Dagelijks de zee in

Donderdag 31 maart. Wouter en Hans hebben gisteravond de duik voor vandaag op vijf uur gezet. Het grootste deel van de dag was het zonnig maar om vier uur begon de regen. Het is redelijk droog als Wouter en ik om tien voor vijf op de fiets stappen. Het waait behoorlijk en we hebben wind mee dus voelen niet dat het best koud is maar beseffen dat de terugweg pittig kan worden, terwijl Wouter en ik op de fiets zitten stuurt Evert-Jan dat hij last van smoesjes heeft die ongetwijfeld weer-gerelateerd zijn, gezien het buienradarplaatje dat hij stuurt. Ook Kim heeft een berichtje gestuurd dat ze met de auto gaan, op zich een goed idee maar als Inge appt dat Wouter en ik al onderweg zijn op de fiets besluiten ze op ons te wachten. Kim en Evert-Jan hadden eigenlijk wel gelijk want het is rond de vier graden, het waait en het regent. Op het strand parkeren Hans, Kim, Wouter en ik ons onder de trap en proberen op die manier een beetje droog te blijven, of in ieder geval onze kleren droog te houde

Woensdag dertig maart. Vandaag zwemmen de Zwemburen in drie ploegen, Hans, Rudi en Simone in de ochtendploeg, Céline, Evert-Jan, Hans, Kim en Matthijs in de middagploeg en Ans en ik om kwart over zes, de avondploeg. Het is rustig weer, het water is vlak maar als we naar het water lopen voelt het erg koud aan, dus ik zeg dat ik het best koud heb, Ans antwoord dat ze juist probeerde er niet aan te denken. Eenmaal in het water valt het natuurlijk weer reuze mee, iedere keer weer maar je blijft het vergeten. Vandaag geen zeehond, dus gewoon wat dobberen en kletsen. Zo kom ik erachter dat Ans al een jaar in zee zwemt, morgen op de dag af. Ze is alleen begonnen maar toch best blij dat er een groepje is en al helemaal dat we in ploegen draaien. Tijdens het zwemmen breekt de zon licht door om ons na het zwemmen nog even op wat warmte te trakteren. Maar nu nog niet, er komt een enorm schip van DFDS aanvaren en aanvankelijk vaart hij recht op ons af, weer eens wat anders dan een zeehond. Als het

Dinsdag 29 maart, de middag duik is in het water gevallen dus gaan we 's avonds, om vijf uur. Als Hans, Kim en ik onze fietsen wegzetten onderaan de leeuwentrap komt Céline aanfietsen, Just-in-time, ze had geen tijd gehad om te appen dat ze ook meeging dus hoopte dat ze nog niet te laat was. Poging geslaagd zou ik zeggen. Op de boulevard zit Evert-Jan al te wachten en gezamelijk lopen we het strand op, de zon doet een dappere poging ons door de grijze lucht te verwarmen. Als we het water inlopen gaat het gesprek over het horloge van Hans dat eigenlijk alleen om Kim haar pols past (dus kennelijk toch niet zoals ik eerder zei voor Kim gekocht). Kim heeft dus het horloge aan over een andere, ik weet het ook niet meer maar het gaat in ieder geval weer even over tijd. Het water is weer zo vlak als een spiegel en we geven ons er aan over, op een gegeven moment zien we een zeehond op nog geen dertig meter bij ons vandaan. Als hij onder duikt beginnen we het melodietje van Jaws te neuriën

Maandag achtentwintig maart, om vijf uur is het weer zo ver. Céline, Hans, Kim en ik gaan ons weer onderdompelen in de zee. Het is mooi weer maar toch wel wat kouder dan voorgaande dagen en het optimisme waarmee ik in een T-shirt de fiets opstapte is snel de kop in gedrukt en onderweg heb ik dan ook mijn trui maar aangetrokken. Als ik onderweg Hans, Kim, Jip en Loes ophaal gooit Kim snel de bal van Jip in mijn openstaande Jumbotas, dit geeft later een interessant effect want Jip had hem in de fietstas van Hans gedaan en is nu op zoek naar zijn bal. Ik zeg tegen hem dat hij misschien wel in mijn tas zit, Jip kijkt dan snel even in mijn tas maar over de bal heen. Als ik het nog een keer herhaal kijkt hij grondiger en ziet de bal, pakt de bal en zucht op een toon van "ik vond dit niet heel grappig", ik antwoord daarop dat ik de bal erin gegoocheld heb en Hans noemt mij daarna Harry Kazan, Jip heeft natuurlijk geen flauw idee waar dat naar verwijst. Er is weer volop leven op het

