Dagelijks de zee in

Vrijdag 29 maart, wat een luxe, we zitten weer rond hoog water! Vandaag zwemmen Hans, Jip, Kim, Loes en ik om twee uur. Het weer is prachtig maar de wind best fris. Het strand is dan ook minder vol dan eerder deze week. Hans had al een plaatje met informatie over het tij gestuurd en die bleek beter te kloppen dan de kwallenradar. Het is inderdaad hoog water, zoals was aangegeven. Als we het water inlopen horen we het vertrouwde geluid van Jip in de branding achter ons, Loes ondergaat de kou van het water wat rustiger. Bij hoog water is de bodem redelijk zacht en zit er veel lucht in zodat er steeds bellen naar boven komen. Hans zegt "kijk er zit weer lucht in het zand" en laat een berg bellen naar boven komen, ik zeg "je zit gewoon scheten te laten", "ja dat ook", "wat stinkt dat zand zeg". het is een kalme zee en we kletsen wat terwijl op de achtergrond de resten van Hotel Brittania in een container gegooid worden. Als we later terug lopen zegt

Koningsdag is weer voorbij, kroontjes af, oranje kleren in de was en klaar voor de postkoningsdagduik. Het is 28 april, Jip en Loes dragen nog sporen van de koningsdag op hun gezicht, vlagen en vaandels. Vandaag hebben we om één uur afgesproken, Céline, Hans, Kim, Marie-Louise en ik. Jip en Loes zwemmen ook mee. Het is hoog water en ik moet toegeven, want driemaal is scheepsrecht, de hoogwatertheorie van Hans lijkt toch echt te kloppen, weer geen kwallen vandaag! In het water is het lekker, bijna geen golven, niet te koud. Terwijl we ronddobberen voert Marie-Louise het woord, ze lult als brugman, dat is een goeie voor de politiek. Na een poosje komen er twee bekenden van Marie-Louise het water inrennen Corry en Marcellina. Even denken we een Céline en een Celina in het watter te hebben maar het is toch net iets anders. De dames kwamen het water inrennen om ons eens even te laten zien dat het ook snel kan, ze vonden ons er namelijk wel heel voorzichtig inlopen. Ze moeten echter al snel

Zevenentwintig april, ja inderdaad, de dag die je wist dat zou komen is eindelijk hier. Om half tien is het zover, Kim, Simone en ik maken de koningsduik. Op het strand moeten we nog wat kwallen ontwijken maar het is opkomend water en weer een puntje voor de hoogwater theorie van Hans, geen kwallen in de zee.  Als we het water in lopen komt er een stel net uit, de vrouw zegt waarschuwend tegen ons "het water is nog best fris hoor", de man voegt eraan toe, wel iets warmer dan in januari. Kim antwoord beleefd, met een dankjewel voor de tip, even later zegt ze tegen ons iets als, "het zal toch gewoon hetzelfde als gisteren zijn". Het water is kalm, inderdaad aanzienlijk warmer dan in januari en vergelijkbaar met gisteren. Ondanks het feit dat we alledrie een horloge om hebben heeft niemand echt het moment van in het water stappen geregistreerd, gelukkig komen we daar al snel achter en kunnen we het nog terughalen uit het kortetermijngeheugen. Rustig dobberen we wat ron

Dinsdag 26 april, vandaag hebben we besloten om dicht bij vloed te blijven in de tijdsplanning. Het is kwart over twaalf als Simone, Kim, Hans en ik gaan zwemmen. Hans, Kim en Simone hebben ook de kinderen meegenomen en Jip en Loes hebben besloten zich er ook weer aan te wagen, het is ten slotte mooi weer. Dicht bij de vloed en aflandige wind, ik ben benieuwd wat dat oplevert. Als we het water in gaan zien we hier en daar een verdwaalde kwal, terwijl aflandige wind eigenlijk een kwallengarantie is. Weer een punt erbij voor de hoogwatertheorie van Hans. Kwallenradar vond het overigens ook allemaal oke maar ik vrees dat die pas van een plaag spreken als je over de kwallen naar Engeland kunt lopen. Het water is heerlijk, de wind wat fris maar zeker geen reden tot klagen. In de verte horen we het luide schreewen van Jip die een gevecht met de zeer bescheiden golven aan het leveren is. Na een minuut of acht gaan Hans en ik het water uit, Simone en Kim houden het nog zeker twee minuten vol,

