we stay in the water for ten minutes before we get out again. In fact, none of us really know because, as many times before, a few of

Bevrijdingsdag, 5 mei 2022. Als Hans in de ochtend voorstelt om rond vijf uur 's middags te gaan zwemmen, krijgt hij niet veel bijval. In verband met het bevrijdingsfestival ligt de voorkeur op eerder op de middag, om één uur. Het water is dan net aan het opkomen en volgens bepaalde personen (niet Hans) is het dan ook kwalvrij. Om negen uur krijgen we een berichtje van Marie-Louise met een foto die een directe associatie opwekt met de meest gruwelijke Alfred Hitchcock horrorfilm. Het hele strand ligt bezaaid met kwallen. Céline, Evert-Jan, Kim en ik besluiten het erop te wagen en vergezeld door Loes en Jip gaan we naar het strand. Op het strand willen we toch eerst even controleren of het water niet helemaal vol ligt met kwallen. Het ziet er ernstig uit maar Evert-Jan stroopt zijn broekspijpen op en loopt wat verder door. Hij zegt "op het moment dat het water tot mijn knieen komt zie ik geen kwallen meer", we gaan ervoor maar Jip en Loes haken af. Zigzaggend tussen de ges