Zondag zevenentwintig maart, ook een soort verjaardagsduik, de dochter van Evert-Jan en Inge zijn vandaag jarig. De verjaardag van Inge hebben we gisteravond en vannacht dik gevierd, je wordt maar één keer vijftig. Het gevolg is dat er wat logees meegaan, ook bij Evert-Jan, zijn broer sluit aan. We, Annebel, Evert-Jan, Hans, Kim, Maarten, Marilyn, Paul, Renée en ik, staan dus om een uur in de startblokken om een duik te nemen onder toeziend oog van Inge, Letty en mijn moeder Jules. Het is niet bijzonder koud, tien graden met een bijna doorbrekende zon en een watertemperatuur van 8.7 graden. De zee is als een spiegel zo kalm. We lopen er in en iedereen geeft zich vrij snel over. Renée begint meteen ook te zwemmen en geniet als een vis in het water, best handig bij deze activiteit. Na zo'n drie, vier minuten gaan Marilyn, Paul en Renée eruit, na vijf minuten Annebel, dan Hans en Kim, die moeten haasten om de kinderen op te halen, en als laatste volgen Evert-Jan, Maarten en ik op acht

Zaterdag zesentwintig maart, Hans en ik zijn met z'n tweeën. Het is weer een prachtig zonnige dag en om kwart voor twaalf al lekker op temperatuur, veertien graden en het water is zelfs ruim achteneenhalve graad. Het is druk op het strand, iedereen pakt die bijna zomerse dagen met beide handen vast, chillen, voetballen of zoals wij zwemmen. We parkeren onze spullen op ruime afstand van de waterlijn (lessons learned) en stappen zonder angst voor kou het water in, hoe kan het ook anders. Als we in het water liggen zien we mensen in korte broek en T-shirt op het strand en een vrouw in winterlaarzen, lange broek, winterjas en een sjaal langs het water lopen. Mooi om te die tegenstellingen te zien in deze tijd van het jaar. We grappen wat dat de vrouw met sjalom thuis is weggegaan. De tijdregistratie is niet scherp vandaag, want na een minuut of zes zeg ik dat we er tien minuten inzitten, Hans is zo verbaasd dat hij bijna verdrinkt, gelukkig kan ik het op tijd corrigeren. Na een echte t

Vrijdag vijfentwintig maart, het is kwart voor vier als Hans en ik naar de Leeuwentrap fietsen. Of dat zwemmen nu echt zo goed voor je is, ik twijfel. Op het moment dat we de trap naderen zien Hans en ik Evert-Jan bovenaan de trap staan. Als we bovenaan de trap komen is hij verdwenen, hij zal wel op het strand zijn. Op het strand zien we alleen Ans, dus we gaan ons zorgen maken en komen tot de conclusie dat er twee mogelijkheden zijn, hij is ontvoerd door buitenaardse wezens of Hans en ik hebben na het zien van Evert-Jan een sprongetje terug in de tijd gemaakt waardoor we eerder op het strand waren. Als Evert-Jan even later het strand op loopt besluiten we dat het de laatste optie was maar volgens Evert-Jan moeten we gewoon stoppen met sterke drank zo vroeg op de middag. We besluiten dat het de Tequila Timelapse was die we gedronken hebben. Ter controle of we toch niet stiekem een tijdreisje hebben gemaakt vraag ik aan Evert-Jan of hij ons heeft zien aankomen, hij heeft er geen actieve