Maandag vijfentwintig april, Hans, Kim en ik lopen de boulevard op en Marie-Louise staat op de trap te wachten, we zijn compleet, het weer is toch net wat anders dan voorgaande dagen en de wind echt fris. We kleden ons om bij de knuffelmuur die vandaag niet echt knuffelwaardig is. Het is laag water en als we naar de zee lopen zien we her en der kwallen op het strand liggen. Als we het water ingaan, zien we hier en daar wat water tussen de kwallen doorstromen. Hans zijn theorie over laag water lijkt bevestigd te worden. We proberen ons tussen de kwallen door te manoeuvreren in de hoop dat er in wat dieper water minder zitten, dat laatste klopt maar het zijn er nog steeds heel veel. Hans houdt het al snel voor gezien een gaat naar de kant, Marie-Louise probeert het nog even tot ze onder luid gegil ook met bokkesprongen naar minder diep water gaat, ik ben er tot op heden goed in geslaagd de kwallen te ontwijken tot ik bovenop een kwal stap, ook dit gaat niet zonder ongecontroleerde bewegi

Zondagochtend vierentwintig april, weer een vroege duik vandaag. Het is net hoog water geweest dus als de theorie van Hans klopt zijn er weinig kwallen en inderdaad vandaag is het kwalloos zwemmen. Kwal-itatief goed water dus. Op het strand wachten Kim, Loes, Jip, Hans en ik nog op Simone die even na onze aankomst hijgend komt aanlopen, eerst hardgelopen, toen snel gefietst om op tijd te zijn en dan nog even een duik in zee. Die heeft haar workout wel gehad voor vandaag. Als we het water inlopen zegt Hans, terwijl onze enkels bevriezen, "het water is alweer een stuk warmer". We moeten hier erg om lachen maar eerlijk is eerlijk, ik heb het opgezocht en inderdaad, 11.2 graden, bijna tropisch. Terwijl Simone, Kim, Hans en ik rustig dobberen, klinkt op de achtergrond het luide geschreeuw van Jip die samen met Loes tot zijn middel in het water staat, dit gaat nog wel even door. Ik vraag mij af of Evert-Jan die, zoals achteraf blijkt, op hetzelfde moment een duik neemt in Zouteland

Zon, een beetje wind, goede temperatuur, lekker water en weekend. Wat kan er nog misgaan op deze zaterdag drieëntwintig april. Ans, Hans, Kim en ik hebben lekker op tijd afgesproken, tien uur op het strand. Jip en Loes zijn er ook bij en vermaken zich op het strand in de zon. Het is aflandige wind, een eerste voorbode en afgaand water, volgens Hans voorbode nummer twee en onderweg naar het water zien we de eerste kwallen al liggen. In het water zijn we omringd door kwallen, gelukkig zijn ze nog wel te ontwijken maar prettig zwemmen is het niet, zie het als een nieuwe uitdaging. We vragen ons hardop af waarom die kwallen niet midden op zee blijven en of ze op z'n minst wat meer rekening met zwemmers kunnen houden door uit de buurt te blijven, de kwallen houden zich stil. Hans houdt het na zes minuten kwallen ontwijken voor gezien en gaat in de branding zitten, hij kijkt naar een vermakelijk tafereel van drie mensen die diep in het water staan en de hele tijd naar het water staren om

Het is donderdag eenentwintig april, als Hans en ik om kwart voor acht 's avonds naar het strand gaan. Het lijkt er na de afgelopen dagen op dat we het winterse weer echt afgeschud hebben. April doet wat ie wil blijkt voor ons goed uit te pakken. Het is een mooie avond met een heldere lucht en een krachtige zo'n. Er staat wel wat wind maar de temperatuur is voldoende om daar geen last van te hebben. Zoals altijd is de confrontatie met het water een reden tot terughoudendheid maar dat is snel voorbij. Er zijn geen golven en ook geen kwallen dus rustig dobberen, genieten van de zon en een beetje ouwehoeren. Na een minuut of zes gaan we er weer uit want Hans moet nog spelen vanavond en wil dan wel weer op temperatuur zijn, op zich begrijpelijk. Met klappertanden zal het publiek geen genoegen nemen, al is er misschien best een markt voor. We douchen nog even af en na het aankleden blikken we nog eens terug op de dagen in januari die toch wel van een andere orde waren als nu. Hans h