Woensdag drieëntwintig maart. Als Céline, Jip, Loes, Kim en ik om vijf uur het strand op lopen, zoekt Kim nog naar Evert-Jan en Simone, ze ziet hen niet ondanks het feit dat Evert-Jan staat te zwaaien alsof het de intocht van Sinterklaas is. Evert-Jan en Simone hebben een plek op het strand gekozen die strategisch ver van de waterlijn is. Die zijn echt ervaren of hebben de blog van gisteren gelezen. We sluiten aan maar even daarvoor zijn we al uitbundig begroet door de oudste dochter van Simone, die ons dan nog niet kent maar meteen aangeeft ook te gaan zwemmen. Het is weer prachtig weer en van kou is echt geen sprake. Ook in het water is het zeer goed te doen, het is vandaag 8.4 graden dus warm vergeleken met de 5.8 van een maand geleden. Waarschijnlijk zit er behoorlijk wat warmte in het zand want koude voeten krijg ik er niet van. We dobberen zo'n acht minuten en gaan dan op het gemakje het water uit. Even op de foto, een uitdaging met zo'n grote groep en kinderen die echt n

Dinsdag tweeëntwintig maart, een dubbelduik vandaag. Vanmiddag om twaalf uur zijn Evert-Jan, Hans en ik in de eerste sessie gaan zwemmen. Prachtig weer, zo'n veertien graden dus Hans stapt naar het volgende niveau, de korte broek. Bij de Leeuwentrap treffen we Evert-Jan die nog niet buiten geweest is en de temperatuur niet scherp had, vrij winters gekleed, daarnaast ik in joggingbroek, fleece trui en flipflops en daarnaast Hans, korte broek, fleece trui en flipflops. Dat moet er komisch uitgezien hebben. Het water is rond de acht graden dus goed te doen, de zee is kalm maar de getijdestroming is enorm. Hans zegt "ik laat me even tien seconden meevoeren, kijken waar ik uitkom", Evert-Jan en ik bieden aan om hem straks aan de andere kant van Vlissingen op te halen. Het valt mee, hij blijft binnen zichtbaar bereik. Als we eruit gaan is het meteen goed, de zon warmt ons goed op en alle haast om af te drogen en aan te kleden verdampt. Maar een dubbelduik impliceert een tweede

Maandag eenentwintig maart, vandaag ben ik voor mijn werk in Alblasserdam als ik ergens op de middag hoopvol een berichtje in de Zwemburen appgroep gooi of er iemand om 19:00 uur mee gaat zwemmen, eerder red ik namelijk niet. Kim gaat mee en als ik haar om vijf voor zeven ophaal zie ik dat ook Jip en Loes mee gaan, ze gaan zelfs het water in. "Ja" zegt Kim, "nieuw seizoen, de lente is begonnen". Daar is geen woord aan gelogen maar als ik even later de uiterst kalme zee in loop voelt het toch heel anders, koud, kouder dan alle dagen ervoor. Het duurt ook echt een paar minuten voordat ik dat van me af kan schudden. Jip en Loes vonden het ook maar fris en gaan niet verder dan hun middel, vast al heel veel verder dan ik op die leeftijd zou hebben gedaan in water van nog geen acht graden. Onderweg naar het water zeg ik dat ik er vandaag een beetje tegenop zie om het koude water in te gaan en Kim antwoord "ja dat heb ik ook weleens dan denk ik shitzooi" en kijkt

Zaterdag negentien maart, we zijn vroeg vandaag. Simone stelde negen uur voor en aangezien Wouter en ik een volgeplande dag hebben, sluiten we aan. Als we om negen uur op de boulevard staan is Simone er nog niet, we wachten vijf minuten en nog even op het strand, nog geen teken dus we kleden ons uit en gaan zwemmen. Later blijkt dat Simone wel op tijd was maar dan op een anderen plaats. Wijze les voor afspreken, tijd en plaats zijn beiden van belang. Voor Wouter is het best lang geleden en dan maakt het niet uit dat het water twee graden warmer is dan de vorige keer dat je er in bent geweest. Hij kwelt zichzelf door lang tot zijn middel in het water te staan, maar uiteindelijk zet hij door en als de eerste schok voorbij is valt het hem erg mee. Vanuit het water houden we het strand in de gaten voor het geval Simone iets later is maar zonder mijn bril en met Wouter die Simone niet kent is dit een vrij kansloze missie en het lukraak naar iedereen zwaaien kan ook de indruk wekken dat we h