Dinsdag negentien april, het werken is weer begonnen na een lang paasweekend. Om half zes staan Wouter en ik bij Hans en Kim voor de deur. Het weer is heerlijk, het tij is goed en het strand rustig. Wat wil je nog meer. Hans zet zijn horloge klaar op de stopwatch stand en huppelt vervolgens als een dartelend hertje het water in gevolgd door de rest die wat verbaasd toekijkt op dit spontane jeugdige enthousiasme. Hij duikt ook vrij snel in het water en komt er na een poosje achter dat hij uiteindelijk toch vergeten is de klok te starten. Dit heeft natuurlijk wat effect op onze lachspieren. Het zal de omgevingstemperatuur wel zijn maar het water voelt ijskoud aan, zo erg dat Wouter lange tijd tot zijn middel in het water blijft staan alvorens zich er uiteindelijk aan over te geven. Als we wat dieper het water in gaan zegt Hans dat de stroming wel heel erg sterk is vandaag, Kim, Wouter en ik voelen helemaal geen stroming en als ik vraag "welke kant op dan?" antwoord Kim "da

Achttien april, het is zes dagen geleden dat ik gezwommen heb. Druk met werk en toen een mooi paasweekend buiten de deur. Vrijdagochtend zijn Inge en ik met de Landrover Defender 110 "the Iron Lady" naar Meppen in Duitsland vertrokken, om daar samen met Emilie, Emma, Wybe en heel veel andere leden van Landrover Club Holland een mooi paasweekend te beleven. Rondom de oude gascentrale in Meppen is een heel funpark aangelegd met een racecircuit en een flink off road terrein. We kamperen op wat officieel de parkeerplaats is maar het bevalt prima. Omringd door Landrovers, Landrover liefhebbers en spelende kinderen genieten we van een weekendje weg, prachtig weer en natuurlijk twee volle dagen tot onze assen in het zand of de modder. Er was genoeg uitdaging, hellingen, diepe modderplassen, bomen en zelfs een koeltoren waar je doorheen kunt rijden. Deze keer heeft iedereen, inclusief Emma achter het stuur gezeten. Zwemmen was er niet bij of het moest in een moddersloot zijn geweest,

Dinsdag twaalf april, om half zes stappen Kim, Hans en ik het strand op, Evert-Jan is er al, hij zit bij Marije die het water eerder voor ons opgewarmd heeft en nu in de zon ligt op te drogen.bAls we vragen of ze nog een duik neemt, bedankt ze met de toevoeging dat ze net helemaal droog is. "Wij zijn ook helemaal droog" is het antwoord maar dat mag niet baten. Het water oogde niet zo schoon vandaag, er drijft wat olie op, wat niet heel erg uitnodigend is, zeker niet in combinatie met de kwallen waar ik kennelijk als enige een fobie voor heb. Onderweg naar het water vertelde Evert-Jan al dat hij een beetje op zoek is naar een vrieskist om de zomer door te komen en in het water verteld hij dat zijn pizza oven bezorgd is. Hans ziet mogelijkheden, "kun je die ook mee naar het strand nemen". Evert-Jan laat zich niet ontmoedigen en antwoordt serieus hoeveel gewicht dat karretje waar de oven op vervoerd wordt aan moet kunnen, waarop ik vraag of dat met of zonder vrieskist

Maandag elf april, vandaag was ik aan het werk in Eindhoven en had de hoop opgegeven op tijd terug te zijn voor een frisse duik. Het was de hele dag prachtig weer en aangezien ik geen afspraken meer had staan besloot ik even voor vier naar huis te rijden en de spits voor te zijn, zodoende was ik toch nog ruim op tijd voor een avondduik met Hans en Kim.  Half zeven, op het nog warme strand, een afzwakkende zon en een zeer aangename temperatuur. Vandaag zijn de douches aangesloten dus we kunnen na het zwemmen meteen onder de koude douche. Als we in het rustige water dobberen komen we erachter dat we alledrie een horloge aanhebben, ik voel de discussie al weer aankomen. Hans is aan het uitrekenen op wat voor dag 30 april valt als ik ineens een rare sprong maak (als een kat in het nauw). Hans, die nu de tel kwijt is en Kim kijken verschrikt op omdat ze denken dat ik door een orca onder water wordt gesleurd. "Niets aan de hand, er zat een kwal tegen mijn been", "het zijn toch

Zondag tien april, het lijkt wel of de zomer is begonnen, het is zonnig, praktisch geen wind en de temperatuur is heerlijk als we om half twaalf samenkomen op het strand. We zijn met een flinke groep vandaag, een goede opkomst en Hans heeft zijn broer en schoonzus meegenomen, daarnaast is er ook nog een hele groep kinderen. Een gezellige zondagduik dus. Als we compleet zijn lopen Anita, Bart, Hans, Katja, Kim, Marie-Louise, Simone, een paar kinderen en ik naar het water. Katja houdt het al snel voor gezien en besluit dat het water veel te koud is voor een duik. Een wijs besluit dat de rest niet neemt. In het water wordt duidelijk dat ook het kwallen seizoen  begonnen is, eigenlijk konden we dit op het strand al zien maar in het water zijn de vrijzwemmende neteldieren ook nadrukkelijk aanwezig. Bart verlaat na een aantal minuten het water en bedenkt, eenmaal op het droge, dat het eigenlijk goed te doen is en komt er terug in, dit doet hij een paar keer en gaat uiteindelijk tegelijk met

Op zaterdag negen april is de zon weer nadrukkelijk aanwezig, als Céline, Hans, Kim en ik om half één het strand oplopen. Hans kiest voor de plek bij de knuffelmuur en we wachten op goedkeuring van Kim, die vindt dat het hier te hard waait en wil liever achter het scherm van Pier 7 staan, dat wil zeggen aan de strandkant. Als we daar aankomen wachten Hans en ik wederom geduldig op de goedkeuring, Céline en Kim vinden dit een prima plek, dus we strijken neer. Uiteraard waren we ook akkoord gegaan als er een andere plek zou worden aangewezen, ik zeg "alles in het kader van het conflict mijden" waarop Hans antwoord "met de conflictmeiden". De titel van het blog is gezet. Het was een goede plek voor het omkleden, buiten het feit dat de wind er even hard waaide en de zon eerst door glas moet dus al veel warmte kwijt is voordat het je lijf raakt en het een kleine kilometer lopen van de waterlijn is. Het is ook wel een soort etalage want Céline merkt op dat er een man op h

Gezellig, gezellig, oh wat is het hier gezellig. De aanloop naar onze duik. Het is half vijf op vrijdag acht april als we op de boulevard verzamelen. Hans heeft zijn accordeon meegenomen en dat heeft een voorgeschiedenis die kwart voor tien vandaag gestart is. Kim gooit het volgende bericht in de appgroep "Goedemorgen! Hans en ik gaan 16.30 zwemmen. Wie kan er gezellig mee? 😀" waarop ik antwoord dat ik geen gezelligheid kan beloven maar wel meega. Hans vult in dat hij zij accordeon meeneemt voor de gezelligheid, Evert-Jan zegt dat hij dan ook geen nee meer kan zeggen en Inge wil dit niet missen maar heeft er geen duik voor over dus neemt een soepje en een drankje mee, goede compensatie overigens. Het resultaat is dat we nu onder muzikale begeleiding van Hans het strand op lopen. Bij het uitkleden en het water in gaan heeft iedereen het vandaag koud en we zijn ook echt aan het aftellen, misschien vanwege het vooruitzicht op soep, een borrel en nog meer muziek. Tijdens het afd

Donderdag zeven april, als Hans en ik om zeven uur 's avonds naar het strand fietsen staat er een stevige wind, 8 Beaufort dus de eerste uitdaging is de Leeuwentrap overleven. Voordat Hans van huis vertrok was hij al gewaarschuwd dat hij zichzelf bovenaan de trap goed vast moet houden, ik neem aan dat ik deze tip ook mag gebruiken dus doe dat ook. Het blijkt nodig. Evert-Jan en Kim zijn vanmiddag al geweest dus zijn ervaringsdeskundigen. Als Hans en ik de boulevard op lopen merken we pas echt hoe sterk de wind is en zien er het onheilspellende effect daarvan op het water. Ik stel voor dat we vandaag de selfie vooraf maken, dan hebben de nabestaanden altijd de foto's nog. Op het strand zijn we dit voornemen vergeten en als jonge honden haasten we ons het wilde water in. Het is ploeteren, de golven die je omver slaan maar vooral de enorme stroming die ons steeds verder opzij duwt. Toen we het water ingingen hebben we tactisch het paalhoofd ontweken maar nu dreigen we op de volgen

Woensdag zes april, om kwart voor vijf zit ik in de auto, mooi op tijd om rond half zeven in de zee te liggen. Hans, Kim en Simone gaan ook. Ongeveer een kilometer van mijn vertrek punt, op de oprit van de snelweg sta ik ramvast. Alle matrixborden op vijftig, alle snelheidsmeters op nul. Vier rijen breed en geen beweging. De klok tikt, het angstzweet breekt me uit want zo'n vijftien minuten later sta ik nog op exact dezelfde plek, de duik dreigt in het water te vallen. Dan na ruim twintig minuten beweegt er iets, ik durf het niet te hopen, gelukkig we kunnen weer. De tijd is krap en als ik bij Roosendaal weer vastloop ben ik genoodzaakt een vertraging te melden, ik wacht nog even en uiteindelijk kom ik slechts vijf minuten later thuis aan. Ik bel Hans met het verzoek om met Kim vijf minuten langer te wachten en de anderen, blijkbaar alleen Simone, te informeren via de app. Thuis is het rennen, vliegen en fietsen. Als ik bij Hans en Kim voor de deur sta begint het zacht te regenen e