Op vrijdagmiddag achttien maart lopen Hans, Kim en ik om kwart over vijf het zonovergoten strand op. Ans en Marie-Louise zijn er al en Evert-Jan komt na een paar minuten ook aanlopen. We maakten ons al zorgen of hij wist waar het was. We wachten totdat iedereen klaar is met uitkleden en dan lopen we naar het water. Het water voelt, in ieder geval voor mij, heel koud aan terwijl het toch tegen de acht graden aan zit. Eenmaal erdoor valt het natuurlijk weer reuze mee. Hoofd in de zon en een toch redelijk stevige wind maken het een aparte sensatie. Ans en Kim besluiten een stukje echt te gaan zwemmen en besluiten al vrij snel dat gewoon stil in het water hangen genoeg is. Ik probeer het ook even, eerst op mijn buik en dan op mijn rug maar dan spoel je dus steeds koud water langs je nek en al snel heb ik een lichte brainfreeze te pakken, ook maar gestopt dus. Na zeveneneenhalve of achteneenhalve minuut gaan we eruit, poseren voor de foto en aankleden. Onderweg naar de handdoeken en kleren

Donderdag zeventien maart, we gaan op het wat onlogische tijdstip van 16:45 zwemmen, dat past net want ik ben vandaag in Eindhoven geweest en stap om 16:30 thuis binnen, rennen, vliegen, fietsen en mooi op tijd. Hans moet vanavond spelen in Eindhoven dus vandaar dit tijdstip precies tussen de A58 ritten in. We zijn met vier, Evert-Jan, Hans, Kim en ik. We worden vergezeld door een zeer aangename voorjaarszon. Het water is rustig, Kim houdt de tijd bij, er is praktisch geen wind en geen golfslag dus een en al ontspanning. We kletsen wat in het water, over de gemeenteraadsverkiezingen, stemwijzers, wie nu eigenlijk de vragen voor zo'n stemwijzer bedenkt en het maken van excuses voor allerlei zaken uit het verre en minder verre verleden. Als we aan het aankleden zijn, na het fotomoment, vertelt Evert-Jan over de Wim-Hof-instucteur, die ooit in Polen een half uur in squat-houding in het koude water heeft gestaan en over hoe zwaar dat moet zijn geweest. Hans en ik zijn niet snel te over

Vijftien maart: de avondduik kwam wat chaotisch tot stand. Hans en Marie-Louise waren in de ochtend geweest en Evert-Jan en ik (de zwoegers die overdag niet konden vanwege het harde werken) zouden om vijf uur gaan. Toen kwam Kim om de hoek, "ik kan pas rond zeven uur". Hans gaf al snel aan om zwoeger Kim dan te vergezellen maar dat zou op z'n vroegst half acht zijn. Uit angst voor de vele toegiften die Hans nog zou moeten geven op de horeca beurs zagen we de duik van Kim al in het water vallen, of juist niet... Evert-Jan en ik hebben besloten gewoon nog langer door te werken en om half zeven (credits voor tijdsbepaling gaan naar Evert-Jan) te gaan zwemmen zodat we Kim niet thuis in de kou lieten zitten maar in de koude zee. Als een soort van zwaan-kleef-aan waren we al snel met vijf want Simone en Mariëlle sloten ook aan. Dus terwijl wij als zwoegers een fijne duik in de zee namen was eigenlijk alleen Hans nog aan het werk, je hebt dus kennelijk zwoeger en boven-zwoeger.

Maandag veertien maart, een "late night" duik om half negen. Merijn sluit zich bij Hans en mij aan. Er is totaal geen wind en ja uiteraard is het donker. Als we het water in lopen blijkt dat ook nog eens zeer kalm te zijn. Merijn (iets minder getraind dan Hans en ik) vondt het wel wat lastig om er door te komen maar na een poosje geeft ook hij eraan toe. Hij neemt zich stellig voor niet kopje onder te gaan. In het water hebben we leuke gesprekken en de tijd vliegt voorbij. Na negen minuten gaan Hans en ik kopje onder en als ik bovenkom is Merijn weg, hij heeft toch zijn voornemen ingeslikt en is kopje onder gegaan. Gelukkig komt hij vanzelf weer boven. Als we aan het aankleden zijn zegt Merijn dat hij dat zand wel erg vervelend vindt, als Hans en ik niet meteen reageren zegt hij, "oh ik ben blijkbaar de enige" waarop ik antwoord dat dit de reden is dat ik liever slippers aandoe en thuis in de tuin mijn voeten afspoel. Als ik hier aan toevoeg dat je dan ook geen zand