Dinsdag vijf april. Het was nogal stil op de Zwemburen appgroep, het leek even of er echt niemand wilde zwemmen, gelukkig kwam het op een bepaald moment langzaam op gang met als resultaat dat Anouk, Evert-Jan, Hans, Kim, Marie-Louise en ik elkaar om half zes op de boulevard treffen, zonder Matthijs want zijn zwembroek zit nog in de was. Na wat discussie over waar we om zouden kleden, komen we achter het scherm van Pier 7 uit. Flink wat wind (5 Beaufort) dus een beetje beschutting is prettig. Ondanks dat het met zo'n tien graden een stuk warmer is dan voorgaande dagen, voelt het behoorlijk koud aan in de wind. Snel het licht golvende water van ruim acht graden in. Marie-Louise zit midden in een verhaal als ze ziet dat Anouk wat achter blijft en roept haar een tip toe waarop Anouk antwoord "ik probeer vooral op mezelf te focussen", ik zeg "dat zit er niet in vandaag" en Marie-Louise gaat verder met haar verhaal. Om te voorkomen dat ik de komende dagen met klotsend

Zondag drie april, Ans en ik spreken om half elf af, Evert-Jan een half uur later met zijn buurman, we zijn met z'n tweeën dus. Als ik van mijn die fiets stap voelt de stoep onder mijn rechtervoet wel erg zacht aan, ik kijk en shit, ik sta in de stront. Gelukkig niet zo diep dat het mijn blote voeten raakt. Ik loop met een slepend been het strand op om mijn slipper schoon te schuren in het zand en gelukkig ziet het er weer prima uit. Als Ans en ik later naar het water lopen hou ik mijn slippers aan om in de zee nog een lichte nabehandeling te doen, die zijn schoner dan ooit tevoren. Als ik terugkom lopen om mijn slippers op het droge te leggen zegt Ans "lekker, in dat water moet ik nog zwemmen", ik antwoord "als dat het ergste is dan teken ik ervoor" en we besluiten gewoon het water in te gaan. We blijven zo'n zes minuten in het water, koud is het niet en ook als we eruit komen is het lekker in de zon. Helaas hebben we onze kleren in de schaduw liggen, dat h

Zaterdag twee april, als ik rond negen uur in de groep vraag of er nog iemand haar zwemmen blijft het aardig stil, een paar kunnen echt niet vandaag of weten nog niet hoe laat maar geen concrete afspraken. Ik besluit rond elf uur een soloduik te doen onder toeziend oog van Inge. Het is redelijk zonnig maar koud, zo'n vijf tot zes graden met flink wat wind. Het strand is nagenoeg leeg, niet alleen de Zwemburen hebben andere activiteiten vandaag. Ik stap de zee in die vandaag zo glad als een spiegel is, geen golf te bekennen, wel een flinke stroming van het opkomende tij. Vandaag heb ik in het water mijn eerste aanvaring met een kwal dit jaar. Hoewel ik vrijwel ongevoelig ben voor kwallen steken moet ik er niets van hebben. Ook deze gaat zonder gevolgschade langs mijn been. Toch best saai zo'n soloduik dus ik ga maar een beetje zwemmen tegen de stroming in, dan blijf ik mooi op dezelfde plaats. Na zo'n acht minuten hou ik het voor gezien, even kopje onder en eruit. Tijdens he

Vrijdag één april, de Zwemburen spreken af om half vijf maar dan heb ik een feestje. Weer al? Ja weer al. Dus dat gaat niet lukken. Ik gooi in de groep dat ik tot half drie kan en gelukkig zegt Kim dan ook te kunnen dus kan er toch nog gezwommen worden vandaag, de ingelaste ploeg. Als ik het springkussen voor het feestje aan het opzetten ben, zie ik dat ik half drie niet ga halen dus tien minuten later op het strand en ik had nog wel zo'n strakke deadline aangegeven. Dapper en tegen beter weten in stap ik in mijn flipflops en zonder handschoenen op de fiets en haal om vijf over half Kim op. Zo'n tien minuten later stappen we het water in. De zee is niet wild maar af en toe komt er een verrassend hoge golf op ons af. We proberen het hoofd boven water te houden want op een brain freeze zitten we niet te wachten. Het water is bijna een graad kouder gisteren maar prima te doen en warmer dan de buitenlucht. Een enkele keer worden we verrast door een hele hoge golf, één keer leek het