Zondag dertien maart, terwijl een aantal van de zwemburen zich voorbereidt op een ijsbad van twee minuten treffen Anita, Ans, Hans, Marie-Louise en ik elkaar op het strand. Het is half elf en lekker warm in de zon. Op het strand zien we een andere zwemgroep die we wel vaker op zondag treffen. Zij zwemmen vandaag ook zonder pak, normaal dragen ze een pak maar ze zwemmen dan, in tegenstelling tot ons ook echt een stuk. Annelies zie ik voor het eerst en we stellen onszelf voor, Marie-Louise waarschuwt meteen dat ze niet te veel moet treuzelen of kletsen want dan wordt je meteen in het blog op genomen. Ik stel haar gerust dat er vele verschillende redenen zijn om in het blog opgenomen te worden, er is eigenlijk geen ontkomen aan. In het water is het heerlijk, zonnetje in het gezicht met af en toe een golfje erbij. Marie-Louise begint weer enthousiast over de Zwemburen en dit blog en geeft aan omroep Zeeland erbij te willen halen, even later wordt ook de PZC aangehaald. Hans en ik vrezen da

Het is zaterdag twaalf maart om iets voor half twaalf als Kim, Hans en ik onszelf onderdopen in de koude, nou ja met 6.9 graden relatief warme zee. Dat in combinatie met een luchttemperatuur van elf graden en een lekker voorjaarszonnetje maakt het wel heel erg leuk. Van huis vertrokken zonder jas aan, wel voor de zekerheid in mijn tas gestopt voor de terugweg maar ook dat bleek niet nodig te zijn. Na voldoende discussie hebben we ons omgekleed achter het windscherm van Pier 7 want die zuid-oostelijke wind is nog steeds prominent. Het terras is leeg dus niemand die zich kan storen aan de zwemmers die aan de andere kant van het glazen scherm staan en daarnaast zoals Kim terecht opmerkt dat is toch een beetje het concept. Tja als je niet tegen badgasten kunt moet je niet bij een strandtent aankloppen. In het water zien we een vogel en Kim zegt "kijk een meerkoet" maar corrigeert al snel dat we in zee zwemmen dus het is geen meerkoet, Hans zegt "het is een fuut", ik hou

Zo ben je met zes en dan ineens met z'n tweeën, niet dat iedereen plots afhaakt maar de agenda's liggen kennelijk op vrijdag niet geheel in lijn. Vrijdag elf maart, Kim en ik gaan om twaalf uur zwemmen Evert-Jan en Hans om vier uur. Het is weer prachtig weer, een graad of tien met felle zon en een matige wind. We zoeken onze inmiddels vaste stek onder de boulevard op en lopen even later naar het water, de wind is fris maar de zon maakt veel goed. Een vrouw die zojuist uit het water is gekomen roept ons toe dat het heerlijk is en ik moet eerlijk zeggen dat het afgezien van tenen en vingertoppen nog klopt ook. De zon doet veel goed op je gezicht, hij lijkt zo je hele lijf te verwarmen. De wind komt uit het zuidoosten en veroorzaakt daardoor laffe lage golfjes die je steeds verrassen door een klets water in je nek te gooien. Kim heeft de tijd bij zich dus ik hoef niet zonder bril door mijn oogharen in te schatten wat er op mijn horloge staat. Na een minuut of acht gaan we kopje on

Wat een kadootje! Het was al fijn om de verwarming vandaag een paar slagen terug te draaien, zeker met de huidige gasprijzen en om dan in de warme zon te gaan zwemmen is helemaal geweldig. Het is vijf uur op donderdag tien maart als Hans, Kim en ik via de trap het strand oplopen en in de verte kijken of we Ans, Evert-Jan en Marie-Louise zien, we zien niets want ze zitten dicht bij de knuffelmuur waar het nu echt allesbehalve koud is. We sluiten aan en trekken onze kleren uit, Marie-Louise vraagt of we al klaar zijn, het zal geen tweede keer gebeuren dat ze vermeld wordt als de oorzaak van onze onderkoeling. Doordat de lucht warmer is, zo'n veertien graden, vind ik het nu wel iets lastiger om er door te komen maar ja als je dagelijks gaat zwemmen en dan eenmaal tot je knieën in het water staat is er natuurlijk geen weg meer terug. Geen wind, geen golven dus we dobberen wat rond. Ik heb geen horloge aan dus Kim heeft de tijd en er is geen ruimte voor discussie. Ans had eerder van de

Dinsdag acht maart, een latertje vandaag want ik zat tot eind van de dag in Alblasserdam. Om vijf voor zeven haal ik Kim op, zoals vooraf duidelijk door Inge aangegeven, met de fiets. Evert-Jan komt naar de boulevard. Na wat gesteggel besluiten we vlak bij het water uit te kleden in plaats van bij de knuffelmuur die volgens Evert-Jan op dit late tijdstip toch al helemaal koud is, Kim mompelt nog wat over haren die in de war gaan in de wind. We gaan zwemmen! Het water voelt voor ons alledrie veel kouder dan anders, de temperatuur is volgens Evert-Jan 6.5 graden en dat is een tiende minder dan gisteren, dat kan het niet zijn. Evert-Jan heeft ook gelezen dat water onder de tien graden niet geschikt is om in te zwemmen, tenzij je gehard bent, in dat geval kun je het zo'n acht minuten volhouden. We zijn gehard! Of toch niet helemaal want na zeveneneenhalve minuut zeg ik dat ik eruit ga en ik krijg een opgeluchte bijval van Kim en Evert-Jan die zich daar graag bij aansluiten zonder discu

Het is zeven maart, terug van weggeweest. Om mijn post-carnaval-verkoudheid niet verder aan te wakkeren heb ik sinds twee maart niet gezwommen maar nu om vijf uur 's middags loop ik met Hans en Kim het zonnige strand op. Marie-Louise en Ans zijn er al. We zoeken de luwte op, pal onder de boulevard, tegen de knuffelmuur. De muur van de boulevard gebouwd met basaltblokken is heel de middag opgewarmd door de zon. Als de meeste van ons al klaar staan in badkleding zit Marie-Louise nog op de grond een heel verhaal te vertellen, geduldig kruipen we tegen de warme knuffelmuur. We lopen naar het water van de kalme zee, de watertemperatuur is 6.6 graden en met weinig stroming is dit goed vol te houden. De lucht is met 6.5 graden iets kouder, maar voelt door de wind veel kouder aan. Na zo'n acht minuten verlaten we het water zonder dat ik met Kim een discussie over de tijd hoef te voeren. Onderweg naar de knuffelmuur worden we licht gezandstraald maar daar aangekomen voel je meteen de wa

Het is twee maart en de Brabantse gekte is weer achter de rug, we zijn weer terug in Vlissingen en dat betekent dat ik me bij de Zwemburen van vijf uur kan aansluiten. De luchttemperatuur zit tegen de tien graden dus ik besluit mijn slippers mee te nemen en na het zwemmen geen schoenen aan te doen, dat scheelt een hoop gedoe. Onderweg pik ik Hans en Kim met de kinderen op. Loes en Jip gaan mee om een goede partij beach tennis te spelen. Hans heeft kennelijk ook naar de buitentemperatuur gekeken want heeft zijn zwemponcho al aan, zoals altijd de overtreffende trap. Later treffen we ook Evert-Jan dus we hebben weer een clubje. De zee is kalm en aangezien we daardoor dus niet steeds onze zwembroek of bikini vast hoeven te houden kunnen we zomaar een paar slagen zwemmen in de avondzon. Evert-Jan gaat er iets eerder uit dan de rest en Hans roept dat hij moet wachten met aankleden voor de foto, Evert-Jan is daar om begrijpelijke reden iets minder enthousiast over. We volgen al binnen een min